تبیان، دستیار زندگی

جلد هـفتم - صفحه 476 -  تلاش براي رسيدن به مقصد نهايي

صفحه : 476

اگر به آنها مهلت داده بشود، اين ريشه ها كم كم ممكن است رشد بكند. حالا چيزي نيستند؛ لكن نبايد ما دشمن را حقير بشمريم . بايد توجه كنيم به اينكه الان توطئه در كاراست . در هر جاي كشور كه مي رويم توجه مي كنيم ، مي بينيم كه توطئه هايي در كار است براي اينكه نگذارند اين نهضت به ثمر حقيقي اش برسد؛ بلكه به طمع اينكه شكست بخورد نهضت و مسائل سابق باز برگردد. از اين جهت ما الان در يك موضع حساس هستيم كه به نظر من حساسترين نقطه تاريخ است . و همه ما، دانه دانه ما، فردفرد ما، مسئول هستيم . من كه يك طلبه هستم مسئول ؛ آقايان علما هم كه تشريف دارند مسئول ؛ شماپاسدارها هم ، پاسدارهاي محترم هم ، يكي يكي مسئول ؛ آقايان دادگستري هم يكي يكي مسئول ؛ و همه قشر ملت مسئولند. يعني ما الان در يك موضعي واقع شديم كه اگرمسامحه بكنيم ، من بخواهم كنار بكشم بگويم خوب ديگران بكنند، شما بخواهيد كناربكشيد بگوييد ديگران بكنند، اين اسباب اين مي شود كه نتوانيم اين نهضت را به آخربرسانيم . الان همه ما، هر فرد ما، به اندازه خودش مي تواند يك كاري انجام بدهد. يك پاسدار به اندازه يك نفر مرد شجاع مي تواند كار بكند، يك اجتماعي به اندازه افرادي كه دارد كار انجام مي دهد و اجتماع از اين افراد پيدا مي شود. اگر فرد خودش را مسئول نداند، اجتماع كه از افراد بايد پيدا بشود قهرا خودش را مسئول نمي داند.

ما الان همه مان در اين وقتي كه هستيم ، همان طور كه قبل از اينكه برسيم به اين قله بلندي كه آن ديوار بزرگ را شكستيم ، چطور بود كه هيچ توجه نداشتيم كه ما شب كه برويم منزل شام چه مي خوريم ؛ روز كه بياييم منزل ناهار چه داريم ؛ گرفتاري مان چه است ؛ قرض داريم . هركس خودش ادراك اين معنا را مي كند كه آن روز كه فرياد"الله اكبر" مي كشيديد جز يك نقطه نظر كه پيشبرد اسلام باشد چيز ديگر نبود؛ در نظرتان چيز ديگري نبود؛ گرفتاريهاي شخصي هيچ مورد نظر نبود. من مي دانم كه در آن حالي كه همه با هم داشتند مبارزه مي كردند، مقابل تانك مي رفتند، اينها جز اينكه يك

تلاش براي رسيدن به مقصد نهايي