تبیان، دستیار زندگی

اسلام، آخرین دین آسمانی اکنون در مقابل این نظریات کفر آمیز ایستاده است. بیشتر یافته های علمی که دانشمندان به آن می بالند در قرآن ذکر شده است ، که ۱۴۰۰ سال پیش نازل شده است.
یکی از معجزات علمی که در قرآن آمده است، در مورد سیاه چاله ها می باشد.
خداوند با اشاره به مشخصات خاصی، در آیه زیر به سیاه چاله ها اشاره می کنند.
این مشخصات عبارتند از :
۱) آن ها ستارگانی در حال حرکت هستند.
۲) آن ها پنهان هستند.
۳) آن ها ستارگانی جارو کننده هستند.
اجازه بدهید قبل از اینکه ببینیم اخترفیزیک دان ها در مورد سیاه چاله ها چه می گویند، به این آیه از قرآن کریم اشاره کنیم.
خداوند در قرآن فرموده اند:
فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ (١٥)الْجَوَارِ الْکُنَّسِ (١٦)وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ (١٧)وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ (١٨)إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ (١٩) (تکویر)

۱۵. به راستی سوگند به اختران بازآینده نمی خورم. ۱۶. آن روندگان نهان شونده. ۱۷. و به شب چون تاریک شود. ۱۸. و به سپیده چون بدمد. ۱۹. که این سخن فرستاده ای است بزرگوار(جبرئیل). سوره تکویر

به خوبی امروزه مشخص شده است که ستارگان در طول عمر خود دچار تحول می شوند تا آنکه بمیرند. یکی از انواع مرگ ستارگان، تبدیل شدن به سیاه چاله است.
خداوند در قرآن می فرمایند:
وَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لا إِلَهَ إِلا هُوَ کُلُّ شَیْءٍ هَالِکٌ إِلا وَجْهَهُ لَهُ الْحُکْمُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (٨٨) قصص
با خداوند، معبود دیگری را نخوانید. خدایی نیست جز او، هرچیزی نابود می شود مگر ذات او. فرمان مخصوص اوست، به سوی او بازگردانده می شوید. قصص ۸۸

در طول دوره زندگی ستارگان، آن ها موجودیت خود را تغییر می دهند. این تغییر میلیون ها سال طول می کشد. یکی از آن ها تبدیل شدن به سیاه چاله است که چهره ای ترسناک دارد.
● انواع سیاه چاله ها کدامند؟
دانشمندان سه نوع سیاه چاله را کشف کرده اند:کوچک، متوسط و بزرگ.
۱) نوع کوچک یا کم جرم یا نوع اختری یا کهکشانی
این نوع از سیاه چاله ها از ستارگانی تشکیل می شوندکه جرمشان ۱۰۰ برابر جرم خورشید ما است.
وقتی که انرژی چنین ستاره ای تمام می شود، پوسته خارجی خود را پرتاب می کند و هسته خود را که هنوز ۱۵ برابر خوررشید ما است را نگه می دارد.
دانشمندان عقیده دارند که کهکشان راه شیری ما دارای ده ها هزار از این سیاه چاله ها است بنابراین به آن سیاه چاله کهکشانی می گویند.
۲) سیاه چاله های متوسط
۳) سیاه چاله های بسیار سنگین
در مرکز کهکشان ها قرار دارند. بعضی از دانشمندان عقیده دارند که بیشتر کهکشان ها که کهکشان ما هم جزوی از آن است، دارای سیاه چاله ای در مرکز خود است.
در ستارگان سنگین دو فرایند مهم پیوسته رخ می دهد. یکی جوش هسته ای است( که هیدروژن را از مرکز ستاره به بیرون می فرستد و دیگری جاذبه (که تمامی هیدروژن را به طرفی که آمده بود می کشد). این دو روند یکدیگر را خنثی می کنند تا اینکه هیدروژن ستاره سوخته شود و در این موقع جاذبه غلبه می کند.
وقتی که جاذبه غلبه کرد، ستاره ناپایدار می شود و منفجر می گردد. وقتی که شروع به منفجر شدن کرد، ‌دیگر متوقف نمی شود و ستاره ( و در نهایت اتم هایش) به داخل خود فرو می ریزند و منجر به تشکیل سیاه چاله می شود.( Hewitt ۱۸۶)

 

این تصویر که به کمک اشعه ایکس گرفته شده است نشان دهنده سیاهچاله ای است که در حال بلعیدن ستاره ای می باشد.
سیاهچاله بسیار سنگین سیاهچاله ای است که جرم آن بین ۱۰۵ تا ۱۰۱۰ برابر جرم خورشید است. امروزه این عقیده وجود دارد که اگر همه کهکشان ها سیاهچاله ای از این نوع نداشته باشند، تعداد زیادی از آن ها که کهکشان راه شیری نیز جزئی از آن است، در مرکز خود چنین سیاه چاله ای را دارند. این سیاه چاله ها دارای خصوصیات عجیبی هستند که آن ها را از همنوعان خود متمایز می کند.

● چرا سیاهچاله ها سیاه می باشند؟
یک موشک برای آنکه سطح زمین را ترک کند باید سریعتر از ۲۵۰۰۰ مایل در ساعت ( ۷ مایل در ثانیه) حرکت کند. به این سرعت، سرعت فرار از زمین می گویند. اگر راکت سرعتی کم تر از این مقدار داشته باشد، توسط جاذبه به زمین بر می گردد. سرعت فرار از یک سیاه چاله بیش از ۱۸۶۰۰۰ مایل در ساعت است پس اگر بخواهیم از آن فرار کنیم، باید سرعتی بیش از این مقدار داشته باشیم. سرعت نور ۱۸۶۰۰۰ مایل در ساعت است بنابراین نمی تواند از سیاهچاله ها فرار کند پس این سیاهچاله ها به رنگ سیاه هستند.( به عبارت بهتر دیده نمی شوند. )
ستاره شناسان به کمک اشعه ایکس و تلسکوپ های رادیویی توانسته اند سیاه چاله قدیمی را که در اطراف کهکشان راه شیری است کشف کنند. این سیاه چاله که دارای مسیری نامتقارن است در حال بلعیدن ستاره ای می باشد.
اعتقاد بر این است که این سیاه چاله باقی مانده یک ستاره بسیار بزرگ است که میلیاردها سال پیش زندگی می کرده و از خانه خود به بیرون پرتاب شده و سرگردان در حال حرکت می باشد.
بسیاری از ستارگان منظومه شمسی ما در یک صفحه نازکی به نام صفحه کهکشانی هستند. اگرچه خوشه های گردی نیز وجود دارند که هرکدام دارای صدها هزار ستاره قدیمی هستند و به دور مرکز کهکشان در حرکت می باشند و در مسیری می باشند که از صفحه کهکشانی به دور می باشند.
بنابراین زمانی که یک ستاره تمام سوختش به مصرف رسید در خود فرو می ریزد و در نهایت به سیاه چاله ای تبدیل می شود که دارای چگالی بی نهایت و حجم بسیار ناچیز است و میدان مغناطیسی بسیار قوی دارد.
خداوند در قرآن به این حقیقت مرگ ستارگان( که به خاطر پایان سوختشان است اشاره می کنند) در آن جا که می گویند:
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ (٢)
آنگه که ستارگان به سیاهی می گرایند.

● آیا تمامی ستارگان به سیاه چاله تبدیل می شوند؟
تمامی ستارگان به سیاه چاله تبدیل نمی شوند. ستاره ای که جرمش کم تر از ۱.۴ بار بزرگتر از خورشید باشد، به کوتوله سفید تبدیل می شود. ستاره ای که ۱.۴ تا ۳ برابر خورشید جرم داشته باشد تبدیل به ستاره نوترونی می شود. تنها ستارگانی که جرمشان بیش از ۳ برابر خورشید باشد به سیاهچاله تبدیل می شوند.
سیاه چاله ها آن قدر جرمشان زیاد است که نور نمی تواند از آن ها عبور کند و چون چیزی سریع تر از نور نمی تواند حرکت کند، هیچ چیز از سیاهچاله نمی تواند بیرون بیاید.
خداوند به این موارد قسم یاد می کنند تا تائید کنند که قرآن از طرف پروردگار نازل شده است. به آیات ۱۵ تا ۱۹ سوره تکویر که در بالا آمده است نگاهی دوباره بیاندازید.
این نوع تاکید که در این آیات به کار رفته است و خداوند با قسم از آن ها یاد کرده، به خاطر اهمیت سیاهچاله ها است که در واقع ستارگان مرده در حال حرکتی می باشند و نوری از خود تولید نمی کنند و هرچه سرراهشان باشد می بلعند. قرآن مجید از آن ها به "پاک کنندگان" یاد می کند که در تطابق کامل با عملکرد آن ها از لحاظ علمی است.
دانشمندی غیر مسلمان که نام سیاهچاله را برای این پدیده گذاشته است، بسیار مناسب این نام را انتخاب کرده است. اگرچه او هرگز قرآن نخوانده است ولی همان نامی را بر آن ها نهاده که قرآن با آن نام آن ها را خوانده است. این نشان دهنده آن است که قرآن تا چه حدی به حقایق علمی که امروزه کشف می شود نزدیک است. این دانشمند این چنین این پدیده را تعریف کرده " آنچنان نیروی جاذبه ای دارند که مانند یک جاروبرقی نامرئی کیهانی هستند و آن چنان مواد اطراف خود را جذب می کنند که حتی نور نیز نمی تواند ازآن بیرون بیاید."
کلمه قرآنی خُنَّسِ در آیه ۱۵ سوره تکویر را در عربی می توان به جاروبرقی ترجمه کرد.
زمانی که سیاه چاله ها از لحاظ علمی تعریف شدند، دقت قرآن مجید در تعریف آن ها تنها در سه کلمه بیشتر مشخص می شود. قرآن سیاه چاله ها را با خصوصیات زیر تعریف می کند:
۱) آن ها در حال حرکت می باشند.( همان گونه که علم می گوید).
۲) آن ها وقتی شناسایی شدند، دارای حجاب می باشند. ( همان طور که علم می گوید نور نیز نمی تواند از آن ها عبور کند.)
۳) آن ها همه چیز را می بلعند.
 
مترجم: احسان اشرفی

  هنگامی که صحبت سن و سال شما می‌شود، احتمالا در محاسبه ان دچار اشتباه نمی‌شوید. اما وقتی حساب‌کردن سن کره‌ زمین مطرح باشد، کار بسیار سخت‌تر می‌شود.پیش از آنکه روش تاریخ‌گذاری رادیوسنجی به وجود آید، تعیین سن کره زمین تنها در حیطه حدس و گمان  قرار می‌گرفت. تا همین یک قرن پیش بسیاری عمر آن را تنها چند هزار سال می‌دانستند و لرد کلوین فیزیکدان در اواخر قرن نوزدهم عمر عمر زمین را  100 میلیون سال تخمین زد.ماری کوری در سال 1898 پدیده رادیواکتیویته را کشف کرد، که در آن اتم‌های ناپایدار انرژی خود را از دست می‌دهند، یا به عبارت دیگر با پرتوتابی به شکل ذرات یا امواج الکترومغناطیسی متلاشی می‌شوند.ارنست راترفورد فیزیکدان در سال 1904 نشان داد که چگونه پدیده تلاشی اتمی می تواند به عنوان ساعتی برای تاریخ‌گذاری سنگ‌های قدیمی به کار رود.در همان هنگام آرتور هولمز(1890 – 1964) که در حال اخذ درجه زمین‌شناسی از کالج امپریال علوم در لندن بود، تکنیکی را به وجود آورد که با استفاده از روش سنجش نسبت اورانیوم - سرب در  سنگ‌ها، آنها  را تاریخ‌گذاری می‌کرد.هولمز با به کار بردن این تکنیک بر روی قدیمی‌ترین سنگ‌ها پیشنهاد کرد که عمر کره زمین دست کم 1.6 میلیارد سال است.هولمز در گزارش یافته‌هایش که در سال 1913 در نشریه Nature  منتشر شد، در مورد پذیرش نه چندان مشتاقانه یافته‌هایش نوشت:‌ "زمین شناسی که تا ده سال پیش ا ز کوتاهی زمان در اختیار برای تحول قشر کره زمین ناراضی بود، اکنون با زمان بسیار طولانی که با آن مواجه است، حتی بیشتر ناراضی است."عمر کره زمین از آن زمان برای ده‌ها سال همچنان موضوعی مورد بحث باقی ماند.از آن هنگام به بعد چندین تجدیدنظر در این برآورد عمر زمین به عمل آمده است. در دهه 1920 عمر کره زمین به 3 میلیارد سال رسانده ‌شد، که حتی از تخمین‌های ان موقع از عمر کل جهان یعنی حدود 1.8 میلیارد سال هم طولانی‌تر بود!بهترین تخمین عمر زمین بر اساس تاریخ‌گذاری رادیوسنجی قطعات به دست آمده از شهابسنگ آهنی "دره دیابلو" است. دانشمندان بر اساس این قطعات محاسبه کرده‌‌اند که فراوانی نسبی عناصری را محاسبه کرده‌اند که در نتیجه تلاش اورانیوم در طول میلیاردها سال تشکیل شده‌اند.بالاخره در دهه 1960 بود که عمر جهان نهایتا مورد تجدیدنظر قرار گرفت و با فاصله زیادی در فراسوی عمر کره زمین قرار گرفت که در آخر به سن واقعی‌‌اش یعنی 4.56 میلیارد سال رسیده بود.و جهت مزید اطلاع اکنون عقیده بر این است که جهان13.7 میلیارد سال پیش به وجود آمده است.

انتشار روزنامه وقایع اتفاقیه در زمان حكومت ناصرالدین شاه قاجار و زمان صدر اعظمى امیركبیر آغاز شد. این روزنامه هفتگى منتشر مى‏شد و از سال 1267 هجرى قمرى به مدت یازده سال روزنامه رسمى حكومت ایران بود.
در شماره نوزدهم این روزنامه كه روز پنج‏شنبه دوازدهم شهر [ماه] شعبان‏المعظم سال تنگوزئیل [سال خوك] 1267 هجرى [قمرى] منتشر شده در بخش «اخبار ممالك محروسه پادشاهى‏» [اخبار داخلى] مى‏خوانیم:
«قاعده‏» [رسم] دارالخلافه [تهران] این بوده كه در ایام ماه رمضان المبارك اهالى شهر از كثرت نقاهت [بى‏حالى]روزه از صبح تا وقت ظهر در منزلهاى خود به استراحت مشغول باشند و از ظهر الى سه ساعت‏به غروب مانده در مساجد به عبادت مشغول باشند و از سه ساعت‏به غروب مانده الى مغرب قرار این ایام است كه در امامزاده زید كهمتصل به بازار و كاروانسراى اتابكیه است‏به جهت مشغولیت كه روز را به شام برسانند در گردش باشند و كسبه از دارالخلافه و سایر ولایات كه اسباب قطعه دارند در ایام ماه مبارك در امامزاده زید به فروش برسانند و مردم از سه ساعت‏به غروب مانده الى صبح در امامزاده به گردش خواهند بود.
در شماره 22 كه سوم رمضان همان سال منتشر شد آمده است:
در این اوقات كه ایام ماه رمضان‏المبارك و زمان عبادت اهل اسلام است، علما و عباد [عبادت‏كنندگان] در مساجد و منابر [منبرها] به موعظه و ترغیب خلق به پرستش خداوند یگانه و دعاگویى ذات اقدس شاهنشاهى اشتغال دارند و بحمدالله بعضى ملاهى و مناهى [كارهاى لهو و زشت]كه در ازمنه [زمانهاى] سابقه ملاحظه مى‏شد.
در این عهد ابد مقرون [ در این زمانه كه جاودان بماناد] بكلى متروك است و از اهتمام [كوشش] امناى دولت علیه، خلق در كمال آسودگى و شكرگزارى مى‏باشند و چنانچه در روزنامه سابقه شده به جهت اینكه روزها بلند و حین گرماى تموز [تابستان] است و ضعف و عطش به روزه‏داران تاثیر مى‏نماید تا قریب ظهر مردم در منازل خود به استراحت مشغول‏اند و از ظهر تا عصر در مساجد به عبادت قیام دارند و از عصر تا غروب آفتاب به جهت مشغولیت در امامزاده زید [.....]به شام مى‏رسانند و قرار است كه در این ماه از شب تا صبح قراول [پلیس] مانع عبور مردم نباشد و در نزدیكى امامزاده زید و چند جاى دیگر كه جمعیت زیاد خواهد شد قراول و گزمه كه لازمه نظم است گذاشته شده است.
معلوم است كه مردم تهران آن روزگار نه محصل و دانشجو بوده‏اند و نه كارمند و كارگر كه این قدر راحت تا ظهرها مى‏خوابیده‏اند.
در شماره 24 درباره مسجدهاى تهران چنین مى‏خوانیم:
چهل باب مسجد به جهت عبادت خلق دایر است كه هر یك از این مساجد پیشنماز علاحده [جداگانه] در عبادت قیام و جمعیت و ازدحام بسیار به او اقتدا دارند و در سالهاى سابق در چهار، پنج مسجد بیشتر به نماز جماعت جمعیت نمى‏شد.
در همین شماره گفته شده كه به تمام سربازان تا پایان ماه رمضان مرخصى داده شده تا راحت‏باشند.
باز در همان شماره آمده است:
پیش طاقهاى حجرات [حجره‏ها، مغازه‏ها] امامزاده زید جنب بازار و سراى اتابكیه را در این ایام روزه خوب بسته‏اند و آنچه اسباب تحفه و قطعه كه در این شهر به هم مى‏رسیده و از سایر ولایات آورده‏اند همه را آورده، در پیش روى
حجرات چیده‏اند. از جمله دو حجره چینى عمل [ساخت] طهران و دو حجره بلور قم است كه بسیار خوب رسانده‏اند [ساخته‏اند] كه به بعضى مشتبه مى‏شود آیا ظروف این ولایت است‏یا مال فرنگستان [اروپا].
در شماره 26 كه دوم ماه شوال (فرداى عید فطر) منتشر شده گزارش شبهاى قدر و عید فطر درج شده است:
از شب 19 الى شب 23 رمضان المبارك كه شبهاى متبركه و لیالى احیا و عبادت و تعزیه‏دارى بود چون مرد و زن از اول شب الى سحر به تكایا و مساجد در عبور و تقدیم پرستش و عبادت و تعزیه‏دارى بودند كلانتر و كدخدایان شهر، خودشان و آدمهایشان و گزمه‏ها و داروغه مراقب مساجد و تكایا و سرگذرها بودند كه نزاعى در میان مردم نشود و بحمدالله به جز عبادت و تعزیه‏دارى و دعاگویى دوام دولت كه امنیت و آرامى خلق نتیجه آن است دیگر صدایى از كسى بلند نشد.
در این اوان خیریت نشان كه انقضاى [یایان یافتن] ایام صیام و عید فطر مى‏باشد علماى اعلام [مشهور] و عموم اهالى اسلام از سادات ذوى‏الاحترام [محترم] و تجار و كسبه و رعایا [مردم] و برایا [خلایق] بعد از اداى نماز عید فطر
به وظایف شكرگزارى و دعاگویى دولت علیه اشتغال دارند و... شلیك توپ و خورسندى و شادمانى و صرف شربت و شیرینى نمودند و بحمدالله با اینكه هوا قدرى گرم بود در این ماه مبارك به عموم خلق خوش گذشته.
 

منبع:
روزنامه وقایع اتفاقیه. جلد اول، ناشر: مركز مطالعات و تحقیقات رسانه‏ها و كتابخانه‏هاى ملى جمهورى اسلامى ایران، 1377

فقط سیاستمدارى و زنده‏دلى گلن را نداشت و شانه‏هایش به طور عجیبى خم شده بود . لبخندى بیحال و صدایى خشك داشت . اسمش «نیل آرمسترانگ‏» بود و او را از گروه دوم انتخاب كرده بودند . نكته جالب توجه در او این بود كه از یك محیط نظامى نمى‏آمد . غیر نظامى بود . تنها فضانورد غیرنظامى كه توانستم با او مصاحبه كنم . نشستم، نشست . سرفه كردم، سرفه كرد . سیگار بهش تعارف كردم، سیگارى بهم تعارف كرد . سیگارش را آتش زدم، سیگارم را آتش زد . موزیك متن:
- «آقاى آرمسترانگ، چقدر برایم جالب است . شما نظامى نیستید!»
- من در ناسا، مهندس الكترونیك و خلبان جت‏بودم . چندان با نظامى بودن تفاوتى ندارد . منظورم این است كه زندگى انضباطى نظامى را چشیده‏ام و براى رفتن به پروازهاى فضایى، انضباط اولین شرط است . علاوه بر این، نظامیها را بخاطر اینكه بر ما برترى داشته باشند، انتخاب نمى‏كنند . دلیل انتخاب آنها این است كه آنها همگى دسته‏بندى شده و قبلا انتخاب شده‏اند . در نتیجه، براى انتخاب كردن از میان آنها، كار خیلى آسانتر است و بعد هم، اعتماد به نظامى بودن، به من هم اعتماد كردند، من سالهاست كه در ناسا هستم .
- پس فضانورد شدن باید فوق‏العاده باعث‏خوشحالى شما شده باشد .
- گمان نمى‏كنم . اجازه بدهید كمى فكر كنم .
- تا بحال فكرش را نكرده بودید؟!
- براى من، بسادگى فقط یك تغییر محل ادارى بوده است . قبلا دفترى داشتم . حالا هم در اینجا دفترى دارم . بله، به نظرم از این كار راضى هستم . درجه گرفتن همیشه باعث‏خوشنودى است ولى از لحاظ ادارى، فرقى نمى‏كند، من آدم جاه‏طلبى نیستم، فقط مایلم كه این برنامه با موفقیت انجام گیرد . آدم شاعرمنشى نیستم .
- در نتیجه اهل ماجراجویى نیستید .
- به هیچ وجه . من از خطر بیزارم . مخصوصا اگر یك خطر بیهوده باشد . خطر بدترین قسمت‏شغل ماست . احمقانه‏ترین جنبه آن است . چطور ممكن است‏یك حقیقت عادى تكنولوژى را ماجراجویى نامید؟ به نظر من راندن یك سفینه نباید خطرناك باشد . درست همانطور كه یك آبمیوه‏گیرى برقى نباید خطرناك باشد هدایت‏سفینه نیز نباید خطرى داشته باشد . با در نظر گرفتن این نظریه بحث درباره ماجراجویى و رفتن به فضا فقط به خاطر رفتن به فضا پیش مى‏آید .
- تصور مى‏كنم اگر به آسمان نروید متاسف خواهید شد .
- البته، ولى خودم را هلاك نمى‏كنم . دق نمى‏كنم ... و اصلا حاضر نیستم بروم آن بالا و دیگر به زمین برنگردم . مگر اینكه از لحاظ فنى لازم باشد، به عبارت دیگر خلبانى جت‏خطرناك ولى از لحاظ فنى لازم است . مردن در فضا یا در روى ماه از لحاظ فنى لازم نیست ...
- آقاى آرمسترانگ، شما سالهاى جوانى خود را تماما در ناسا گذرانده‏اید؟
- در سفر گذرانده‏ام; اروپا، آسیا، آمریكاى جنوبى، در نتیجه آنچه دیدنى بوده دیده‏ام . هر چه فهمیدنى بوده فهمیده‏ام و حالا هم در اینجا هستم . ساكت و آرام، سر میزى نشسته‏ام تا یك كار جدى انجام دهم .
- بهتر است از شما خداحافظى كنم . باید بروم در چرخ گریز از مركز .
- آقاى آرمسترانگ اصلا به حال شما غبطه نمى‏خورم!
- بله خیلى بدچیزى است . از تمام این فضا یا از این آزمایش بیشتر از همه نفرت دارم . ولى از لحاظ فنى لازم است . (2)
در سال 1969 میلادى، اولین سفینه فضایى روى كره ماه نشست . متن بالا مصاحبه اوریانا فالاچى خبرنگار معروف ایتالیایى با نیل آرمسترانگ است . اولین كسى كه در سال 1964 روى ماه قدم گذاشت .
از آن روزى كه آرمسترانگ اولین قدمها را روى ماه گذاشت تا به امروزه هر جا سخن از آن حادثه تاریخى به میان آمده همه مى‏خواهند بدانند او در آن لحظه چه دیده و چه گفته است و هزاران نفر آرزو كرده‏اند اى كاش جاى او بودند و آنچه را كه او دیده، مى‏دیدند ولى آرمسترانگ خود از آنچه شنیده بود، مبهوت ماند تا جایى كه از لذت آنگونه دیده‏ها چشم فرو بست و به دنبال شنیده گرانبهاى خود رفت . متن زیر باز هم خبرى از آرمسترانگ است:
نیل آرمسترانگ قبول اسلام كرد  نیل آرمسترانگ، اولین انسانى كه قدم بر روى ماه گذاشت، قبول اسلام كرد . روزنامه «استار» چاپ مالزى اخیرا این موضوع را اعلام كرد . «استار» گزارش كرد كه تغییر مذهب او پس از آنكه فهمید صداى عجیبى كه به هنگام قدم نهادن بر ماه شنیده
صداى «اذان‏» بوده است كه مسلمانان در وقت دعوت به نماز ادا مى‏كنند . وقتى براى اولین بار او صدا را شنید فكر كرد كه گوشهایش چیز دیگرى شنیده و از این تجربه‏اى كه برایش پیش آمده بود، فوق‏العاده متعجب شد . به هنگام بازگشت از سفر فضایى و سفر به كشورهاى مختلف جهان، یكى از جاهایى كه مورد بازدید آرمسترانگ قرار گرفت، پایتخت مصر، شهر قاهره بود كه مجددا آرمسترانگ همان صدا را با همان كیفیت كه در ماه شنیده بود شنید و وقتى كه از یكى از مصریانى كه او را همراهى مى‏كرد درباره صداى مورد نظر پرسید به او گفته شد كه این صداى اذان است كه مسلمانان به هنگام دعوت به نماز مى‏گویند . او كاملا مبهوت شده بود چون این دقیقا همان صدایى بود كه عینا در ماه شنیده است .
پس از این اتفاق بود كه آرمسترانگ تصمیم گرفت درباره مذهب چیزهایى یاد بگیرد (تحقیق كند) و سرانجام اسلام را پذیرفت . بنابر گزارش استار در نتیجه این اقدام (پذیرفتن اسلام) آرمسترانگ شغلش را از دست داد و بنابر گفته او «خداوند» را یافته بود و بنابراین از دست دادن شغل نمى‏توانست مهم باشد .

پى‏نوشتها:
1 . یكى از فضانوردان آمریكایى .
2. برگرفته از كتاب «اگر خورشید بمیرد» نوشته اوریانا فالاچى

ماهنامه موعود جوان 

تا آن‌جا كه یادم می‌آید، زنگ انشا معلم گچ به دست می‌گرفت و پای تخته سیاه می‌نوشت؛
ـ موضوع انشا: «علم بهتر است یا ثروت؟»

و حتی قبل‌تر، مادرم همیشه می‌گفت، وقتی كه مدرسه می‌رفته، موضوع انشای آن‌ها همین بوده است و بچه‌های كلاس كه یكی‌یكی می‌آمدند و انشای‌شان را می‌خواندند بعضی‌هایی كه وضع اقتصادی‌شان خوب نبود، اكثراً  می‌گفتند: ثروت، چون مزه‌ی نداری و بی‌پولی را چشیده بودند. ولی بعضی‌ها هم كه وضع اقتصادی‌شان خوب بود، باز می‌گفتند ثروت، چون مزه‌ی دارایی را چشیده بودند و حاضر نبودند آن را با هیچ چیز عوض كنند حتی با علم و دانش. البته بودند آن‌هایی كه می‌خواستند خودی نشان بدهند یا این كه بعداً انگشت‌نما نشوند می‌گفتند: علم. اما فقط خدا می‌دانست كه ته دلشان با انشای‌شان فاصله‌ای است از زمین تا جایی آن‌ورتر  از آسمان. البته وقتی خوب دقت می‌كردی، می‌فهمیدی كه هر دو لازم است چون ثروت سرمایه‌ی مادی است و علم سرمایه‌ی معنوی. ولی هنوز نمی‌دانستم كه مفیدتر از همه علم است یا ثروت. تا این كه چشمم به مطلبی از امام علی، علیه‌السلام، افتاد كه جواب سؤالم در آن بود. با خودم گفتم بهتر است آن را برای شما بنویسم تا اگر شما هم سؤالی مثل من در ذهن‌تان است به آن جواب داده شود. امام علی علیه‌السلام می‌فرمایند:
علم از مال بهتر است. چه؛ علم، تو را از لغزش و انحراف نگاه می‌دارد و تو مال را (از خطر) حفظ می‌كنی. مال، به واسطه‌ی خرج كردن كم می‌شود و علم به واسطه‌ی خرج كردن (یاد دادن به دیگران) زیاد می‌شود علم حاكم است و مال محكوم آنان كه مال را جمع و نگاه‌داری كردند اگرچه زنده‌اند ولی نابود و بی‌اثرند. دانشمندان تا جهان باقی است، باقی هستند. كالبد آنان در اثر مرگ از بین می‌رود، ولی صورت‌های ایشان در دل مردم موجود است.
پی‌نوشت:
برگرفته از كتاب الهام از گفتار علی علیه‌السلام، ص 183 (شماره‌ی سخن در نهج‌البلاغه 147).

موعود68