تبیان، دستیار زندگی

جلد هـفتم - صفحه 428 -  معلمي ، شغل پيامبران

صفحه : 428

سعادت و شقاوت ملتها از مدرسه ها

لكن براي فرهنگيها مسئوليت بسيار هست . هر چه شغل عظيم باشد، مسئوليت به همان مقدار بزرگ و عظيم است . مسئول تمام مقدراتي كه براي يك كشوري پيش مي آيد، مسئول تمام انسانهايي كه بايد انسان بشوند، مسئول تمام جوانهايي كه زيردست آنها بايد تربيت بشوند. تربيت بايد بشود انسان در مكتب فرهنگيان ، معلم ؛ و مقدرات هرمملكتي به دست همينهاست كه از فرهنگ بيرون مي آيند؛ و پيشرفت هر كشوري وعقب ماندگي هر كشوري باز به دست معلمين است . معلم است كه با ساختن خود، افرادرا، كشور را پيش مي برد؛ و معلم است كه اگر خداي نخواسته در پيش او انحراف حاصل

معلمي ، شغل پيامبران

از اول اين بود كه "آدم " كه آمد با تعليم الهي آمد و معلم بشر بود. انبيا هم معلم بشربودند. شغل معلمي يك شغل عمومي است براي انبيا گرفته ، تا اوليا تا فلاسفه و امام ، تاعلما و تا فرهنگيها، كه ماها ان شاءالله باشيم از آنها. پس شغل ، شغل بسيار بزرگي است شغل آدم سازي . ديگر شغلها به اين درجه نمي رسند؛ براي اينكه آنها مربوط به جهات ديگر است . در عالم هيچ موجودي به پايه انسان نمي رسد؛ و هيچ شغلي به پايه انسان سازي نمي رسد. پس شغل بسيار بزرگ است ، بسيار شريف است .

براي همين معنا آمدند آدم درست كنند.

"تعليم " سرمشق همه انبياست كه از طرف خداي تبارك و تعالي به آنها ماموريت داده شده ؛ ماموريت خدا به انبيا همين است كه بيايند و آدم درست كنند. و آنهايي كه به انبيانزديكترند آنها به مقام آدميت نزديكترند. آن وقت كه ملائكه اشكال كردند كه آدمي كه مفسد در ارض هست چرا خلق فرمودي . جواب اين بود كه من مي دانم چيزهايي كه شمانمي دانيد. دنبالش هم خداوند تعليم همه "اسما" را به آدم كرد. و وقتي كه عرضه داشت به ملائكه ، آنها ديدند كه نمي توانند اينطوري كه آدم مي تواند ادراك كند حقايق را، آنهانمي توانند.