Ana Sayfa > Özel Günler

Nombre de visites :
5387
13/1/2008
Date :

Hüseyin Kerbela Yolunda

Hüseyin'in (a.s) Medine'den Hicreti

Hadis bilginleri, İmam Hüseyin'in (a.s) Velid b. Utbe ve Mervan'la görüşmesini ayrıntılarıyla yazdıktan sonra şunları yazmaktalar: O gecenin sabahı (hicri 60 yılının şaban ayının üçüncü günü) İmam Hüseyin (a.s) Mekke'ye doğru hareket etti. Şaban ayının kalan bölümünde, ramazan, şevval ve zilkade aylarında Mekke'de bulundu. Abdulluh b. Abbas ve Abdullah b. Zübeyr İmam Hüseyin'in (a.s) huzuruna varıp, "Siz Mekke'de kalın." dediler. İmam buyurdu: "Ben Allah Resulü'nden (s.a.a) bir emir almışım ve onu yerine getirmeliyim." Abdullah b. Abbas, İmam Hüseyin'den (a.s) ayrıldıktan sonra, "Vay Hüseynim!" diyerek yürüyordu.

Daha sonra Abdullah b. Ömer Hüsey'in (a.s) yanına gelip dedi: "İyisi mi bu dalalete düşen insanlarla uzlaşmaya bak ve savaşa girişme." İmam Hüseyin'in (a.s) cevabı şu oldu:

Yahya b. Zekeriyya'nın (a.s) başının kesilerek İsrailoğulları'ndan bir serkeşe hediye edilmesinin, dün-yanın alçaklığından olduğunu bilmez misin? Bilmez misin ki İsrailoğulları şafağın söküşünden güneşin doğuşuna kadar yetmiş peygamberi öldürüyor ve sonra da hiç bir şey olmamış gibi pazara giderek alış verişlerini yapıyorlardı. Fakat Allah onları cezalandırmada acele etmedi, onlara mühlet verdi ve bu mühletten sonra çok katı bir şekilde onlardan intikam aldı. Ey Abdullah! Allah'ın gazabından sakın ve bana yardım hususunda ihmal etme!

Küfe Halkının Hüseyin'i (a.s) Daveti

Küfe halkı Hüseyin'in (a.s) Mekke'ye geldiğini ve Ye-zid'e biat etmediğini duyunca Süleyman b. Surad-i Hüzaî'nin evinde toplandı. Süleyman kalkıp bir takım konuları hatırlattıktan sonra şu cümlelerle sözünü noktaladı:

Ey Şiîler! Hepiniz biliyorsunuz ki Muaviye öldü, hesap vermek için Allah'ın huzuruna gitti, yaptıklarının hesabını orda verecektir. Şimdi oğlu Yezid onun yerine geçmiştir. Şunu da biliyorsunuz ki Hüseyin b. Ali (a.s) ona biat etmedi ve zalim Ümeyyeoğulları'nın şerrinden korunmak için Allah'ın evine sığındı. Sizler onun babasının Şiilerisiniz, bugün Hüseyin'in (a.s) sizin yardımlarınıza ihtiyacı var. Eğer ona yardım edeceğinize ve düşmanlarıyla savaşacağınıza inanıyorsanız hazır olduğunuzu yazıp ona bildirin. Eğer tembellik edecekseniz şayet, onu kendi hâline bırakın ve en azından aldatmayın.

Bu konuşmadan sonra şöyle bir mektup yazdılar:

Bismillahirrahmanirrahim

Süleyman b. Surad-ı Hüzai, Musayyib b. Necibe, Rüfaa b. Şeddad, Habib b. Mezahir, Abdullah b. Vâil, müminlerden ve Şiîlerinden Hüseyin'in (a.s) huzuruna arz edilir:

Selamun Aleykum!

Hamdolsun Allah'a ki senin ve babanın düşmanını helak etti. O zalim ve hunhâr ki ümmetin idaresini onlardan selbedip zulüm ve haksızlıkla tasarrufta bulundu; Müslümanlara ait olan beytül malı gasbetti; onların rızasını almadan kendini yetki sahibi ilan etti; iyileri katletti ve kötülere dokunmadı; Allah'ın malını zalimlerin ve serkeşlerin serveti haline getirdi. Semud, Allah'ın rahmetinden uzak olduğu gibi o da uzak olsun! Şimdi bizim senden başka imam ve önderimiz yoktur. Zahmete katlanıp bizim şehrimize gelmeniz çok uygun olacaktır. Sizin vesilenizle Allah'ın bizi saadet yoluna hidayet etmesi tarafımızca ümit edilmektedir. Kûfe valisi Nüman b. Beşir emirlik konağındadır; fakat biz onun cuma ve cemaat namazlarına katılmıyor ve bayram günleri onunla birlikte namaz kılmıyoruz. Eğer bize gelecek olursanız, onu Kûfe'den çıkarıp Şam'a göndeririz.

Selam olsun sana ey Peygamber'in evladı ve babanın pak ruhuna. Allah'ın selam, rahmet ve bereketi üzerinize olsun.

Şanı yüce Allah'ınkinden başka güç ve kudret yoktur.

Bu mektubu yazıp gönderdiler. İki gün bekledikten sonra yeniden her biri birkaç kişinin imzasını taşıyan yüz elliye yakın mektubu bir grup insanla İmam Hüseyin'e (a.s) gönderdiler. Mektupların her birinde o hazret davet edilmişti. Hüseyin (a.s) bunca mektubun gelmesine rağmen sessiz beklemedeydi ve onların mektubuna cevap vermiyordu. Nitekim bir gün altıyüz mektup aldı ve diğer mektuplar da peyderpey İmama (a.s) takdim edilmedeydi. Öyle ki mektupların sayısı onikibine vardı. Daha sonra Kûfe halkının en son mektubu, Hâni b. Hâni Sebiî ve Said b. Abdullah Hanefî tarafından İmam Hüseyin'e (a.s) takdim edildi. Mektup şöyleydi:

Bismillahirrahmanirrahim

Hüseyin (a.s) ve babası Emir'ül Mümin Ali (a.s) Şiilerinden Hüseyin b. Ali'nin (a.s) huzuruna:

Selamun Aleykum!

İnsanlar sizi beklemekteler ve sizden başkasını istemiyorlar. Ey Peygamber'in evladı, çok çabuk bize doğru hareket et. Çünkü bahçeler yeşile bürünmüş, meyveler olgunlaşmış, bitkiler yeşermiş ve yeşil yapraklar ağaçların güzelliğine güzellik katmıştır. Bize gel, çünkü tetikte bekleyen ve donanımlı orduna gelmiş olacaksın.

Allah'ın selamı, rahmet ve bereketi size ve babanızın üzerine olsun!

Hüseyin (a.s) mektubu okuduktan sonra onu getiren iki kişiye "Bu mektubu kimler yazdı?" diye sordu. "Ey Resulullah'ın (s.a.a) evladı, bu mektubu Şebes b. Rib'î, Haccar b. Abcer, Yezid b. Haris, Yezid b. Rüveym, Urve b. Kays, Amr b. Haccac ve Muhammed b. Ömer b. Utarit gönderdi." dediler.

Müslim b. Akil'in Kûfe'ye Gönderilmesi

Hüseyin (a.s), kalkıp Rükn ile Makam arasında iki rekât namaz kıldıktan sonra yüce Allah'tan, bu olayı hayırlı kılmasını diledi. Müslim b. Akil'i yanına çağırarak durumu anlattı ve halkın göndermiş olduğu mektupların cevabını da Müslim'le gönderdi. İmam (a.s) mektubunda onların isteğini olumlu bulduğunu belirterek şöyle yazmıştı:

Ben, sizin gerçek amacınızın ne olduğunu öğrenip bana bildirmesi üzre amcam oğlu Müslim b. Akil'i size gönderiyorum.

Müslim mektubu alıp Kûfe'ye doğru hareket etti.

Kûfe halkı, İmam Hüseyin'in (a.s) cevap göndermesine ve Müslim'in gelişine çok sevinmişlerdi.

Öncelikle Muhtar b. Ebi Übeyde-i Sakafî'nin evini hazırlayarak Müslim'i orada ağırladılar. Daha sonra Şiilerin Müslim'le görüşmesini sağladılar. Müslim grup grup gelen Şiîlere İmam Hüseyin'in (a.s) mektubunu okuyordu ve onlar da sevinç gözyaşları dökerek biat ediyorlardı. Nitekim biat edenlerin sayısı on sekiz bine ulaştı.

İbn-İ Ziyad'ın Kûfe'ye Vali Tayin Edilişi

Abdullah b. Müslim-i Bahili, İmaret b. Velid ve Ömer b. Sa'd Yezid'e bir mektup yazarak Müslim'in geldiğini bildirdiler ve Nüman b. Beşir'in Kûfe valiliğinden azledilerek yerine bir başkasının atanmasını istediler. Yezid, Basra valisi olan Übeydüllah b. Ziyad'a bir mektup yazıp Kûfe valiliğini ona verdiğini bildirdi. Müslim ve İmam Hüseyin'in (a.s) olayını da yazarak Müslim'i tutuklamasına ve öldürmesine dair kesin emir verdi. İbn-i Ziyad mektubu okuduktan sonra Kûfe'ye gitmek üzere hazırlık yapmaya koyuldu.

Hüseyin (a.s), Yezid b. Mes'ud Nehşeli ve Münzir b. Carud-i Abdi gibi Basra büyüklerine mektup yazarak kendisine yardım ve emirlerine itaat etmeleri gerektiğini belirtmiş ve mektubu da kendi kölesi Süleyman'la göndermişti.

Yezid b. Mes'ud, Temimoğulları, Hanzeleoğulları ve Sa'doğulları kabilelerini bir araya toplamış ve şöyle hitap etmişti:

– Ey Temimoğulları, sizin aranızdaki mevkii ve makamımı nasıl görüyorsunuz?

– Andolsun Allah'a ki çok iyi ve yüce bir makama sahipsin. Senin varlığınla kabilemiz varlığını korumuştur ve en büyük itfihar sana mahsustur. Herkesten yüce ve herkesten öncesin, dediler.

Bunun üzerine Yezid b. Mes'ud şöyle devam etti sözlerine:

– Sizi buraya toplamamın bir nedeni var. Sizinle istişarede bulunmak istiyor ve yardımınızı bekliyorum.

– Andolsun Allah'a, dediler; nasihat etmekten çekinmez ve düşüncelerimizi takdim ederiz. Şimdi amacını söyle.

Yezid b. Mes'ud dedi:

– Ey Temimoğulları, öncelikle bilmelisiniz ki Muaviye öldü. Andolsun Allah'a, çok alçak ve değersiz bir ölüdür ki yokluğuyla üzüntü duyulmaz. Bilin ki onun ölmesiyle günah kapıları kırıldı ve zulmün temelleri sarsıldı. Muaviye halktan biat alarak oğlu Yezid'in saltanatını sağlamlaştırmak istedi. Heyhat, böyle bir şey olamaz. Andolsun Allah'a, çalıştı ve çaba harcadı ama iş zaafa uğradı ve sarsıldı, hilekarlarla meşveret etti ama rezil oldu. Şimdi de günahkar, bozguncu ve içkici oğlu Yezid onun yerine oturmuş ve halifelik iddiasında bulunmaktadır. Müslümanların rızasını almadan kendini onların emiri olarak tanıtmaktadır. Oysa ki ne sabrı var, ne de bilgisi. Hak yolundan ayağını koyduğu kadarını bile bilmez. Öyleyse ümmeti nasıl yönetebilir? Kat'i olarak Allah'a yemin ederim ki, dini korumak için Yezid'le savaşmak müşriklere karşı cihat etmekten daha hayırlıdır. Peygamberimizin kızının oğlu Hüseyin b. Ali (a.s) ise yüce, asil ve aynı zamanda da iyi düşünceli biridir. Fazileti vasfedilemez ve ilmi de sonsuzdur. Hilafete daha layık olan da odur. Çünkü İslâm'daki geçmişi parlak, yaşı olgun ve Resulullah'a (s.a.a) olan yakınlığı da herkesçe bilinmektedir. Küçüklere karşı şefkatli ve büyüklere karşı da iyilikle davranandır. O en güzel imam ve önderdir ki Allah onunla hüccetini sizlere tamamlamış ve saadet yolunu göstermiştir. O hâlde hakkın nuru karşısında gözlerinizi kaybetmeyin ve hidayet yolunu tanımadan batıl kuyularına düşmeyin. Sahr b. Kays Cemel Savaşı'nda itibarınıza gölge düşürdü, ancak bugün Peygamber'in evladına yardımda bulunarak o lekeyi silebilirsiniz. Andolsun Allah'a, her kim ona yardım etmezse, çocukları zelil olur ve yakınlarını kaybeder. Bilin ki ben savaş için kuşanmış ve zırhımı giymişim. Şunu da bilmelisiniz ki her kim öldürülmezse nitekim ölecektir ve firar insanı kurtarmayacaktır. Allah sizleri bağışlasın. Sözlerime olumlu cevap verin.

Hanzeleoğulları söze başlayarak şöyle dediler:

– Ey Eba Halid, biz senin yayındaki oklar gibiyiz ve yönelttiğin hedeften şaşmayız. Biz senin kabilenin süvari ve piyade askerleriyiz; bizi hangi savaşa gönderirsen zafer ve fetih senin olacaktır. Andolsun Allah'a, hangi girdaba atılsan biz de seninle olacağız; hangi zorlukla karşılaşsan senin yanında yer alacağız. Andolsun Allah'a, kendi kılıçlarımızla sana yardım edecek ve kendi bedenlerimizle seni koruyacağız. Şimdi ne yapmak istiyorsan, gecikmeden yap!

Onlardan sonra Sa'doğulları şöyle başladı söze:

– Ey Eba Halid, senin emrinden çıkmak ve sana muhalefet etmek bizim yanımızda en çirkin ve en kötü düşmandır. Fakat Sahr b. Kays, bizi savaş yapmamaya emretmiştir; bizce en doğru olanı budur ve şimdiye kadar da savaş yapmadığımız için izzetimizi koruyabildik. Madem durum bundan ibaret, istişarede bulunmamız için bize mühlet ver. Daha sonra görüşümüzü bildireceğiz.

Şimdi söz sırası Temimoğulları'nındı:

– Ey Eba Halid, biz senin kabilendeniz ve seninle ant içmişiz; öfkelenirsen öfkelenecek ve sefere çıkarsan yanında olacağız. Emir senindir; emret, icabet ve itaat edelim.

Yezid b. Mes'ud, Sa'doğulları'na dönerek şunları dedi:

– Ey Sa'doğulları kabilesi! Andolsun Allah'a, eğer Hüseyin'e (a.s) yardım etmezseniz, Allah aranızdan fitne ve kan dökmeyi kaldırmayacak ve her zaman birbirinizle savaşacaksınız.

Daha sonra Hüseyin'e (a.s) şu mektubu yazdı:

Bismillahirrahmanirrahim

Mektubunuzu ziyaret ettim ve beni emirlerinize itaat etme saadetine kavuşmak için davette bulunduğunuzu anladım. Allah yeryüzünü, hayır işleyen ve saadete yönelten birinden boş bırakmaz. Siz Allah'ın insanlara hücceti ve yeryüzündeki emanetisiniz. Sizler, pak Ahmedî (s.a.a) şecerenin dallarısınız ve kökü de Peygamber-i Hatem'dir (s.a.a). Rahat olun ve gönül ferahlığıyla bize gelin. Çünkü ben Temimoğulları'nı size yardım etmek üzere hazırladım. Şimdi onların sana yardımda bulunmak için olan istekleri, suya doğru koşan susamış develerin suya duydukları istekten daha fazladır. Sa'doğulları'nı da sana yardım etmeleri için hazırlamış bulunuyorum. Onların sinelerindeki kini, öğütle ve ateşîn sözlerle yıkamışım.

İmam Hüseyin (a.s) bu mektubu okuyunca çok sevindi ve onun hakkında şöyle dua etti:

Allah, kıyametin korkutucu ve ürkütücü gününde seni korusun; aziz kılsın ve susuzluğun doruğa ulaştığı gün seni sirâb etsin!

Bu mektubu gönderen Yezid b. Mes'ud, İmam Hüseyin'in (a.s) huzuruna gitmek ve yardımda bulunmak için hazırlandı. Fakat Basra'dan hareket etmeden önce Hüseyin'in (a.s) şehit edildiği haberini aldı, çok ağladı ve çok üzüldü.

Yezid b. Mes'ud, Hüseyin'in (a.s) mektubuna böyle yanıt vermişti.

İbn-i Ziyad'ın kayınpederi olan Münzir b. Carut ise, Hüseyin'in (a.s) mektubunu görünce, bunun İbn-i Ziyad'ın bir komplosu olduğunu düşünmüş, mektubu da mektubu getireni de İbn-i Ziyad'a teslim etmişti.

Übeydullah b. Ziyad hiç bekletmeden elçiyi dar ağacına astıktan sonra bir konuşma yaparak Basra halkını, muhalefet ettikleri ve ayaklanma başlattıkları taktirde cezalandıracağını bildirdi ve tehditler savurdu.

Übeydullah o geceyi Basra'da geçirdi ve sabah olunca da kardeşi Osman b. Ziyad'ı kendi yerine bırakarak hızla Kûfe'ye yöneldi. Kûfe'ye yaklaşınca bineğinden indi ve güneşin batmasını bekledi. Akşamın ilk saatlerinde Kûfe'ye girdi. Hava karanlık olduğundan Kûfe halkı Hüseyin'in (a.s) geldiğini zannederek birbirlerine müjde verdiler. Ona yaklaştıklarında İbn-i Ziyad olduğunu görüp dağıldılar.

İbn-i Ziyad emirlik konağına girerek geceyi orda geçirdi ve sabahın ilk saatlerinde konaktan ayrılıp bir konuşma yaptı. Konuşmasında halkı, Yezid'e muhalefet etmekten sakındırdı ve itaat etmeleri taktirde iyilikte bulunacağı vaadinde bulundu.

Kerbela Faciasından Önce Vuku Bulan Olaylar

KERBELA VAKIASININ MEYDANA GELMESİNDE DİNİ TAHRİFATIN ROLÜ

KERBELA BİR MEKTEPTİR

FARKLI YÖNLERİYLE HÜSEYNİ KIYAM

Hüseyin'in (a.s) şanlı destanıdır Kerbelâ...

Hüseynî Kıyamı yaşatan unsurlar

Kerbela Şehitlerine Neden Yas?

Muharrem, Matem ve Mühasebe Ayı

Hüseynî Kıyamın Mahiyeti

Hüseyin Kerbela Yolunda

İmam Hüseyin'in Mekke'deki Hutbesi

İmam Hüseyin'in (a.s) Kerbela'daki İlk Hutbesi