رَبَّنَا إِنِّی أَسْکَنْتُ مِنْ ذُرِّیَّتِی بِوَادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ - ابراهیم: ۳۷؛ نامهای رسید، از دارالإماره کوفه، آغشته به قساوت قلم عبیدالله بن زیاد. نوشته بود: بر حسین سخت بگیر! و در بیابانی خشک و بیآب فرودش آور! حُر فرمان را خواند و راه کوفه را بر امام بست. کاروان روانۀ بیراهه شد تا آنکه رسیدند به شاطیالفرات که نینوا، غاضریه و کربلا هم مینامیدندش. امام با شنیدن نام کربلا فرمود: بار بر زمین بگذارید! اینجاست منزل ما، مقتل ما و آغاز پایان ما!
ابوالقاسم شکوری
شنبه ۷ تیر ۱۴۰۴ - ۱۱:۱۳
پیام شما به ما