تبیان، دستیار زندگی

به سند موثق از حضرت صادق علیه السلام مروى است كه زیارت كنید حسین را و جفا مى كنید آن حضرت را به ترك زیارت كه او بهترین جوانان اهل بهشت و بهترین جوانان شهیدان است.

به سند صحیح از حضرت امام محمد باقر علیه السلام منقول است كه امر كنید شیعیان ما را به زیارت حسین بن على علیه السلام كه به درستى كه زیارت آن حضرت دفع مى كند خانه فرود آمدن و غرق شدن و سوخته شدن و درنده دریدن را و زیارت آن حضرت فرض است بر هر كسى كه اقرار نماید براى حسین علیه السلام به امامت از جانب خدا.

به خدا سوگند مرا رها نمى كنند تا خون دلم را بریزند و خداوند به خاطر این جنایتشان كسى را بر آنها مسلط مى كند كه خوار و زبون سازد كه حتى از پلیدترین چیزها پست تر باشد

نورى كه تا ابد مى تابد، ص 25.

مشهور است كه عمر سعد پیش از واقعه كربلا به مسجد وارد مى شد هر كس ‍ نگاهش به او مى افتاد بى اختیار مى گفت :
هذا قاتل حسین بن على علیه السلام :: یعنى : اى معلون كشنده حسین بن على علیه السلام است تا آن كه روزى به خدمت حسین بن على علیه السلام آمد و عرض كرد این سفیهان گمان مى كنند كه من قاتل شما خواهم شد.
آن حضرت تبسم كرده و فرمود: آنها كه این سخن را به زبان مى آورند سفیه نیستند، كلمه حقى است كه بر زبان ایشان جارى مى شود اما تو به یقین بدان اى عمر سعد، كه پس از من یك بار شكم را از گندم عراق سیر نخواهى كرد و زنده نخواهى ماند بعد از من جز چند صباحى.
قضیه همان شد كه امام علیه السلام خبر داده بود به اندك فرصتى مختار پیدا شد و هر یك از این ظالمان را به خصوص عمر سعد را به زجرى به جهنم فرستاد كه بعد از آن ممكن نبود و به همان وجهى كه خداى بزرگ انتقام واقعه یحیى بن زكریا علیهماالسلام را از طایفه بنى اسرائیل گرفته بود.

حدیقة الشیعه ، ص 501

ابن قولویه از ابى سعید نقل مى كند كه گفت : شنیدم از حسین بن على علیهماالسلام پس از آن كه با عبدالله زبیر خلوت كردند و گفت و گو هاى آنان تمام شد فرمود: ابن زبیر به من گفت ، كه تو هم مانند كبوتران حرم در این جا پناهنده باش من در پاسخ گفتم : كشته شدنم در خارج هر قدر هم فاصله كم باشد، نزد من از كشته شدن در حرم محبوب تر است ، و نیز به او گفتم : كشته شدنم در كربلا نزد من از كشته شدنم در حرم محبوب تر است.

 كامل الزیارات ، ص 72.

ابى الجارود از امام محمد باقر علیه السلام روایت مى كند كه عبدالله ابن زبیر به امام حسین علیه السلام گفت :
چرا در موسم حج خانه خدا را ترك مى كنى و به سوى عراق مى روى ؟
امام حسین علیه السلام فرمود: همانا دفن شدن من در كنار فرات محبوب تر است از آن كه در جلو كعبه به خاك سپرده شوم .

كامل الزیارات ، ص 73.

حذیفه مى گوید: از امام حسین علیه السلام شنیدم كه مى فرمود: به خدا سوگند بنى امیه بر قتل من اجتماع خواهند كرد و عمر بن سعد فرمانده سپاهشان خواهد بود این مطلب را در زمان حیات رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود.
پس من عرض كردم : یا بن رسول الله آیا پیغمبر این موضوع را به شما خبر داده ؟
فرمود: نه پس خدمت رسول خدا صلى الله علیه و آله شرفیاب شدم و سخنان امام حسین علیه السلام را به عرض رساندم فرمود: علم من علم حسین و علم حسین علم من است .
امام حسین علیه السلام به عمر بن سعد فرمود: بعد از من از گندم عراق زیاد نخواهى خورد و چنین شد ، زیرا هنوز به آن نرسیده بود كه مختار او را كشت .

بررسى مسائل كلى امامت ، ص 305 .

در امالى طوسى از مفضل بن عمر از حضرت جعفر صادق علیه السلام روایت است كه روزى امام حسن علیه السلام نشسته بود كه امام حسین علیه السلام داخل شد چون چشمش به امام حسن علیه السلام افتاد گریه كرد امام حسین (ع) فرمود:
یا اباعبدالله ، سبب گریه شما چیست ؟
گفت : از آنچه مى بینم بر حضرت تو از این مردم شوم ، اما امام مجتبى فرمود: بر من خیلى زیاد ستم نشود كه زهرى به من بنوشانند و شهید یا اباعبدالله هیچ روزى چون روز تو بناشد كه سى هزار نفر به قتل تو مبادرت كنند كه خود را مسلمان و امت جد تو شمارند تا خون تو بریزند و حرمت تو را ندارند، دختران و اهل حرم تو را اسیر ببرند و خیمه هاى تو را به غارت ببرند آنگاه غضب و لعنت خداوند بر بنى امیه فرود آید و آسمان خون و به خاكستر ببارد و هر آفریده حتى وحوش درندگان بیابان ها بر تو بگریند.

قمقام زخار، چاپ اسلامیه ، ص 117

صدوق رحمه الله در امالى و سید هاشم بحرانى در میدنه المعاجز، (ج 1، ص 112) مسند از اصبغ بن نباته كه از اصحاب على علیه السلام بوده روایت كرده اند كه روزى على علیه السلام در ضمن خطبه خود فرمود:
بپرسید از من هر چه مى خواهید پیش از آنكه مرا نیابید، به خدا سوگند نمى پرسید از من آنچه گذشته و از آنچه بعد مى شود مگر آنكه شما را خیر مى دهم به آنها . سعد بن ابى وقاص پدر عمر برخاست و گفت :
یا امیر المومنین ! اى امیرمومنان ، خبر ده مرا كه بر سر و ریش من چند تار مو هست ؟
على علیه السلام فرمود: به خدا سوگند كه خلیل من رسول الله صلى الله علیه و آله خبر داد كه تو این سوال را از من خواهى نمود بدان كه در سر و ریش تو مویى نیست مگر آن كه در بن آن شیطان است كه تو را اغوا مى كند.
براى این كه بدانى من همه چیز را مى دانم در خانه تو گوساله اى است كه فرزندم حسین را مى كشد

گروه رستگاران ، ج 2، ص 432، شبهاى پیشاور، ص 939.