تبیان، دستیار زندگی

جلد یازدهم - صفحه 519 -  خطر دسته بندي و تفرقه افكني

صفحه : 519

مسلمان و دلسوز براي ملت ، غير وابسته به شرق و غرب پيدا بشود. اين يك قضيه هست كه شما با قدرت اسلامي پيش رفتيد و خودتان چيزهايي كه احتياجات شخصي بود كنارگذاشته بوديد. حالا هم بايد همين طور جلو برويد و تا آنجايي كه ان شاءالله مستقر بشويد.

خطر دسته بندي و تفرقه افكني

يك قضيه هم كه دنبال اين مطلب است و آنها باز جديت در آن دارند اين است كه باراههاي مختلف ، گروههاي مختلف درست كنند. و اين يك گروهي كه شما داشتيد، همه يك حزب كانه بوديد همه حزب خدا بوديد، آن را مي خواهند از دستمان بگيرند. اين وحدت را مي خواهند از دستمان بگيرند. يك جمعيتي هرچه افرادش زياد باشد، اگر اين جمعيت با هم منسجم نشوند، يك نحو وحدت پيدا نكند، آسيب برمي دارند. اصلاخودشان آسيب خودشان مي شوند. اگر يك جمعيتي در يك كشوري ، در يك استاني ،در يك شهري ، با هم يك وحدتي نداشته باشند، اينها به جان هم مي ريزند، قهرا خودباطنشان آسيب مي بيند. و اگر وحدت داشته باشند، هرچه وحدت زيادتر باشد، آسيب كمتر مي شود. در راه كه ما بوديم ، اين نهضتي كه داشتيم در اول راه ، اين وحدت و اين انسجام زياد بود، محكم بود. يعني اصل فكر اينكه "كي دشمن من است " هم نبود تو كار.همه يك نظر بود. اگر هم يك فكري بود خيلي در اقليت بود. يك انسجامي بين ملت حاصل شد، كانه از يك حلقوم صدا درمي آيد. شما اگر در تهران مي آمديد همان معنا رامي شنيديد. در تظاهرات كه در آخر ايران مي شنيديد همان مطلبي كه . . . همان فريادي كه از حلقوم تهرانيها درمي آمد از حلقوم آبادانيها هم درمي آمد [و] بندرعباسيها هم درمي آمد، مشهد هم همين طور، همه جاي ايران يك صدا داشتند. مثل اينكه يك حلقوم دارد صدا مي كند. اينطور منسجم شده بوديد. يك جامعه توحيدي ايجاد كرده بوديد كه همه يكي بوديد. آنها هم اين جهت را ديدند كه سيلي كه خوردند از اين حيثيت خوردند، از دو حيثيت بود: يكي اسلامش بود، يكي هم اين حيثيتي كه ، انسجامي كه شمابا هم داشتيد. اين دو تا هر دو مورد نظر بوده است . آنجا را كوشش مي كنند با قلمها و با