ساختمان‌های شناور بر صخره‌های معلق اخیرا هنرمندی جوان به نام جوزپه لو سکیاوو، با الهام از آثار سورئالیستی رنه ماگریت، هنرمند سرشناس سورئالیسم دست به خلق آثاری جدید زده که در آن از ترکیب ساختمان های مشهور جهان بر بالای یک ضخره شناور به کمک تکنیک های پیشرفته عکاسی کمک گرفته است. رنه مگریت، هنرمند مشهور سورئالیست می‌گفت:"سورئالیست بودن به معنای آن است هیچکدام از یادآوری‌های‌تان از چیزهایی را که دیده‌اید را به ذهن‌تان راه ندهید، و همیشه در جستجوی چیزی باشید که هرگز ندیده‌اید." این هدف والا ایده‌ال هنرمند معاصر ایتالیایی جوزپه لو سکیاوو و منشا رشته جدید از کارهای او به نام "لویاتان" است. این مجموعه عکس‌های دستکاری‌شده (photo-manipulation) جهانی با چشم‌انداز "شازده‌کوچولویی" از بناهای مشهور تاریخی - بناهایی که در بسیاری از فهرست‌های عجایب هفت‌گانه جای دارند- را به تصویر می‌کشد، لو سکیاوو از این بناها عکس گرفته است و آنها را بر فراز دنیاهای صخره‌ای قرار داده است که بر فراز چشم‌اندازهای دریایی اسرار آمیز شناورند. این تصاویر به این شاهکارهای مشهور معماری به شیوه‌ای منحصر به فرد می‌پردازند. با خلق کردن صحنه‌ای که خالی از عوامل پرت‌کننده حواس در دنیای واقعی (یا توریست‌هایی همه‌جاحاضری که در این دوران آنها را احاطه می‌کنند)، این بناها و شکل‌شان برجسته و به فوریت قابل‌شناسایی می‌شوند و بعد مانند تاجی تزئینی برای صخره‌ای که به طرز جادویی بر فراز آن گذاشته شده‌اند، عمل می‌کنند. این محوشدن رویاگونه میان واقعیت و خیال با تصویرسازی سیاه و سفید بیشتر تشدید می‌شود، و به قول لو اسکیاوو مانند "پیوندی میان گذشته وحال" عمل می‌کند. لو اسکیاوو که از معماری آوانگارد ابتدای قرن بیستم الهام گرفته است، می‌خواهد به شیوه‌ای مانند - فیلم "نیمه شب در پاریس" وودی آلن- به دیدار رنه ماگریت، سالوادور دالی و مارسال دوشان رفته باشد. لو اسکیاوو به شدت تحت تاثیر جهان بینی رنه ماگریت است. ماگریت انگارهای شاعرانه اش را در قالب تصویر هایی عکس مانند عرضه می داشت. ولی اسلوب واقع نمایی را به قصد بازنمایی جنبه قابل رویت چیزها بکار نمی گرفت، بلکه بدین وسیله بر حضور یا عمل رمزآمیز و ناشناخته آنها تاکید می کرد.از همین رو، در شیوه سوررئالیست او را نام رئالیسم جادویی نهادند. لو اسکیاوو که از معماری وانگارد ابتدای قرن بیستم الهام گرفته است، می‌خواهد به شیوه‌ای مانند - فیلم "نیمه شب در پاریس" وودی لن- به دیدار رنه ماگریت، سالوادور دالی و مارسال دوشان رفته باشد در پرده هایی چون آدمکش مورد تهدید (1926)، تمامی مشخصات نقاشی های بعدی ماگریت را میتوان بازشناخت: گزارشگری بغرنج، القای چیزهای غیر عادی به مدد چیزهای معمول، تحریف مقیاس ها، کیفیت شهوانی، شگفت آفرینی، رازگونگی و بیگانگی.اگرچه او به مضمون های مختلف می پرداخت، شیوه اش راتغییر نداد. از همین شیوه در نقاشی دیواری نیز استفاده کرد. تشابه جالبی میان برخی از آثار ماگریت مانندخوشبخت یا سلطنت نور با تعدادی از تابلوهای اوایل دوران سمبولیست وجود دارد. مخصوصا اثر یکی از هموطنان ماگریت به نام ویلیام دیگوو دونانکوز، با این تفاوت که موضوع اصلی اثر دیگوو در نقاشی های ماگریت وجود ندارد.بدین معنا که ماگریت خیالات ذهنی خود را با استفاده از اثرگذاری رمانتیک نور غروب ارائه می کند در حالیکه دیگوو با ارائه غروب تنها بر حال و هوای نقاشی خود تاکید می کند. در مجموعه آثار سلطنت نور و همچنین دیگر آثار ماگریت ردی از رابطه با نقاش رمانتیکآلمانی،گاسپار دیوید فریدریش دیده می شود. ماگریت هرگز آثار فریدریش را از نزدیک ندید بلکه از طریق کتاب ها و تصاویر به آنها دسترسی پیدا کرد.می توان اینطور فکر کرد که با وجود مدرن گرایی سوررئالیسم قرن 20 که در آثار ماگریت دیده می شود می توان گفت که در عمق وجود ماگریت گرایشی به رمانتیک به معنای وسیع کلمه حاکم بوده است. هنرمندان معاصر تاثیر زیادی از آثار ماگریت گرفته‌اند که برخی از آنها عبارت‌اند از: جان بالدساری، اندی وارهال، جاسپر جانز، مارتین کیپنبرگر استفاده از شکل های گرافیکی ساده و تصاویر روزمره توسط ماگریت با کارهای پاپ آرتیست ها مقایسه شده است. تاثیر ماگریت در توسعه پاپ آرت به وضوح قابل تشخیص است، اگرچه خود او این ارتباط را تکذیب می‌کرده است. فرآوری: سمیه رمضان ماهی بخش هنری تبیان منابع: لینتن، نوربرت؛ هنر مدرن؛ علی رامین؛ نشر نی، تهران،1382 همشهری آنلاین