تبیان، دستیار زندگی

جلد سیزدهم - صفحه 198 -  نفس اماره و حيله هاي شيطاني

صفحه : 198

كه اداره مي كردند و جنايات هم همان جنايات بود. نتوانستند اين كار را بكنند.

نفس اماره و حيله هاي شيطاني

شما امروز بايد فكر اين را بكنيد كه از يك چاه عميقي اين مردم شما را نجات دادند.شما حبسها را ديديد و زجرها را چشيديد و الان هم آزادي را و شهد آزادي را داريدمي چشيد. براي شكر اين نعمت ، شماها خدمتگزار باشيد. براي شكر اين نعمت ، همه باهم در يك راه باشيد. اين را من كرارا گفته ام : اگر همه انبيا جمع بشوند در تهران وبخواهند كار بكنند، بخواهند دخالت در امور بكنند، هيچ با هم اختلاف پيدا نمي كنند؛امكان ندارد. براي چه ؟ براي اينكه آنها نفس خودشان را كشته بودند و مبداء خلاف ،نفس انسان است ؛ مبداء همه خلافهايي كه پيدا مي شود. انسان خيال مي كند كه نه ، من براي مصلحت اين كار را مي كنم . عمر خودش را انسان نمي فهمد، وضع خودش را انسان نمي فهمد. شما اگر بخواهيد مقايسه كنيد - شمايي كه مي گوييد كه من براي مصلحت مسلمين فلان كار را مي كنم - شما فكر اين را در خلوت بكنيد كه اگر يك كسي ديگر به جاي شما بود و بهتر هم مصالح مسلمين را انجام مي داد، شما باز همان طور بوديد؟مي خواستيد خودتان نباشيد و او باشد؟ يا نه ، مي خواهيد كه اين مصلحت مسلمين - به اصطلاحتان - به دست شما انجام بگيرد؟ "منم كه اين مصلحت را دارم ايجاد مي كنم "،اين همان شيطان است ؛ همان شيطاني كه اغوا مي كند آدم را. اكثر اغوائاتش اين است كه انسان را بازي مي دهد، وسوسه مي كند در انسان ؛ وسوسه هاي دامنه دار از همه طرف .وسوسه مي كند كه تو حالا صاحب قدرت هستي ، تو حالا صاحب كذا هستي ، ديگران چكاره اند؟ شما حالا وزير هستيد، ديگران بايد اطاعت بكنند، چشم بسته بايد اطاعت بكنند! شما وكيل هستيد، ديگران بايد از شما اطاعت بكنند و چشم بسته هم باشند! اين همه براي اين است كه انسان خودش را نساخته . اگر انسان خودش را ساخته بود، هيچ بدش نمي آمد كه يك رعيتي هم به او انتقاد كند؛ اصلا بدش نمي آمد، از انتقاد بدش نمي آمد.