جلد دوازدهم - صفحه 401 - رئوف بودن ارتش با مردم و كوبنده در مقابل اجانب
صفحه : 401
من باز اين ناراحتي كه برايم پيدا شد، در ملاقاتي كه محمدرضا با يكي ازرئيس جمهورهاي امريكا بود - گمان مي كنم جانسون بود - من آن تلخي در ذائقه ام بازمثل اينكه هست ، كه مي ديدم اين آدمي كه وقتي در ايران است با مردم آنطور رفتارمي كند، آنطور سركوب مي كند مردم را، آنجا جلوي ميز آن رئيس جمهور ايستاده بود واو عينكش را برداشته بود به او نگاه نمي كرد. از اين طرف ، نگاه مي كرد و اين مثل يك
رئوف بودن ارتش با مردم و كوبنده در مقابل اجانب
خداي تبارك و تعالي مي فرمايد، بين خودشان شدت بود. خداوند مي فرمايد بين خودشان عطوفت است ، لكن در زمان اين دو نفر، بين خودشان ؛ يعني ، در وطنشان و بين ملتشان شدت و كوبندگي بود.
وقتي كه اين قواي ثلاث - انگلستان و شوروي و امريكا - از سرحدات ما آمدند وهجوم كردند به ايران ، از قراري كه گفتند، يكي از صاحب منصبهاي آن وقت گفته بود- يعني ، رضاخان از او پرسيده بود - كه مقاومت چقدر بود. گفته بود: سه ساعت . آن هم دروغ گفته بود. بعد، گفته بود: چرا اين جور شد؟ گفته بود: اين هم مهم بود. اينها كه آمدند من خودم شاهد اين بودم از سرحدات ، وقتي كه اين اجنبيها وارد شدند در تهران ،صاحب منصبها گذاشتند و فرار كردند؛ يعني ، تمام پادگانها را رها كردند. سربازها را من مي ديدم كه توي كوچه ها، توي خيابان ، سرخود دارند مي گردند و حتي چيزي هم كه بخورند نداشتند. يك شتري عبور مي كرد، قافله شترهايي عبور مي كردند، مثل اينكه خربزه بود؛ اينها كه مي افتاد از رويشان ، اينها حمله مي كردند كه بخورند وصاحب منصبهايشان بارهايشان را بستند و فرار كردند. اين وضع ما [بود. ] نه ، خوب نمي توانيم بيان كنيم مسائل را. اما اين اجمالي بود از ارتش آن روزي ما و همين طورشهرباني مان و همين طور ژاندارمري مان . اينها بعكس آنكه در قرآن است ، "اشدا" بودندبر خود مردم . خدا مي فرمايد كه مومنين "اشدا"ند بر كفار، اينها اشدا بودند بر خوديها وآن اشخاصي كه در مملكت خودشان بود[ند]، بر مسلمين .
