جلد هجدهم - صفحه 18 - نگراني از اختلاف روحانيت و خروج از زي طلبگي
صفحه : 18
اگر چنانچه به جاي آنها بودم ، همه چيز را خوب مي دانستم ؟ پس ريشه اش ريشه نفساني است . يك آقاي محترمي كه يك وقت پيش من - در خيلي وقت پيش از اين - آمده بود،من ديدم تمام فرمايش آقا راجع به جمهوري اسلامي اين است كه به فتواي من گوش نمي دهند، به حكم من گوش نمي دهند؛ ميزان حكم من است ، نه ميزان حكم خدا. و اين يك مرضي است كه در همه هست ، مگر اينكه خدا انسان را نگه دارد و خدا هم انسان رانگه نمي دارد، مگر اينكه خود انسان وسائلش را فراهم كند. نمي شود نشست كه من راخدا مهذب كند. خدا وسائل تهذيب را در اختيار ما گذاشته است و تهذيب ، عملي است كه ما بايد انجام بدهيم ، اين محول به كسي نيست ، به خود ماست .
نگراني از اختلاف روحانيت و خروج از زي طلبگي
من از اين دو جهت نگران هستم . يك جهتي كه قبلا عرض كردم كه زي طلبگي دربين ما ضعيف بشود يا از بين برود. يك جهت ديگر هم اينكه مبادا خداي نخواسته ،اختلاف پيدا بشود، كه هر دوي اينها از باب اينكه شما در جايي واقع شديد كه مردم به شما توجه دارند و شما ارشاد مي خواهيد بكنيد مردم را، مبادا يك وقتي به واسطه خارج شدن ماها از زي طلبگي مردم را از ما منصرف كنند و انصراف از روحانيت منتهي مي شود به انصراف از اسلام .
و مبادا به واسطه اختلافي كه گاهي بين ماها فرض كنيد پيدا مي شود، اختلاف كشيده بشود به جاهاي ديگر و موجب بشود به اينكه يك وقت ملت دو دسته بشوند. يك دسته اين ، هر شهري دو دسته بشوند، يك دسته طرفداران آن آقا، يك دسته طرفداران آن آقا، و فراموش بكنند - آن چيز را - خداي تبارك و تعالي را و فراموش بكنند انقلاب را.اين دوتا مطلبي است كه من نگرانش هستم و بسيار از اينها گاهي رنج مي برم كه مي شنوم مثلا در فلان جا بين فلان و فلان اختلاف هست . و بدانيد كه اختلاف ، اختلاف سر اسلام نيست . اختلاف سر "من " هست ، من اسلام را بايد تقويت كنم ، اسلامي كه من تقويت كنم قبول دارم ، اسلامي كه رفيق من تقويت كند نه ، او را من قبول ندارم . اين در باطن ذات آدم
