تبیان، دستیار زندگی

جلد یازدهم - صفحه 465 -  روحانيت ، سررشته دار قانون

صفحه : 465

روحانيت ، سررشته دار قانون

روحاني مي گوييد كه بعد مي خواهد در دولت [وارد بشود] نمي خواهد نخست وزيربشود و نمي خواهد - عرض مي كنم كه - رئيس جمهور بشود و صلاحشان هم نيست كه اينها بشوند، لكن مراقبت دارد، نقش دارد. روحانيت در دولت نقش دارد، نه روحانيت دولت است . اين نقش از اول هم بوده است ، منتها اين را كنارش زده بودند، حالا خدايك مهلتي داده است . يك جمعيتي ، اين مردم جمع شدند، هياهو كردند، اين هياهوهاست كه اين كارها را كرده است . جمع شدند هياهو كردند، حالا يك نقشي پيداكرده روحانيت . همان نقشي كه براي روحانيت است كه بايد كنترل كند اين چيزها را،و الا سررشته ندارد. مگر مي تواند كه يك روحاني برود رئيس فوج بشود. سررشته اي ازاين كار ندارد. يك روحاني كه اطلاعاتش در باب يك اموري كم است ، برود بخواهدآنها را بگيرد. اين معنا ندارد، اما روحاني چون موارد خطا و اشتباهي كه از قانون اسلام كه يك قانوني است كه اگر اجرا بشود، همه مقاصد براي ما حاصل مي شود اين مطلع است ،اين سررشته دار اين قانون است ، اين را قرارش دادند با آن همه قيودي كه همه اش قيوديك چيزي بوده است كه قرار دادند و ما هم تابعيم . لكن مسئله اين نيست . مسئله بالاتر ازاين است . اما خوب البته ملت يك چيزي را كه خواستند ما همه تابع آن هستيم و يك

اجتماعي ، عدالتي كه يك كلمه دروغ او را از عدالت مي اندازد، يك نگاه به نامحرم او رااز عدالت مي اندازد، يك همچو آدمي نمي تواند خلاف بكند. نمي كند خلاف . اين جلوي اين خلافها را مي خواهد بگيرد. اين رئيس جمهور كه ممكن است يك آدمي باشد ولي شرط نكردند ديگر عدالت و شرط نكردند، اين مسائلي كه در فقيه است ،ممكن است يكوقت بخواهد تخلف كند، بگيرد جلويش را، كنترل كند. آن رئيس ارتش اگر يكوقت بخواهد يك خطايي بكند آن حق قانوني دارد كه او را رهايش كند،بگذاردش كنار. بهترين اصل در اصول قانون اساسي اين اصل ولايت فقيه است . و غفلت دارند بعضي از آن و بعضي هم غرض دارند.