آبيارى و تامين آب آشاميدنى

كندن چاه براى تامين آب آشاميدنى

حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام درتمام دوران زندگى پربارخود به عمران و آبادانى، و توليد و سازندگى توجّه فراوانى داشت،منتظر نمى ماند كه ديگرى نيازمندى هاى او را برطرف سازد، بلكه خود باكار و تلاش مداوم، و توليد مناسب، هم نيازهاى خود را و هم نيازهاى ديگران را بر طرف مى ساخت، با:

باغ هاى فراوانى كه احداث كرد.

چاه هاى پُر آبى كه حفر نمود.

هنوز هم پس از گذشت چهارده قرن درمدينه واطراف مدينه، تابلوهائى از چاه هاى برجاى مانده از امام على عليه السلام به چشم مى خورد 'آبار على'.

يكى از چاه هاى آب آشاميدنى درطول راه، درمسير حركت ارتش آنحضرت به سوى صفّين تحقّق يافت.

وقتى ارتش حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام از شهر انبار عبور مى كرد، آب مورد نياز برنداشتند وباپيمودن مقدارى از راه، همگى تشنه وخسته درجستجوى آب افتادند، كه بى نتيجه بود،از راهبى [ راهب نام روحانيّون مسيحى بود. ] پرسيدند:

او نيز جواب داد كه آب آشاميدنى مرا نيز ازدوفرسنگ راه مى آورند.

امام على عليه السلام در آن صحراى تفتيده اسب تاخت و در نقطه اى ايستاد و خيره به زمين نگاه كرد و فرمود:

در اين مكان آب وجود دارد، اينجا را حفر كنيد.

سربازان مقدارى كه زمين را كَندند، به تخته سنگ بزرگ و روشنى رسيدند، هرچه تلاش كردند، حتّى با تعداد صد نفر نتوانستند سنگ را از جاى خود تكان دهند.

در اين لحظه، حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام از اسب فرود آمد وخود به حفر چاه همّت كرد، و با زمزمه اى كه همراهان ندانستند چه فرمود، سنگ را از جاى كَند.

آب فَوّاره زد و بالا آمد.

آنگاه خطاب به فرماندهان و نظاميان خود فرمود:

همگان از آب گوارا و خنك بياشامند، و ذخيره سازند، و اسبان و ديگر چهار پايان را سيراب كنند. [ ناسخ التواريخ ج 2 ص 33. ]

يعنى امام على عليه السلام به عنوان امام و فرمانده كلّ نيروهاى مسلّح به اين مقدار قناعت نمى كند، كه تنها امر و نهى كند،بلكه هرجا كه لازم باشد؛

آستين ها را بالا زده،خود كار مى كرد،چاه حفر مى كرد،سنگ هاى بزرگ را جابجا مى ساخت،و شخصاً در رفع مشكل كمبود آب آشاميدنى ارتش خود اقدام جدّى داشت.

از جاى كندن آن سنگ عظيم كه ده ها نفر از جابجائى آن عاجز بودند از نيرومندى و شجاعت بى نظير آن حضرت به حساب مى آيد.