تبیان، دستیار زندگی

جلد هجدهم - صفحه 422 -  منحصر نبودن قرآن به احكام شخصي

صفحه : 422

فرد و خداي تبارك و تعالي نبود. مي شود گفت كه بي استثناء دعوتهاي خدا حتي در آن چيزهايي كه وظايف شخصي افراد است ، روابط شخصي افراد است بين خود و خدا، ازمعناي اجتماعي و سياسي برخوردار است . بعد از رسول خدا - صلي الله عليه و آله و سلم -ما ملاحظه مي كنيم كه در زمان هايي كه ائمه مسلمين - عليهم السلام - در فشار سخت بني اميه و بني العباس بودند مطالب خودشان را آن طور كه ممكن بود به مردم مي رساندند،حتي در ادعيه آنها، شما اگر ادعيه امام سجاد و ساير ائمه را ملاحظه بفرماييد مشحون است از اينكه مردم را بسازند براي يك امر بالاتر از آن چيزي كه مردم عادي تصورمي كنند. دعوت به توحيد، دعوت به تهذيب نفس ، دعوت به اعراض از دنيا، دعوت به خلوت با خداي تبارك و تعالي ، معني اش اين نبوده است كه مردم توي خانه هايشان بنشينند و از مصالح مسلمين غفلت كنند و مشغول ذكر و دعا باشند. چنانچه خود آنها كه ملاحظه مي كنيد، اين طور نبودند. پيغمبر اكرم در عين حالي كه وظايف شخصي خودش را بجا مي آورد و خلوتها با خداي تبارك و تعالي داشت ، تشكيل حكومت داد و به انحاعالم براي دعوت آدم فرستاد و مردم را دعوت كرد به ديانت و دعوت كردند بعد به اجتماع . اين طور نبود كه بناي او اين باشد كه بنشيند توي خانه و ذكر بگويد. ذكرمي گفت ، لكن همان ذكر هم خودسازي بود. دعا مي كرد، ولي همان دعا هم ، هم خودسازي و هم مردمسازي بود و مردم را تجهيز مي كرد براي مقاومت . تمام ادعيه اي كه در لسان او و ائمه مسلمين واقع شده است ، تمام اين ادعيه ، در عين حالي كه دعوت به معنويات است ، از راه دعوت معنويات ، تمام مسائل مسلمين اصلاح مي شود. مع الاسف اعوجاج واقع شد، يا واقع كردند - و شايد در صدر اسلام هم بني العباس بيشتر اين كار راكردند - اعوجاج واقع شد در مصالح اسلامي و در مطالب اسلامي .

منحصر نبودن قرآن به احكام شخصي

اين قرآن كريم كه در بين يد مسلمين هست و از صدر اول تا حالا يك كلمه ، يك حرف در او زياد و كم نشده است ، اين قرآن را وقتي كه به عين تدبير مشاهده بكنيد،مي بينيد كه مسئله ، مسئله اين نيست كه دعوت براي اين بوده است كه مردم توي خانه