تبیان، دستیار زندگی

جلد سیزدهم - صفحه 103 -  رعايت مصالح اسلام و كشور

صفحه : 103

لازم نيست كه انسان وقتي كه در يك مطلبي مخالف يك كس ديگري است ، دشمن او هم باشد. همه مسلمان ، همه مومن ، همه اهل اين كشور و همه مصلحت اين كشور رامي خواهيد و ما و شما هم مصلحت اسلام را مي خواهيم و هم مصلحت اين اشخاصي كه در دارالاسلام زندگي مي كنند و تحت لواي اسلام هستند، از نمايندگاني كه ساير اقليتهاهستند و مصالح آنها [را مي خواهيم ]. اسلام اقتضاي اين را مي كند كه مصالح همه در نظرگرفته بشود و علي السوا هم در نظر گرفته بشود. همه اهل اين مملكت هستند، حق دارنددر اين مملكت و شما هم وكلاي اين مملكت هستيد و مي خواهيد خدمت بكنيد. هريكي تان وكيل همه هستيد و هر يكي تان بايد مصالح همه مملكت را در نظر بگيريد.بنابراين ، بهترين مباحثه ها همين مباحثه برادرهاست با هم كه [در] كارهايشان ، اگر

رعايت مصالح اسلام و كشور

هر چه بتوانند آرامتر، لكن حالا صدا هم بلند شد، باشد. اما آن صدايي كه از طلبه ها توي مدرسه بلند مي شود، دنبالش هيچ ابدا اثري از خصومت نيست . دو تا رفيق ، دو تا دوست هستند سر يك مسئله علمي كار به آنجايي مي رسد كه اين فرياد سر او مي زند، او فريادسر اين مي زند، لكن به مجرد اينكه مباحثه تمام شد، همان دو تا برادرند كه بودند؛ همان دو تا دوستند كه بودند. هيچ ابدا ديگر دنباله ندارد كه آن مطالب را او گفته ، اين مطلب راما. با هم برادريم ، مطالب با هم دعوا دارند. مسائل كه طرح مي شوند، آن مسائل با هم اختلاف دارند. آنهايي كه مسائل را طرح مي كنند، مسائلشان بايد با هم اختلاف داشته باشد، نه خودشان . خودشان دوست ، رفيق و برادر، ولي مسائل را بايد طرح بكنند واشكال دارند، بكنند و طرح بكنند مسائلي كه روي مصالح اسلام است ، روي مصالح كشور است و آن مقداري كه مي توانند بررسي بكنند و آن مقداري كه قدرت دارند نظربدهند، لكن بعد از اينكه مجلس تمام شد، همان طوري كه بعد [از] اينكه مباحثه طلبه هاتمام شد، مي نشينند با هم چاي مي خورند و رفيق و دوست هستند، آنها هم همين طورباشند.