تلاش در توليد

برخى با روح تن پرورى به كار و توليد توجّهى ندارند، و تن به فقر و ندارى داده و فكر مى كنند نوعى بى توجّهى به مال دنياست، مشكلات آنان و خانواده اشان بر دوش ديگران است.

برخى ديگر كار و توليد را ننگ و عار مى دانند، يا مناسب شأن و مقام خود نمى پندارند و مى گويند:

من با اين مقام و موقعيّتى كه دارم نمى توانم در خط كار و توليد قرار گيرم،و با انواع محروميّت ها دست و پنجه نرم مى كنند.

در صروتى كه حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام براى اداره زندگى خود، و مبارزه با فقر و ندارى در جامعه، سخت به كار و توليد توجّه داشت،كار را عار نمى دانست، و در هر شرائطى كار مى كرد، و با توليد فراوان با فقر و ندارى مقابله مى فرمود، مانند:

آبيارى باغات مدينه

روزى اميرمؤمنان به خانه آمد و از فاطمه عليه السلام پرسيد:

غذائى داريم؟

پاسخ شنيد: كه در منزل چند روزى غذاى كافى نيست.

امام على عليه السلام سطل آبى گرفت و بيرون رفت و آبيارى يكى از نخلستان هاى اطراف مسجد قبا را به عهده گرفت و شب تا صبح مشغول آبيارى بود [ على وحقوق بشر جورج جرداق ج1ص 84. ] و مزد فراوانى بدست آورد.