از کجا شروع کنیم؟ مشرف الدین مصلح‌بن عبدالله ملقب به سعدی شیرازی شاعر بزرگ قرن هفتم که با هجوم مغول شیراز را ترک کرد و به سفری طولانی رفت، سفر او نزدیک به ۴۰ سال طول کشید و با تجاربی فراوان به وطنش برگشت آموخته‌اش برای راهی شدن به سفر این بود «بسیار سفر باید تا پخته شود خامی». شد شاعر معجزه‌ها که چندین و چند لقب گرفت و افصح‌المتکلمین لقبی بود که با آن او را می‌شناختند، معجزه‌اش قدرت در خلاقیت کلماتش بود. او در این رستاخیز شعری و کلمات چنان مضمون، معنی، پیام و محتوا و شناخت را با فرم گره زد که عالم را مبهوت کرد. شاید حافظ نگاه با طمانینه و قابل تامل به هستی داشته و با کلماتش بسیار شاخص است یا مولانا بزرگترین متفکر بود و هنرمند الهیاتی در جهان شناخته می‌شود اما سعدی جور دیگرست او افصح‌المتکلمین تاریخ زبان فارسی و استاد سخن است. قصد از نوشتن این متن نه تعریف از غزلیات رستاخیزی اوست نه بوستان و گلستانی که حکمت عملی را به ما آموخت، نه می‌خواهیم او را بستاییم و نه می‌خواهیم مسرور از کلماتش شویم فقط قصد ما این بود که او را کمی بشناسیم و بدانیم او در این اقیانوس چه آب زلالی بوده است.