جلد یازدهم - صفحه 461 - داستان سيد و ملا و درويش
صفحه : 461
نقش علما و مساجد در انقلاب
داستان سيد و ملا و درويش
و آنهايي كه نقشه دارند همه را مي خواهند بشكنند، منتها بتدريج . نمي دانم اين مثل پيش شما هست يا نيست كه يكي رفت توي باغش ديد كه يك سيدي و يك آخوندي و
اينها بودند كه تجهيز كردند سرتاسر ايران ، مردم را، اين خطبا، اين روحانيين ، اين مسجديها خودشان آمدند و دنبالشان هم اينها آمدند. همه ملت آمدند و همه قشرها هم آمدند. لكن آني كه ملت را همچو به طور عمومي تجهيز كرد اين طايفه بودند. و من هميشه از همه قشرها مي خواهم كه شما ملي هم هستيد، اينها را حفظشان كنيد. الهي كه حفظشان مي كند. ملي هم هستيد اينها را حفظ كنيد. اينها را از دست ندهيد. الان كه ملاحظه مي كنيد دنبال اين هستند كه [پيوسته ] مناقشه كنند، شكست بدهند اينها را. و اين نه صلاح دينشان هست نه صلاح دنياشان هست . من نمي خواهم تطهير كنم اين طايفه راكه بگويم هر كه عمامه سرش هست اين يك آدم مهذب ، صحيح [و] سالمي است . من چنين ادعايي ندارم . هيچ كس چنين ادعايي ندارد. لكن من مي گويم كه آنهايي كه مخالف هستند با اين جمعيت ، اينطور نيست ، آنهايي كه نقشه دارند آنطور نيست كه بابدها مخالف باشند، با خوبها مخالفند. با آنهايي كه نفوذ دارند مخالفند. اگر چنانچه يك مقصد صحيحي بود كه اينها صحبت مي كردند خوب مطلبي بود. يك مقصد صحيح است و بايد تصفيه بشود. ما هم اين را قبول داريم . وقتش هم اگر برسد تصفيه خواهد شد.اما در يكوقتي كه ملت ما دچار يك همچو آشوبي هست ، بعد از انقلاب است ، انقلاب بعد از اينكه يك قدري جلو رفت و برگشت به حال خودش ، همين گرفتاريها در همه دنيابوده بيشتر از ما. الاني كه ملت ما مواجه است با يك قدرت بزرگ و بلكه با قدرتهاي بزرگ مواجه هست ، امروز روزي نيست كه آن پشتوانه ملت را، آن چيزي كه مي تواندتجهيز كند ملت را ما بشكنيم . ولو اينكه ما فرض كنيد گله داريم از يك كسي ، ولو اشكال داريم به يك كسي و كساني ، لكن وقت اين نيست كه بشكنيم .
