تبیان، دستیار زندگی

تفسیر فرات به سند خود از امام صادق علیه السلام روایت مى كند كه آن حضرت در تفسیر آیه (فنظر نظرة فى النجوموم) فرمود: حضرت ابراهیم حساب نمود و به علم نجوم نظر فرمود: مطلع گردید بر مصایب امام علیه السلام حسین علیه السلام كه در زمین كربلا رخ مى دهد فرمود:
من ناخوش هستم براى مصیبتى كه بر حضرت امام حسین علیه السلام وارد خواهد شد

همان ، ص 34.

چون حضرت نوح علیه السلام بر كشتى نشست و بر روى آب همه روى زمین را گشت تا به زمین كربلا رسید، چون به آن زمین بلا رسید آن سرزمین كشتى او را به گرداب افكند پس حضرت نوح علیه السلام از غرق شدن كشتى ترسید دست دعا به درگاه عزت و جلال خدا برداشت و عرض كرد: پروردگارا همه روى زمین را گشتم ، ترس اضطرابى كه در این زمین بر من رخ نمود در هیچ جا رخ نداده بود.
همان ساعت جبرئیل علیه السلام از جانب خداوند عز و جل فرود آمد و عرض نمود: یا نوح ، حسین علیه السلام سبط محمد صلى الله علیه و آله خاتم پیامبران و فرزند گرامى اوصیا در این سرزمن كشته مى شود حضرت نوح پرسید : قاتل آن بزرگوار كیست ؟ جبرئیل عرض كرد: قاتل او كسى است كه اهل هفت آسمان و اهل هفت زمین بر او لعنت مى كنند پس حضرت نوح چهار مرتبه بر آن حرام زاده بد كردار لعنت كرد پس كشتى از آن مهكله نجات یافت و از آن سرزمین بلا گذشت.

محن الابرار (ترجمه جلد دهم بحار )، ص 48.

چون آدم علیه السلام بر زمین هیوط كرد و حوا را ندید دنبال او گشت تا عبورش به زمین كربلا افتاد پیش از آن كه حادثه اى واقع شود، غمناك شد، سینه اش تنگى گرفت ، و چون به مقتل امام حسین علیه السلام رسید پایش ‍ لغزید خون از آن جارى شد.
پس سر به روى آسمان بلند كرده و گفت : اى پروردگار من ، مرتكب گناه دیگر شده ام و اینك مرا كیفر خواهى كرد زیرا كه من تمام زمین را طى كردم و یا چنین حادثه اى روبه رو نشدم
خداوند وحى فرستاد: اى آدم گناهى تازه مرتكب نشده اى ولى فرزند تو حسین علیه السلام در این سرزمین به ظلم كشته مى شود اینك خون تو به موافقت وى ریخته شد.
آدم عرض كرد: پروردگارا، حسین پیغمبر است ؟
خطاب سید كه پیامبر نیست و لیكن فرزند زاده پیامبر من محمد صلى الله علیه وآله است عرض كرد: قاتل وى كیست ؟
ندا رسید: یزید كه ملعون اهل آسمان ها و زمین است آدم به جبرئیل رو كرد و گفت : چه كنم ؟
گفت : یزید را لعن كن پس آدم چهار مرتبه یزید را لعنت كرد و چند قدمى برداشت تا به كوه عرفات رسید و حوا را یافت

وقایع الایام خیابانى ، ص 149.

«فتلقى آدم من ربه كلمات فتاب علیه انه هو التواب الرحیم» آدم از پروردگار خویش كلمایت را بیاموخت كه سبب پذیرفتن توبه او شد براى این كه خداى مهربان توبه پذیر است.
از پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله درباره كلماتى كه بر آدم علیه السلام القا شد و موجب پذیرش توبه اش گردید، سوال شد حضرت فرمود:
ساله بحق محمد و على و فاطمه و حسن و حسین فتاب علیه و غفرله.
آدم خدا را به حق محمد و على و فاطمه و حسن و حسین علیهم الصلاة و السلام خواند، پس خدا توبه او را پذیرفت و گناهى كه از او سر زده بود بخشودروزى كه به چنگ مرگ افتد بدنم
در كنج لحد اجل نمایم وطنم
از بهر شهادتین من بنویسید
الله محمد و على بر كفنم

 سوره بقره ، آیه 35.
ینابیع المودة ، باب 24، ص 95، حقاق الحق ، ج 9، ص 102، فضائل الخمسه ، ج 1، ص 170، الغدیر ج 7، ص 235، و فضائل الخمسه ، ج 1، ص 170، اثبات الوصیة ، چاپ قدیم ، ص ‍ 7.

شیخ جعفر ابن نما در مثیر الاحزان به سند خود از سلیمان اعمش روایت كرده است :
سالى در ایام موسم حج مشغول طواف كعبه بودم ناگاه مردى را دیدم كه مى گوید: خداوندا مرا بیامرز ، اگر چه مى دانم كه مرا نمى آمرزى پس از سبب نا امیدى آن مرد پرسیدم گفت : من یكى از آن چهل نفر هستم كه موكل به سر مبارك جناب امام حسین علیه السلام بودند، هنگامى كه آن سر مبارك را براى یزید پلید به شام بردند، چون از كربلا بیرون رفتیم منزل اول دیر نصارا بود در آن جا فرود آمدیم و سر مبارك آن حضرت را بر نیزه بلندى نصب كردیم و به خوردن مشغول شدمیم ناگاه دیدم كه دستى از دیوار پیدا شد و با قلم آهنى سطرى با خون به دیوار نوشت :

پس ما بسیار ترسیدیم یكى از رفیقان ما برخاست كه آن دست را بگیرد، اما دست غایب شد

سیماى كربلا 132 به نقل از تاریخ كربلا نوشته عبدالجواد كلید دار، باب پنجم ، ص 191 251

در كتاب یاقوت از عبدالله بن صفار روایت شده كه سالى با نصارا جنگ كردیم و بسیارى از ایشان را اسیر نمودیم در میان اسیران پیرى دانا بود او را اكرام نمودیم آن پیر براى ما حكایت كرد كه سیصد سال پیش از مبعوث شدن محمد عربى صلى الله علیه وآله ، گروه نصارا در بلاد روم گودالى كندند، ناگاه سنگى پیدا شد به زبان فرزندان حضرت شیث كه در آن نوشته شده بود:

بزرگ بنى سلیم از مشایخ خود نقل كرده است كه سالى به جنگ ساكنان روم رفتیم و بر ایشان غالب شدیم پس به یكى از كلیساهاى آن جا رفتیم و دیدیم این بیت بر دیوار آن نوشته است :

آیا گروهى كه امام حسین علیه السلام را كشتند، به شفاعت جدش رسول خدا صلى الله علیه وآله در روز جزا امید دارند !
پس از آنها پرسیدم چه وقت این را در جا نوشته اند ؟گفتند: سیصد سال پیش از بعثت پیامبر شما.

جسارت اول : در عصر منصور دوانیقى به دستور مستقیم او كه یكى از ستمگران خودسر و قاتل امام صادق علیه السلام بود.

جسارت دوم : در عصر هارون الرشید یكى از خلفاى جور عباسى و قاتل حضرت امام موسى بن جعفر علیه السلام ، كه در سال 193 ق دستور داد حائر مطهر حسینى را به طور كلى تخریب و ویران كردند.

جسارت سوم : به دست متوكل ملعون كه به ترتیب در سالهاى 233 و 236 و 237 و 247 ق به حریم حسینى جسارت شد چنانكه از اساس آن را ویران كردند.جسارت چهارم : در عهد موفق خلیفه عصر عباسى به سال 273 ق

جسارت پنجم : در سال 269 ص به دست دزد گردنه گیرى به نام ضبة بن ممد اسدى كه رئیس یك دسته از دزدان وحشى بود.

جسارت ششم : در سال 407 ق حرم مطهر در اثر آتش سوزى تخریب گردید كه به احتمال قوى به دستور القادر بالله یكى دیگر از خلفاى عباسى كه كینه زیادى از آل علیهم السلام داشته رخ داد.

جسارت هفتم : در سال 529 ق بود كه خزانه و اشیاى گران قیمت و تزیینات حرم پاك سید شهیدان علیه السلام ، به دست ناپاك المستر یكى دیگر از خلفاى عباسى غارت شد.

جسارت هشتم : غارت حرم مقدس به دست حكام آل مشمعشع در تاریخ 858 ق

جسارت نهم : تجاوز و فاجعه تكان دهنده دلخراشى كه در حدود بیست هزار تن از شیعیان را به شهادت رسانید و به عنوان عاشوارى ثانى و كربلاى دوم نامیده شد این جسارت بزرگ به دست وهابیها به فرماندهاى عبدالعزیز بن سعود، در سال 1216 ق و در عید غدیر خم اتفاق افتاد.

جسارت دهم : تخریب و نابود كردن بزرگ ترین و با شكوهمندترین گلدسته حریم حسینى معروف به منارة العبد در سال 1354 ق.

این گلدسته چنان با شكوه و جلال بود كه از كلیه مناره هاى موجود در زیارتگاه هاى عراق بزرگ تر و باشكوه بود و بیش از شش قرن بود كه با جلالت و هیبت خاصى چشم هر بینده اى را از نقاط بسیار دور به خود خیره مى كرد تا این كه به سال مذكور به بهانه اى واهى از اساس ویران شد

 سیماى كربلا 132 به نقل از تاریخ كربلا نوشته عبدالجواد كلید دار، باب پنجم ، ص 191 251.

با وجود این كه پیشنه تاریخى كربلا، بسیار قدیمى بوده و به دوران بابلیان مى رسد، ولى از آن جا كه مدارك تاریخى در این باب ناچیز و اندك است ، شناخت دقیقى را نمى توان از تاریخ كربلا پیش از اسلام به دست داد.
عراق تا سال 13 هجرى قمرى در زیر سلطه زمامداران ایران بود ، تا اینكه از همان سال 16 هجرى به تدریج ، تمام كشور عراق و در ضمن كربلا توسط خیل خروشان سربازان مسلمان گشوده شد و آزاد گشت از آن میان جنگ قادسیه كه در سال 14 هجرى اتفاق افتاد، معروف و مشهور است. عراق در طول تاریخ اسلام ، همیشه كشورى شیعه نشین و بستر بسى حوادث تاریخ ساز و مهد حماسه ها و مركز انقلاب هایى بس بزرگ و خونین بوده است ، تنها كافى است كه كتاب كربلا را ورق زده و كوفه را كه شهرى است از شهرهاى استان كربلا، در آیینه تاریخ به تماشا نشستت ، آن وقت است كه مى خواهید دید این خون نامه خاك ، سر به افلاك و ملكوت مى كشد و روایت از رویش آلاله ها دارد آلاله هایى كه هر یك در قیام خونبار ، خویش قیامت تاریخ را قنوت نور بسته اند و تاریخ را از تاریكى و جهان را از جهل و جور و بشر را از بند بندگى زور و زر و تزویر رهانیده اند.

امروز نیز على رغم خواست جهان خواران و حزب كثیف بعث كربلا ، كانون گرم آزادگان و غیور مردان است و چون روزگاران بسیار درخشان خویش ‍ مى رود كه حریم حماسه ها را پر حال و با حركت پاس دارد و چون كوه آتشفشان هر لحظه انتظار انفجارش مى رود و ما شیعیان به این امید زنده ایم كه شاهد انفجار نورى دیگر از كانون كربلائیان باشیم .

در حال حاضر، كربلا با فاصله 105 كیلومتر در جنوب غربى بغداد واقع شده و مركز استانى به نام استان كربلا خوانده مى شود

شهر حسین علیه السلام ، ص 7.

 نینوا، از اسمهاى معروف و قدیمى كربلاست.
9 موضع البلاء، یا موضع الابتلاء.
10 محل الوفاء
11 غاضریه
12 ماریه
13 قصر بنى مقاتل
14 عقر بابل
15 عمورا
16 صفورا
17 نوائح ، یعنى ناله ها و نوحه ها
18 شفائا، كه در عرف مردم شثاثه خوانده مى شود. 19 مدینه الحسین علیه السلام ، شهر حسین علیه السلام
 مشهد الحسین علیه السلام
 بقعه ماركه و دیگر اسم هایى كه در كتابها نقل شده اند، و كربلا را مى شود حیرت آباد حماسه ها، عرش عشق ، قربانگاه عاشقان ، مسلخ عشق ، شهر شهادت ، مشهد شقایق ها، كعبه آلاله ها و... خواند.

 تراث كربلا، ص 20.
 تراث كربلاء، ص 21، 20، 19.