تبیان، دستیار زندگی

جلد یازدهم - صفحه 436 -  خطر غفلت و فريب

صفحه : 436

خطر غفلت و فريب

در كميته ها، در دادگاهها، در ادارات ، در بين كشاورزان ، در بين كاركنان صنعت نفت ، درهمه اينها يك بساط ناآرامي ايجاد كنند. ناآرامي تا در خارج منعكس بشود كه اين كشور، اين مملكت نمي تواند خودش را اداره كند. محتاج به اين است كه يك مديري برود اين را اداره اش كند. ايجاد نارضايتيهايي مي شود كه اين ناراحتيها با اينكه سنگين است ، لكن ملت ما بايد توجه داشته باشد كه براي چه مقصدي ايجاد مي شود. در اين صحراهايي كه كشاورزها مشغول كشاورزي هستند مي روند با عناوين مختلف جلوگيري مي كنند، نمي گذارند كار بكنند. در كارخانه ها هر چه بتوانند جلوگيري مي كنند كه كارنشود. نتوانستند، كم كاري ايجاد مي كنند. در دانشگاهها به يك صورت ديگري و درارتش و در ژاندارمري و در ساير قشرهاي انتظامي آنجا هم به يك جور ديگري . تمام اينها يك مقصد دارند و آن مقصد اين است كه نگذارند اين انسجامي كه بايد بين اين ملت حاصل بشود و آن انسجامي كه بود و با آن انسجام پيش بردند، نگذارند اين عمرش باقي باشد. مي دانند كه اگر اين انسجام كه بين اقشار ملت بود، به عمرش ادامه بدهد، ملت پيروز مي شود تا آخر هم دست آنها كوتاه مي شود. پس بايد چه بكنند؟ بيايند بين قشرهاايجاد اختلاف كنند. من خانه ندارم ، من حقوقم كم است ، من درجه ام كم است ،درجه داري اصلا نمي خواهد.

يكي از حرفهايي كه در بين ارتشيهاست ، يك دسته جوان كه گول خوردند،درجه داري نمي خواهيم همه يكجور بايد باشند - از اين حرفها، از اين نطقها - گاهي گول خورده اند به اسم اسلام ، يك چيزهايي را مي گويند كه اسلام در آن نيست . و گاهي هم متعمدند و گول نخورده اند، لكن متعمدند و از روي عمد اين كار را مي كنند. امروز اين نحو اختلافاتي كه ايجاد كردند و شما ديديد كه در زمان نهضت ، آن وقتي كه مشغول بودند همه مردم به مبارزه با رژيم ، اين جور اختلافات نبود اصلا. اگر آن روز هم اين اختلافات بود ابدا پيشبردي نمي شد. اين اختلافات بكلي ناديده بود. هيچ كس فكر اين