تبیان، دستیار زندگی

من در این شهر غریبم و در این خاک فقیر

 به کمند تو گرفتار و به دام تو اسیر

منم سرگشته حیرانت ای دوست
کنم یکباره جان قربانت ای دوست

تنی نا ساز از شوق وصل کویت
دهم سر بر سر پیمانت ای دوست

دلی دارم در آتش خانه کرده
میان شعله ها کاشانه کرده

دلی دارم که از شوق وصالت
وجودم را زغم ویرانه کرده

من آن آواره بشکسته حالم
زهجرانت بُتا رو به زوالم

منم آن مرغ سرگردان و تنها
پریشان گشته شد یکباره حالم

زِهَر سر بر سر سجاده کردم
دعایی بهر آن دلداده کردم

زحسرت ساغر چشمانم ای دوست
زبان از یکسره از باده کردم

دلا تا کی اسیر یاد یاری؟
زهجر یار تا کی داغ داری؟

بگو تا کی زشوق روی لیلی
تو مجنون پریشان روزگاری؟

پریشانم، پریشان روزگارم
من آن سرگشته ی هجر نگارم

کنون عمریست با امید وصلت
درون سینه آسایش ندارم

زهجرت روز و شب فریاد دارم
زبیدادت دلی ناشاد دارم

درون کوهسار سینه خود
هزاران کشته چون فرهاد دارم

چرا ای نازنینم بی وفایی؟
دمادم با دل من در جفایی

چرا آشفته کردی روزگارم
عزیزم دارد این دل هم خدایی

 دلگیرم


بسی غم در دلم آکنده و تنها و غمگینم
نمی آید کسی دیگر بگیرد دست سردم را میان دست گرم خود
فشارد تا که شاید غم نخواهد تا مرا آزار دارد
نمی آید کسی دیگر
بگوید حرفی از جنس گل اطلس به این تنها به این بی کس
به این زندانی پر بسته مانده در قفس
نمی آید بگوید حرفی از جنس گل مهتاب به تنها به این بی تاب
دلم تنگ است و دلگیرم خداوندا خداوند
بسی غم در دلم آکنده و تنها و غمگینم
نمی آید کسی دیگر بگیرد دست سردم را میان دست گرم خود
فشارد تا که شاید غم نخواهد تا مرا آزار دارد
نمی آید کسی دیگر
بگوید حرفی از جنس گل اطلس به این تنها به این بی کس
به این زندانی پر بسته مانده در قفس
نمی آید بگوید حرفی از جنس گل مهتاب به تنها به این بی تاب
دلم تنگ است و دلگیرم خداوندا .........

من سبزترین واژه ملموس غروبم!

 کاش در این وسعت سبز یک نفر درد مرا می فهمید!

این نامه را به جوانانی که نمی دانند چه طور به دختر مورد نظرشان اظهار علاقه کنند، شدیدا توصیه می کنم.

نامه رییس کار گزینی یک اداره به یک کارمند خانم از همان اداره

به: ژولیت
شماره نامه: 1238765
موضوع : درخواست عشق
خانم ژولیت عزیز،

بسیار خرسندم که به آگاهی شما برسانم که اینجانب از تاریخ شنبه 14 اکتبر به عشق شما گرفتار شده ام
پیرو ملاقاتی که با هم در تاریخ 13 اکتبر در ساعت 3 بعد از ظهر داشتیم... من خودم را به عنوان یک عاشق سینه چاک به شما تقدیم می نمایم.
این علاقه نخست به مدت سه ماه به طور آزمایشی خواهد بود و به شرط سازش و تفاهم به صورت عشق دائم در خواهد آمد.
تمامی هزینه های متحمل شده برای خوردن قهوه و رفتن به گردش از ابتدا به طور مساوی به عهده هر دو طرف می باشد .
لهذا بسته به حسن خلق شما، شاید من سهم بیشتری از هزینه ها را به عهده بگیرم و مسلما من به اندازه کافی بلند نظر خواهم بود که بخشی از مخارجی که به حساب شما است را تامین کنم.
بدین وسیله تقاضا می کنم ظرف مدت 30 روز از دریافت این نامه نسبت به ارسال پاسخ مقتضی اقدام فرمایید. در غیر این صورت این درخواست خود به خود و بدون اخطار لغو خواهد گردید و اینجانب شخص دیگری را مد نظر قرار خواهم داد.


با بهترین آرزوها برای شما
پیشاپیش از شما سپاسگزارم
ارادتمند

چرا نگرانی؟



فقط 2چیز وجود دارد كه نگرانش باشی :

اینكه سالم هستی یا مریض شده ای.



اگر سالم هستی ،دیگر چیزی نمانده كه نگرانش باشی.اما اگر مریض هستی فقط 2چیز وجود دارد كه نگرانش باشی:

اینكه بالاخره خوب می شوی یا می میری.

اگر خوب شدی كه دیگر چیزی برای نگرانی باقی نمانده.اما اگر بمیری، 2چیز وجود دارد كه نگرانش باشی:


اینكه به بهشت بروی یا به جهنم.

اگر به بهشت می روی چیزی برای نگرانی وجود ندارد،

ولی اگر به جهنم بروی انقدرمشغول احوال پرسی با دوستان قدیمی خواهی بود كه وقتی برای نگرانی نداری.

 کاش می دانستی
بعضی از واژه ها مانند درد
کشیدنی است نه نوشتنی

وقتی دلتنگ شدی به یاد بیار کسی رو که خیلی دوست داره.

.وقتی ناامید شدی به یاد بیار کسی رو که تنها امیدش تویی.

وقتی پر از سکوت شدی به یاد بیار کسی رو که به صدات محتاجه.

وقتی دلت خواست از غصه بشکنه به یاد بیار کسی رو که توی دلت یه کلبه ساخته.

وقتی چشمات تهی از تصویرم شد به یاد بیار کسی رو که حتی توی عکسش بهت لبخند میزنه.

 

 وقتی به انگشتات نگاه کردی به یاد بیار کسی رو که دستای ظریفش لای انگشتات گم میشد.

  وقتی شونه هات خسته شد به یاد بیار کسی رو که هق هق گریش اونها رو می لرزوند

 

خنجری بر قلب بیمارم زدند
بی گناهی بودم و دارم زدند

 

دشنه ای نامرد بر پشتم نشست
از غم نامردمی پشتم شکست

 

سنگ را بستند و سگ آزاد شد
یک شبه بیداد آمد داد شد

 

عشق آخر تیشه زد بر ریشه ام
تیشه زد بر ریشه ی اندیشه ام

 

عشق اگر اینست مرتد می شوم
خوب اگر اینست من بد می شوم

 

بس کن ای دل نابسامانی بس است
کافرم! دیگر مسلمانی بس است

 

در میان خلق سر در گم شدم
عاقبت آلوده ی مردم شدم

 

بعد ازاین بابی کسی خو می کنم
هر چه در دل داشتم رو می کنم

 

نیستم از مردم خنجر بدست
بت پرستم، بت پرستم، بت پرست

 

بت پرستم،بت پرستی کار ماست
چشم مستی تحفه ی بازار ماست

 

درد می بارد چو لب تر می کنم
طالعم شوم است باور می کنم

 

من که با دریا تلاطم کرده ام
راه دریا را چرا گم کرده ام؟؟؟

 

قفل غم بر درب سلولم مزن!
من خودم خوشباورم گولم مزن!

 

من نمی گویم که خاموشم مکن
من نمی گویم فراموشم مکن

 

من نمی گویم که با من یار باش
من نمی گویم مرا غم خوار باش

 

من نمی گویم،دگر گفتن بس است
گفتن اما هیچ نشنفتن بس است

 

روزگارت باد شیرین! شاد باش
دست کم یک شب تو هم فرهاد باش

 

آه! در شهر شما یاری نبود
قصه هایم را خریداری نبود!!!

 

وای! رسم شهرتان بیداد بود
شهرتان از خون ما آباد بود

 

از درو دیوارتان خون می چکد
خون من،فرهاد،مجنون می چکد

 

خسته ام از قصه های شوم تان
خسته از همدردی مسموم تان

 

اینهمه خنجر دل کس خون نشد
این همه لیلی،کسی مجنون نشد

 

آسمان خالی شد از فریادتان
بیستون در حسرت فرهادتان

 

کوه کندن گر نباشد پیشه ام
بویی از فرهاد دارد تیشه ام

 

عشق از من دورو پایم لنگ بود
قیمتش بسیار و دستم تنگ بود

 

گر نرفتم هر دو پایم خسته بود
تیشه گر افتاد دستم بسته بود

 

چند روزی هست حالم دیدنیست
حال من از این و آن پرسیدنیست

 گاه بر روی زمین زل می زنم
گاه بر حافظ تفاءل می زنمحافظ دیوانه فالم را گرفت
یک غزل آمد که حالم را گرفت:"ما زیاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه می پنداشتیم"

 

سلام

این آدرس وبلاگمه خوشحال میشم که سر بزنید

http://www.tebyan.net/Weblog/soniyaR/index.aspx