تبیان، دستیار زندگی

زبان، مهم ترین وسیله برای برقراری ارتباط بین انسان هاست. خداوند این توانایی بر تکلّم و صحبت کردن را از نعمت های بزرگ خود برمی شمارد که در ابتدای سوره ی الرحمن به آن اشاره می کند.

پیامبرانی را که خداوند برای هدایت انسان ها مبعوث می فرمود باید برای ارتباط با قوم خود به زبان همان قومی که در میان آنها مبعوث شده اند صحبت می کردند و دستورات اخلاقی و احکام و عقاید را به همان زبان برایشان بیان می کردند.
 
با توجه به شرایط قبل از بعثت در میان جاهلیّت عرب، خداوند پیامبراکرم (ص) را در میان قوم عرب مبعوث فرمود، پس باید به زبان آنها صحبت کرده و معجزه ای می آورد که قابل فهم باشد. لذا قرآن، معجزه ی پیامبر (ص)، نیز به زبان عربی نازل شد. اگر چه نباید خصوصیات ذاتی زبان عربی، از جمله قانون مند بودن قالب های فصاحت و بلاغت بسیار آن و ... را نادیده گرفت.
 
اما سؤال دیگر این است که چرا آخرین پیامبر (ص) خدا عرب زبان بود، تا به دنبال آن، کتابش نیز به زبان عربی باشد؟
 
در پاسخ باید گفت: با توجه به این که عرب ها مردمی هستند که به زبان، راه و روش و آیین و نسب خود تعصب خاصی دارند (عامل درونی حفظ) و در طول تاریخ، هیچ حکومت و سلطه ی خارجی هم نتوانسته آنان را به تغییر زبان مجبور کند(عدم عامل بیرونی برای تغییر) و امکانات فراوان زبان عربی برای بیان بیشترین حجم از مطالب در کمترین حجم از الفاظ بدون ابهام گویی و نارسایی، سرزمین حجاز و زبان عربی، بهترین راه دفاع طبیعی و غیر خارق العاده از دین و بقای دین خاتم و کتاب ایشان بود.
 
بنابراین، یکی از دلایل نازل شدن قرآن به زبان عربی، حفظ و صیانت ابدی آن بوده است.

منبع: پایگاه حوزه

بزر گترین حق خداوند بر تو اینست که : فقط او را بپرستی و در عبودیت کسی او را شریک نگردانی  که اگر این کار را از روی اخلاص انجام دهی
خداوند بعهده گرفته است که امور دنیا وآخرت تو را کفایت کند.

حق نفس بر تو اینست که : به اطاعت خداوند عزوجل در آوری.

حق زبان بر تو اینست که :
گرامی اش داشته.به گفتار زشت آلوده نسازی.وبه سخن نیک عادت دهی ومسائلی  را که هیچ فائده در آن نیست ترک کنی وبه مردم نیکی نموده. با انان پسندیده سخن گوئی.

حق گوش بر تو اینست که :
از شنیدن غیبت پاک سازی او را و از مجموعه سخنان حرام باز داری.

حق چشم بر تو اینست که :
از نگاه حرام باز داری و از نگاه خود عبرت گیری.

حق دست بر تو اینست که :
آنرا به سوی محرمات دراز نکنی.

حق پا بر تو اینست که :
به سوی محرمات نرود.بر همین پاها (فردای قیامت ) در صراط می ایستی.
پس مواظب باش که پاهایت از صراط نلغزد (که در اتش جهنم خواهی افتاد) به جهنم نیفتی.

حق شکم بر تو اینست که :
آنرا ظرفی برای حرام قرار ندهی وبیشتر از سیری در آن نریزی.

حق فرج(آلات جنسی)بر تو اینست که :
از زنا آن را باز داری واز نگاه دیگران حفظ کنی.

حق نمازبر تو اینست که :
بدانی نماز ورود بر خداوند عزوجل است و تو در آن حال در مقابل خدای متعال ایستاده ای واگر این را بدانی همچون بنده ای ذلیل و حقیر که رغبت به رحمت خدا دارد و ترس از عذاب او دارد وامید به قبول بسته وخوف و نیازمند وبا کمال فر وتنی در حال تضرع وبا وقار سکینه مولایش را تعظیم می کند به نماز می ایستی و نماز را با حضور قلب بخوانی ودر آن حدود وحقوق قانون نماز را انجام دهی.

«صاحب الامر» یکی از القاب امام زمان (ع) می باشد که به معنی « صاحب فرمان»، یا به تعبیری «فرمانده»  می باشد.
صاحب الامر لقبی است که بر تمامی ائمه ی معصومین (علیهم اسلام) مترتب است و اختصاص به حضرت مهدی (عج) ندارد.

 
در قرآن آمده است :
« اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم...»   (نساء/ آیه ی 59)
 
معنی: از خدا و فرستاده اش و صاحبان امر از او اطاعت کنید.
 
این آیه نشان می دهد که ائمه معصومین (ع) و به ویژه امام مهدی (عج) که در عصر و زمان ما هستند، از جانب خداوند برگزیده شده اند و امامی برحق هستند، و اطاعت از آنها را خداوند بر مردم واجب کرده است.
 
منبع:
امام مهدی از ولادت تا ظهور
سید کاظم قزوینی