تبیان، دستیار زندگی

جلد نـهـم - صفحه 145 -  ضرورت تفاهم ميان ارتش و ملت

صفحه : 145

هم همين طور. شهرباني اش هم همين طور. اداراتش هم همين طور. وقتي بنا شد كه يك كشوري اينطور حالش شد كه ملت علي حده شدند و دولت با همه بساطش هم علي حده ،اين دولت پشتيبان ندارد. ملت بايد پشتيبان دولتها باشد. دولتي كه پشتيبان ندارد شكست خواهد خورد. همه دولتهايي كه در خارج شكست مي خورند - و مال خودمان هم ديديم كه رژيم سلطنت اصلا به هم خورد - براي همين بود كه تفاهم مابين ملت و رژيم نبود. اگرملت با رژيم تفاهم داشتند، اين مسائل پيش نمي آمد؛ اصلا الان شما مشغول كار خودتان بوديد؛ ما هم مشغول كار خودمان ، اين مسائل روي همين زمينه پيش آمد كه دولتها درمقابل ملت مي ايستادند و جبهه مي گرفتند، ملت هم در مقابل دولت همين طور بود، وقتي اينطور شد، نمي تواند دوام داشته باشد. ممكن است سرنيزه تا يك مدتي باشد، اما دوام نمي تواند داشته باشد. اما اگر ملت و دولت هر دو با هم باشند، دوست باشند، اينهاخودشان را خدمتگزار آنها بدانند، آنها خودشان را پشتيبان اينها بدانند ، هر دو به هم خدمت بخواهند بكنند، يك همچو ملت و دولتي هيچ وقت شكست نخواهد خورد. تااينطور هستيد كه با ملت هستيد، تا اينطور هستيد كه توجه به خدا داشته باشيد، شكست برايتان نيست .

ضرورت تفاهم ميان ارتش و ملت

بپرهيزيد از اينكه از ملت جدا بشويد؛ شما را بخواهند جدا بكنند. ملت هم بايدبپرهيزد از اينكه از شما جدا باشد. وقتي اين دو قدرت همراه هم شدند، هيچ قدرتي نمي تواند اينها را شكست بدهد. همه قدرتهاي خارجي ، همه قدرتها تقريبا، يعني اينهايي كه تماس داشتند - خوب بعضي تماسي نداشتند - چه ابرقدرتها و چه قدرتهايي كه با اين ممالك ما تماس داشتند، همه كوشش كردند كه محمدرضا بماند، همه كوشش شان اين بود كه بماند - اگر "همه " نگوييم ، يك اكثريتي كه يكي - دو تا از آن مي شود گفت مستثنابود، كه آن هم كاري نداشت - در عين حال چون ملت يك مطلبي را نمي خواست ، نشد.وقتي ملت نخواست ، قواي انتظامي هم وفادار ديگر نمي توانند باشند به يك نفر.