بیشتر مفسران اهل تسنن برای کوثر، مصادیقی را برشمرده‌اند که در آخرت به پیامبر عطا خواهد شد. در حالی که رسول خدا مأمور به شکر این نعمت بود و شکر نعمت بعد از اعطای نعمت است، پس کوثر باید امری دنیایی باشد. تنها مصداقی که با شأن نزول، روایات، سیاق آیات و تاریخ سازگاری کامل دارد، وجود حضرت زهراست که واسطۀ فیض در تکثیر نسل نبوی است.