زمانی‌که شیخ بهایی در مشهد حضور نداشت، معمار صحن تصمیم به نصب در می‌گیرد. اما همان شب امام رضا علیه‌السلام را در خواب می‌بیند که به او امر می‌کنند درب را نصب نکنید و این خواب به مدت سه شب تکرار می‌شود.
وقتی شیخ بهایی از این ماجرا مطلع می‌شود، پریشان شده و با تضرع از امام رضا علیه‌السلام طلب بخشش می‌کند و وقتی از او ماجرا را می‌پرسند، می‌گوید: در این مکان دعایی قرار داده بودم تا افراد گناهکار نتوانند وارد حرم شوند.

به پیشنهاد ملا محسن فیض کاشانی به جای در، پنجره‌ای در این نقطه نصب شد تا کسانی که عذری دارند یا روی وارد شدن به حرم را ندارند بتوانند از این طریق با امام رضا علیه‌السلام درد دل کنند.
پنجره فولاد تا زمان حکومت ناصرالدین شاه قاجار در صحن انقلاب وجود داشت. اما در عهد ناصری، پنجره دیگری این بار از جنس برنز ساخته شد که جایگزین پنجره اول شد. دومین پنجره تا اوایل انقلاب در حرم مطهر بود، اما با توجه به فرسودگی و ساییده شدن آن پنجره به موزه آستان قدس منتقل شد و سومین پنجره از جنس برنز با روکش طلا نصب شد