تبیان، دستیار زندگی

جلد هـفتم - صفحه 464 -  لزوم آشنايي نسل جوان با معنويت

صفحه : 464

برنامه طويل المدت ملت ما، برنامه دراز مدت ملت ما اين است كه بچه هاي خودشان را، اينهايي كه در تحت تربيت آنهاست ، معلمهاي ما، مادرهاي بچه هاي ما، پدرهاي بچه هاي ما، معلمهاي بچه هاي ما، استادهاي بچه هاي ما، نويسندگان براي بچه هاي ما،گويندگان براي بچه هاي ما، اينها معنويات را به اين ملت بفهمانند؛ آشنا كنند آنها را بامعنويات . اين مادر كه بچه در دامن او بزرگ مي شود بزرگترين مسئوليت را دارد؛ وشريفترين شغل را دارد: شغل بچه داري . شريفترين شغل در عالم بزرگ كردن يك بچه است ، و تحويل دادن يك انسان است به جامعه . اين همان بود كه خداي تبارك و تعالي در طول تاريخ برايش انبيا فرستاد، در طول تاريخ از آدم تا خاتم . انبيا آمدند انسان درست كنند. شغل مادري ؛ كه مع الاسف اجانب اين شغل را پيش ما مبتذل كردند؛ ومادرهاي بچه هاي ما را از بچه ها جدا كردند، نه همه ، مقداري را؛ اين شغل بزرگ رامبتذل كردند كه از دامن اين مادر، بچه - بچه صحيح بيرون نيايد. و بعد كه به دبستان مي رود و بعد كه تحت حمايت پدر مي آيد، پدر را هم يك كاري بكنند كه توجهش به بچه نباشد؛ تربيت نكند. بعد هم در دبستان ؛ بعد هم در دبيرستان ؛ بعد هم در همه جاي ديگر؛ در بالاتر از اين . اينها مي خواهند كه انسان در اين كشورها نباشد. اگر انسان در اين

لزوم آشنايي نسل جوان با معنويت

را بدهند، يا از يك راه صحيحي باشد. راه صحيح و غير صحيح پيش آنها فرقي نمي كند.آنها اتومبيل مي خواهند: اتومبيل از دست پيغمبر به آنها برسد يا از دست ابوجهل برسدفرقي نمي كند؛ به او كار ندارند، به اتومبيل كار دارند. اينهايي كه به مملكت ما خيانت كردند و مملكت ما را به تباهي كشاندند، آن بودند كه ايمان نداشتند. اگر در بين آنها يك نفر ايمان داشت ، آن يك نفر اين كارها را نمي كرد. آنهايي كه خوردند و بردند و ما را به تباهي كشاندند، آنهايي بودند كه به اسلام كار نداشتند، اعتقاد نداشتند؛ به ماوراي طبيعت اعتقاد نداشتند، به معنويات عقيده نداشتند. آنها مي گفتند همين چهار روز زندگي است ؛پس هر چه هست بهتر، مرفه تر؛ از هر راهي مي خواهد باشد.