احتياط در نويسندگى

امام على عليه السلام به نويسنده و منشى خود عبيداللَّه بن ابى رافع در طرز استفاده از بيت المال، در روش نويسندگى، خطّ و خطاطى دستوراتى مى دهند كه امروزه در تمام محافل هنرى و خطّ نويسى، و تايپ با ماشين هاى تايپ و كامپيوتر و همچنين صنعت چاپ پذيرفته شده است كه فرمود:

أَلِقْ دَوَاتَكَ، وَأَطِلْ جِلْفَةَ قَلَمِكَ، وَفَرِّجْ بَيْنَ السُّطُورِ، وَقَرْمِطْ بَيْنَ الْحُرُوفِ: فَإِنَّ ذلِكَ أَجْدَرُ بِصَبَاحَةِ الْخَطِّ.

"و درود خدا بر او فرمود:

"به نويسنده خود عبيداللَّه بن ابى رافع دستور داد:"

در دوات، ليقه بينداز، نوك قلم را بلندگير، ميان سطرها فاصله بگذار، و حروف را نزديك به يكديگر بنويس، كه اين براى زيبايى خط سزاوارتر است." [ حكمت 315 نهج البلاغه معجم المفهرس مولّف. ]

استفاده از نور ماه

در آغاز خلافت، شبى عمرو عاص، "آن سياست باز معروف" از حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام وقت گرفت، و به منزل امام على عليه السلام رفت،حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام مشغول برّرسى ديوان بيت المال و امور جارى كشور بود،وقتى عمروعاص وارد شد و گفت كه كار خصوصى دارم،امام على عليه السلام چراغى كه با روغن بيت المال مى سوخت را خاموش كرد و چون شب مهتابى بود و هوا روشن، چراغ ديگرى روشن نكرد.

دخل عليه عمر و بن العاص ليلة و هو فى بيت المال فطفى ء السّراج و جلس فى ضوء القمر [ مناقب ابن شهر آشوب ج 2 ص 110 - و - خزينة الجواهر ص 306. ]

حال آيا حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام مى خواست به اين مرد سياست باز بى اعتنائى كند؟

يا نور ماه به قدرى زياد بود كه نياز به روشن كردن چراغ نبود؟ به هرحال چراغ بيت المال را خاموش كرد، تا در مصرف شخصى استفاده نشود.

عمروعاص با اين برخورد حساب شده، دانست كه با آن حضرت نمى تواند وارد معامله سياسى شود.