زنده نگهداشتن عاشورا اگر مقاله قبلي را نخوانديد اينجا را بخوانيد. به دنبال مقاله گذشته درباره طلبي و عشق به اهل بيت، اين مطلب را نيز مطالعه کنيد. اين عشق سرشار و عجيب و وصف ناشدني است که انسان را مي رساند به آنجا که بايد برساند. اگر نسبت به عزاداري و سوگواري سيد الشهدا عليه السلام کمي بي مهري کرده و سست برخورد مي‌کنيم بايد بدانيم که هيچ چيز جاي اين مساله را در زندگي طلبگي ما نخواهد گرفت... يکي از نقاط برجسته زندگاني امام خميني، عشق والاي او نسبت به اهل بيت عصمت و طهارت(عليهم السلام)، به ويژه ساحت مطهر حضرت سيدالشهدا(عليه السلام) بود. به ياد دارم پس از بازگشت امام به قم در روز هشتم محرم، ايشان در بيت قديمي خود واقع در يخچال قاضي حاضر شدند و در مجلس عزاداري شرکت جستند. با ورود امام به مجلس، مردم که از حضور امام به وجد آمده بودند، به سمت ايشان نشستند، امام با صداي بلند فرمود: به سمت منبر بنشنيد . خطيب منبر آقاي يثربي بود، پس از مقدمه‌چيني، روضة حضرت علي‌اکبر (عليه السلام) را خواند، در اين هنگام حضرت امام دستمال سفيدي را از جيب خود بيرون آورده و گريه کردند، در اين اثنا خطيب منبر از وقت استفاده کرد و يادي از فرزند امام مرحوم حاج آقا مصطفي خميني کرد، ديدم امام دستمال را از روي پيشاني خود برداشت و در حدود يک دقيقه که سخن از فرزند دلبند وي بود به آرامي نشست، آنگاه که خطيب منبر روضه علي‌اکبر (عليه السلام) را از سر گرفت باز دستمال را بر پيشاني نهاد و گريه کرد . متوجه شدم که اين مرد بزرگ نمي‌خواست به اندازة يک دقيقه هم اشک بر علي‌اکبر (عليه السلام) را با اشک بر فرزندش درهم آميزد. به هنگام حضور در نوفل‌لوشاتو در فرانسه نيز مجلس عزاي حسيني را بپا کرد و خبرگزاري‌هاي جهان که براي اولين بار با اين صحنه مواجه شده بودند، گرية وي را در ماتم حسين‌بن‌علي(عليهما السلام) ديدند و مخابره کردند.پيش از آن حضور 14 سالة وي در عراق، حضور پيوسته شبانه در حرم اميرمؤمنان علي (عليه السلام) و حضور شب‌هاي جمعه در حرم سيدالشهدا (عليه السلام) نشان از عمق ولاي او دارد. قدري ايشان (امام خميني) روضه خواند و من (آيه الله اراکي) گريه کردم، قدري من روضه خواندم و ايشان گريه کرد، قدري ايشان نوحه خواند و من سينه زدم و مقداري من نوحه خواندم و ايشان سينه زد. و پيش از آن، اين جريان ـ که مربوط به دوره طلبگي ايشان است ـ از مرحوم آيت‌الله نجفي مرعشي نقل شده است: در دوره ممنوعيت برگزاري مجالس عزاي امام حسين(عليه السلام) ـ در دورة رضاخان ـ، با آقاي خميني در حجره نشسته بوديم. ايام عزاي حسيني بود و مجالس ممنوع، دلمان گرفته بود، تصميم گرفتيم يک مجلس دو نفري تشکيل بدهيم، قدري ايشان روضه خواند و من گريه کردم، قدري من روضه خواندم و ايشان گريه کرد، قدري ايشان نوحه خواند و من سينه زدم و مقداري من نوحه خواندم و ايشان سينه زد .عمق ارتباط وي و ميزان خلوص وي به قدري بود که مرحوم آيت‌الله اراکي مي‌فرمود: اگر ايشان در کربلا حاضر بود نفر 73 شهداي کربلا مي‌بود. امام خميني(ره) دربارة عظمت تأثير عزاداري بر مصائب سيد شهيدان(ع) مي‌فرمايند: - « اسلام را تا حالايي که شما مي‌بينيد... سيدالشهدا زنده نگه داشته است. سيدالشهدا ـ سلام الله عليه ـ ... همة جوانان خودش را، همة مال و منال، هرچه بود، هرچه داشت ... در راه خدا داد و براي تقويت اسلام، و مخالفت با ظلم، قيام کرد ... ما که دنبال او هستيم و مجالس عزا را از آن وقت به امر امام صادق ـ سلام الله عليه ـ و به سفارش ائمه هدي ـ عليهم السلام ـ ما به پا مي‌کنيم اين مجالس عزا را ... اينها را بايد حفظ کنيد، اينها شعائر مذهبي ماست که بايد حفظ بشود، اينها يک شعائر سياسي است که بايد حفظ بشود. بازي‌تان ندهند اين قلم‌فرساها، بازيتان ندهند اين اشخاصي که با اسماء مختلفه و با مرام‌هاي انحرافي مي‌خواهند همه چيز را از دستتان بگيرند و اينها مي‌بينند که اين مجالس، مجالس روضه، ذکر مصائب مظلوم در هر عصري مقابل ظالم قرار مي‌دهد»...(1) عمق ارتباط وي و ميزان خلوص وي به قدري بود که مرحوم آيت‌الله اراکي مي‌فرمود: اگر ايشان (امام خميني) در کربلا حاضر بود نفر 73 شهداي کربلا مي‌بود «بايد ماه محرم و صفر را زنده نگه داريم به ذکر مصائب اهل بيت ـ عليهم السلام ـ که با ذکر مصائب اهل بيت ـ عليهم السلام ـ زنده مانده است اين مذهب تا حالا، با همان وضع سنتي، با همان وضع مرثيه‌خواني ... ما بايد حافظ اين سنت‌هاي اسلامي، حافظ اين دسته‌جات مبارک اسلامي، که در روز عاشورا، در محرم و صفر، در مواقع مقتضي به راه مي‌افتد تأکيد کنيم که بيشتر دنبالش باشند. محرم و صفر است که اسلام را نگه داشته است، فداکاري سيدالشهدا (عليه السلام) است که اسلام را براي ما زنده نگه داشته است. زنده نگه داشتن عاشورا با همان وضع سنتي خودش از طرف روحانيون، از طرف خطبا، با همان وضع سابق، و از طرف توده‌هاي مردم با همان ترتيب سابق که دستجات معظم و منظم، دستجات عزاداري به عنوان عزاداري راه مي‌افتاد. بايد بدانيد که اگر بخواهيد نهضت شما محفوظ بماند، بايد اين سنت‌ها را حفظ کنيد. البته اگر چنانچه يک چيزهاي ناروايي بوده است سابق و دست اشخاص بي‌اطلاع از مسائل اسلام بوده، آنها بايد يک مقداري تصفيه بشود، لکن عزاداري به همان قوت خودش بايد باقي بماند و گويندگان پس از اين‌که مسائل روز را گفتند روضه را همانطور که سابق مي‌خواندند ومرثيه را همانطور که سابق مي‌خواندند بخوانند و مردم را مهيا کنند براي فداکاري. زنده نگه داشتن عاشورا با همان وضع سنتي خودش از طرف روحانيون، از طرف خطبا، با همان وضع سابق، و از طرف توده‌هاي مردم با همان ترتيب سابق که دستجات معظم و منظم، دستجات عزاداري به عنوان عزاداري راه مي‌افتاد اين خون سيدالشهداست که خون‌هاي همه ملت‌هاي اسلامي را به جوش مي‌آورد و اين دستجات عزيز عاشوراست که مردم را به هيجان مي‌آورد و براي حفظ مقاصد اسلامي مهيا مي‌کند. در اين امر نبايد سستي کرد...».(2) پي‌نوشت‌ها: ٭ برگرفته از پايگاه اينترنتي تابناک. 1. صحيفة نور، ج 10، صص 30-32. 2. همان، ج 15، ص 203. تهيه و فراوري- محمد حسين امين - گروه حوزه علميه تبيان