تبیان، دستیار زندگی

جلد هـفتم - صفحه 268 -  فرايند انقلاب و انتظارات پايان ناپذير

صفحه : 268

است الان . يعني ما الان در يك وضع حساسي هستيم كه از آن وقت كه داشتيم حمله مي كرديم براي شكستن اين سد، حالا بدتر است ؛ حساستر است . آن وقت همه يك وجهه داشتند و داشتند مي رفتند؛ آن وقتي كه انسان به يك نقطه اي رسيد، به اينكه عقيده اش اين شد كه پيروز شدند، . . . [بتدريج ] هم سستي پيدا مي شود، و هم توجه به احتياجات .

الان مي بينيد كه همين اشخاصي كه پنجاه سال يا بيشتر بوده است كه اينها همه فقيربودند در اطراف ايران ؛ ايلهاي مختلف ، عشاير مختلف ، در خود تهران ، در شهرها، همه جا، خوب ، فقر در بين مردم زياد بوده است . فقر يك چيزي نبوده است كه به واسطه انقلاب آمده باشد؛ سابقا اين فقر بين مردم بوده است . فقر يك چيزي نيست كه ازانقلاب آمده باشد؛ سابقا اين فقر بوده . البته يك مقدارش از اين انقلاب هست ؛ امااينهايي كه اظهار مي كنند كه ما هيچ نداريم - خوب - هيچ نداشتند قبلا. الان يك دسته اي توي اينها افتاده اند كه خوب ، چه شد؟ اين هم جمهوري اسلامي ! جمهوري اسلامي چه شد؟ حساب شده هايش را هيچ نمي كنند. آنهايي كه تا حالا چه ؟ آنچه شده است راحساب نمي كنند. حساب نمي كنند كه اگر در زمان سابق بود، شما امكان نداشت كه بياييدو اينجا بنشينيد و با من صحبت بكنيد. آقا(4) امكان نداشت كه بيايند در اصفهان با شماتماس بگيرند؛ امكان نداشت كه شما بتوانيد يك كلمه حرف بزنيد، يك احقاق حقي بكنيد. فورا شما را مي گرفتند و مي بردند به زندانها، و با آن حبسها و با آن بساط. خوب ،اين حبسها شكسته شد. چي مي خواهد بشود؟ اين حبسها همه خراب شد و از بين رفت ؛ وحالا جز آن اشخاصي كه خائن هستند و به شما خيانت كردند كسي ديگر تو حبس نيست .اين "چه شد" يعني چه ؟ خوب ، همين شده است كه حالا ما آزادانه نشسته ايم با هم صحبت مي كنيم . شما آزادانه در هر جا دلتان مي خواهد صحبت مي كنيد و حرفهايتان را

فرايند انقلاب و انتظارات پايان ناپذير