تبیان، دستیار زندگی

جلد هجدهم - صفحه 14 -  لزوم تهذيب نفس در جواني

صفحه : 14

مي آيد ابتدائا به آدم مي گويد كه بيا برو طاغوتي بشو، اين را نمي گويد. قدم به قدم انسان را پيش مي برد، وجب به وجب انسان را پيش مي برد. امروز اينكه اشكالي ندارد، اگرجلويش را گرفتيد طمعش بريده مي شود و اگر جلويش را نگرفتيد فردا يك قدم ديگرجلو مي رود. يك وقت مي بينيد كه اين طلبه زاهد عابد كه در مدرسه زندگي مي كرد با آن وضعي كه همه مي دانيد، متحول شد به يك نفر انسان طاغوتي به حدود خودش ، و از آن وضع طلبگي كه مشايخ ما بر آن وضع بوده اند يك وقت خارج شده است و شده است يك انساني كه همه همش صرف دنياست ، به تدريج مي شود اين امور. از قدم اول انسان بايد جلويش را بگيرد. اگر مبتلا شد، ابتلا ديگر پشت سر هم مي آيد. اينطور نيست كه انسان يك وقتي بعد از اينكه ريشه دنيا در دل انسان قوي شد بتواند بكند آن را.

لزوم تهذيب نفس در جواني

از مكايد(4) شيطان اين است كه انسان را هي توجه مي دهد به اينكه خوب حالا كه توجوان هستي ، حالا كه تو وقت نشاطت است ، خوب ان شاءالله وقتي پير شدي ، آن وقت جبران مي كني كارها را؛ و اين يك امري است كه نخواهد شد. انسان اگر در جواني تهذيب كرد خودش را، شده است . اگر بگذارد تا به پيرمردي برسد، هم قواي خودش ضعيف مي شود و هم آن درختي كه در دل انسان شيطان كاشته است قوي مي شود، و آن درخت قوي را نمي شود با يك اراده ضعيف انسان بكند. اين يكي از اموري است كه من نگرانش هستم و آقايان هم بايد نگران باشند، و در هر جا هستند سفارش كنند به اهل علم و آنها را تحذير كنند از دنيا. و اين خيال نكنيد كه دنيا عبارت از اين طبيعت است ، اين طبيعت را خداي تبارك و تعالي هيچ از آن تكذيب نكرده ، بلكه در روايات تعريف هم از آن شده است ، (5) اين يكي از مظاهر الهي است . دنيا آني است كه در ما هست كه ما را ازمبداء كمال دور مي كند و به نفس و نفسانيت خودمان مبتلا مي كند. دنياي مذموم همين

4- فريبها، نيرنگها.

5- مانند حديث امام چهارم - عليه السلام : "الدنيا دنيائان دنيا بلاغ و دنيا ملعونه ". دنيا دو "نوع " دنياست : دنيايي كه به سعادت مي رساند و دنيايي كه لعنت شده است . اصول كافي ، ج 2، ص 317، ح 8.