تبیان، دستیار زندگی

جلد نـهـم - صفحه 159 -  شوراي سياست گذاري در صدا و سيما

صفحه : 159

نباشد. همه چيزمان مستقل باشد. افكارمان مستقل باشد. راديويمان مستقل باشد.تلويزيونمان مستقل باشد. سينمايمان مستقل . جدا بشود از آن مسائل غربي ، خودمان علي حده براي خودمان يك زندگي داشته باشيم . نترسيد از اينكه به شما بگويند "كهنه پرست " نترسيد از اينكه يك روزنامه نويسي يا يك مقاله نويسي - كه نمي دانم چه حالي در او هست ، چه فكري مي كند - انتقاد بكند. از انتقاد نترسيد. اينها انتقاد مي كنند.

اين يك حرف است كه عرض مي كنم كه بايد اگر شما علاقه داريد به اينكه مملكتتان يك مملكت مستقل بشود، در آن محلي كه هستيد آنجا را درستش كنيد، همه بايد هركسي در محل خودش . شما نرويد سراغ اينكه مثلا روزنامه چطور است . شما كار خودتان را بكنيد. روزنامه نويس هم كار خودش را خوب انجام بدهد. اداري هم كار اداري خودش را انجام بدهد. هر كدام در هر محلي كه هستند كار آن محل را خوب انجام بدهند. و اگر شما بخواهيد خوب انجام بدهيد، بايد اين راديو تلويزيون را از اين چيزهايي كه ضعف در قلب انسان ، در مغز انسان مي آورد، انسان را از انسانيت خودش بيرون مي كند، استقلال فكري را از دست مي دهد، اينها را بايد از او احتراز كنيد. مقالاتي هم كه آنجا بايد گفته بشود، ناطقهايي هم كه آنجا مي آيند نطق مي كنند، اشخاصي باشندكه نخواهند يك مملكتي را به تباهي بكشند؛ به اسم اينكه ما مترقي هستيم نخواهند ما رابه عقب برگردانند؛ به اسم اينكه "تمدن بزرگ " است ! چنانچه كردند با ما آنچه را كه بايدبكنند. اين عرض من راجع به اين قضيه .

شوراي سياست گذاري در صدا و سيما

مسئله ديگر اين است كه - ديروز هم آقاي نخست وزير و اينها كه اينجا بودند مسئله راديو و تلويزيون طرح شد - يك شورا بايد باشد در راديو تلويزيون . و چاره از اين نيست . بايد يك نفر مشرف نباشد، كه هر چه دلش بخواهد بكند، يك شورا باشد. اين شورا يك نفرش را من تعيين مي كنم ؛ يك نفرش را نخست وزيري تعيين مي كند؛ و دونفرش را خود راديو تلويزيون تعيين مي كند. و آن ثالثش را هم بعد صحبتش مي شود كه