تبیان، دستیار زندگی

جلد شانزدهم - صفحه 316 -  شرايط عقلايي براي صلح

صفحه : 316

خدا يك قسم از چيزهايي كه پيروز مي كرد كشور اسلامي را همين بود كه رعب در دل مقابلين آنها القا مي فرمود. ما مرهون اين رحمتهاي بزرگ الهي هستيم و در عين حال ،مرهون اين ملت هستيم كه اينطور همه با هم كمك مي كنند. سابقه اصلا ندارد، از اول تاريخ تا حالا سابقه ندارد كه روحاني و ارتشي و پاسبان و پاسدار و امثال اينها در كنار هم باشند و در كنار هم جنگ بكنند. اصلا اين سابقه اي ندارد. هيچ جا، نه حالا سابقه دارد،بعدها هم معلوم نيست كه ، مگر به بركت اسلام جاي ديگر پيدا كند يك همچو چيزي كه همه شان با هم باشند. و اين صحنه هايي كه در سنگرها، كه اينها همه با هم هستند - براي من نقل مي كنند - واقعا صحنه هايي است كه اعجازآميز است . و قدر اين صحنه ها رابدانيد.

شرايط عقلايي براي صلح

و اما بعض مسائلي كه ما الان در پيش داريم : شما مي دانيد كه ما از اولي كه اين جنگ شروع شد تا حالا، چه آن روزي كه صدام كوس قادسيه براي خودش مي زد و چه امروزكه ديگر اسمي از او نيست و رفته است آنجايي كه خدا مي داند، ما مسائلمان مسائلي بوده است كه يكي بوده ؛ آن هم براي اين است كه يك مسائلي كه ما گفتيم ، يك چيزي نبوده كه مي خواستيم تحميل كنيم ، يك چيزي بوده است كه وقتي عرضه كنيم به همه عقلاي دنيا و همه جنگنده هاي دنيا، عرضه كنيم به آنها، از ما مي پذيرند. ما از اول مي گفتيم كه شما ريختيد در منزل ما، در شهرهاي ما، در كشور ما، حمله كرديد و غافلگيرانه واردشديد در كشور ما و آنهمه خرابي كرديد و آنهمه جرم كرديد و آنهمه كشتار كرديد، بايدبرويد بيرون . يكي از شرايط ما اين است كه برويد بيرون . اين را چه انساني مي تواندبگويد كه اين شرط، يك شرط تحميلي است ؟ خوب ، دزد آمده تو خانه ما، تو اثاث ما رابرداشته و جمع كرده ، مي گويد: حالا بيا صلح كنيم ، اينها مال من ! خوب همين است ديگر؛ اينها دزدهايي بودند كه ريختند به اين كشور و هر چه هم بود در اين شهرهابرده اند. هر چه مردم مال داشتند، اگر يك مقدارش را توانستند خود اينها حمل كنند از