İmam Hüseyin(a.s)Ve Ahlakî Değerler-3
5- Kadınların Bir Savunma Siperi olarak Sömürülmesi
Dünyadaki inkılabların çoğunda kadın bir sömürü aracı olmasa da nihayeten bir savunma aracı olarak kullanılagelmiştir. Ama İmam Hüseyin (a.s), kadını yüceltir ve onu layık makamda tutardı.
Onlara çok saygı gösterirdi. Duygularına riayet ederdi. Kadınları da sadece bu mukaddes inkılabın mesajını tüm dünyaya taşısınlar diye yanında götürdü. Ama onların azamet ve değerini, iffet ve vakarını sonuna dek korudu. Bu yüzden de onların savaş meydanına girmesine razı olmadı ve erkeklerle savaşına izin vermedi.
Veheb b. Abdillah-il Kelbi'nin annesi oğlunun başını dizleri üzerine aldı ve üzerindeki kan ve tozları sildi, sonra bir direk alarak savaşa çıktı. Ama İmam Hüseyin (a.s) önüne çıkarak onu kadınların yanına geri çevirmek ve çadıra döndürmek istedi. Veheb'in annesi elbisesinin bir köşesini tutarak, "Ben ya seninle öleceğim ya da asla geri dönmeyeceğim." dedi. Hüseyin (a.s) şöyle dedi:
"Nebinizin (Peygamberiniz) Ehl-i beyti sebebiyle Allah sizi hayırla mükafatlandırsın. Allah sana rahmet etsin kadınların yanına dön." Veya ona şöyle dedi: "Sen ve oğlun Resulullah (s.a.a) ve Ehl-i Beyt'i ile birlikte haşrolacaksınız. Cihad kadınlardan kaldırılmıştır."[7]
6- İnsanların Duygularına Saygılı Olmak
İmam Hüseyin (a.s) insanların duygularına saygı gösterirdi. Zaten o insanların farklı duygusunu ifade olarak kıyam etmişti; nasıl bunu görmezlikten gelebilirdi ki?
Amr b. Cünadet-il Ensari İmam Hüseyin'in yanına vararak düşmanla savaşmak için izin istedi. Amr henüz onbir yaşında bir çocuktu. Ama güçlü ve cesur biriydi. Babası da savaş meydanında şehid olmuştu. İmam ona izin vermekten çekindi ve şöyle dedi:
"Bu, babası ilk saldırıda şehid olan birinin çocuğudur. Annesi bunun savaşmasını hoş görmeyebilir."
Ama Amr "Bana (savaşmamı) annem emretti." cevabını verdi. İmam da böylece ona izin verdi ve o yiğitçe savaşarak şehit oldu...
7- Düşmanı Affetme
Genelde düşman, düşmanını affetmez ve onu bağışlamaz. Düşman tarafların birbirini affettiği oldukça az görülmüş bir şeydir.
Ama İmam Hüseyin (a.s) Mekke'ye dönmesine ve Kufe'ye gitmesine engel olan ve ona düşmanla karşılaşmaktan başka bir yol bırakmayan kimseyi bile affetti.
Hür b. Yezid-ir Riyahi İmam Hüseyin'in (a.s) ona yaptığı iyiliklere rağmen onu Kufe'ye gitmekten, Medine'ye dönmekten veya başka bir yere yönelmekten alıkoymuştu. Halbuki İmam onu ve ordusunu susuzluktan ve ölümden korumuştu. Ama buna rağmen yaptıklarından pişman olup, özür dileyince, İmam (a.s) onu bağışladı ve özrünü kabul etti. Savaşıp yere düştüğünde başucuna gelerek onu medhedip şöyle buyurdu:
"Annen seni Hür olarak adlandırmakla hata etmedi. Şüphesiz ki sen dünyada hür idin; ahirette de saadete erenlerden olacaksın."[8]
[7]- Bihar-ul Envar, Allame-i Meclisi, c.45, s.17, (1. baskı 1385 Mektebet-ul İslamiye Tahran)
[8]- Tarih-üt Taberi, c.4, s.324-325 ve İrşad-ül Mufid, s.320-326
İmam Hüseyin(a.s)Ve Ahlakî Değerler-2
İmam Hüseyin(a.s)Ve Ahlakî Değerler-1
İmam-i Hüseyn Hazretlerinin Devri
Seyidüş-Şüheda Ebi Abdullah-il Hüseyin (a.s)-4
Seyidüş-Şüheda Ebi Abdullah-il Hüseyin (a.s)-3
