جلد پنجم - صفحه 35 - پيامبران به تنهايي در برابر طاغوتها
صفحه : 35
مردهاي تاريخ بسياريشان تنها ايستادند در مقابل قدرتها. حضرت ابراهيم تنهايي ايستاد و بتها را شكست ؛ كه وقتي آمدند گفتند كه يك كسي به او - ابراهيم - مي گفتند اين كار را بايد كرده باشد. تنهايي قيام كرد در مقابل بت پرستها و در مقابل شيطان وقت (3)، واز تنهايي نترسيد براي اينكه اين قيام قيام لله بود، براي خدا بود. و چون قيام براي خدابود، هر دو طرفش نفع است . چه پيش ببرد نفع برده است ، چه پيش نبرد باز هم نفع برده است . يكي از دو خوبيها را دارد: يا خوبي دنيايي دارد؛ يا اگر دنيا گيرش نيامد، خوبي آخرتي آن بلااشكال است و هست .
انسان مي كند، ساير كسبها را مي كند، اين يك طرفش ضرر است ، يك طرفش نفع است .گاهي انسان ضرر مي برد از اين تجارت ، گاهي نفع مي برد. و هر كاري كه انسان براي دنيابكند، خدا در كار نباشد و همان جهت دنيوي باشد، اينها صددرصد نفع نيست ؛ گاهي نفع است ، نفع مادي دارد؛ گاهي ضرر مادي است . اما اگر چنانچه قيام براي خدا باشد، انسان كاري را براي خدا بكند، اين هيچ توي آن ضرر نيست . ممكن است كه انسان تخيل بكندكه ما رفتيم به جنگ با كفار - مثلا - و كشتيم ، كشته شديم ؛ خيال بكند كه اين ضرر است ؛لكن اين ضرر نيست ، كشته ها پيش خدا زنده اند. اجرهايي كه آنجا هست ربطي به اين عالم ندارد. اينكه براي خداست ، هميشه نفع دارد؛ هميشه از خسارت محفوظ است .
پيامبران به تنهايي در برابر طاغوتها
حضرت موسي يك شباني بود. شبان حضرت شعيب بود مدتها. و تنهايي مامور شدكه برود و قيام كند. منتها ايشان يك توقعي از خداي تبارك و تعالي كرد كه برادرم هم باشد. آن وقت شد "مثني ". اول خودش بود قيام كرد، بعد برادرش هم همراهش شد؛شدند دو نفر. اما در مقابل چه دستگاهي ؟ در مقابل دستگاه فراعنه كه الان هم آثارشان در مصر و آنجاها، در قاهره و مصر و آنجاها هست . آن آثار عجيب و غريبشان . ايستاد درمقابلشان تنهايي . بعد هم كه اضافه شد، يك نفر ديگر اضافه شد و آن عبارت از برادرش
