تبیان، دستیار زندگی

چگونه مى‏توان گفت: بر عذاب دوزخ صبر مى‏كنم، ولى بر فراق خداوند توان صبر ندارم؟

مادر براى دیدار فرزندش كه در منطقه‏اى دور مشغول تحصیل یا خدمت است، مشكلات سفر را تحمل و سرما و گرما را بر خود هموار مى‏كند، امّا اگر وقتى به مقصد رسید به او بگویند فرزندت از اینجا به جاى دیگر منتقل شده است، مى‏گوید: بر سرما و گرما و مشكلات سفر صبر مى‏كنم، امّا چگونه فراق فرزندم را تحمل كنم. 
حضرت على علیه السلام در دعاى كمیل مى‏گوید: «صَبَرتُ على عذابك فكیف أصبر على فراقك» خدایا! بر عذاب تو صبر مى‏كنم، ولى چگونه بر فراق تو صبر كنم؟

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

چگونه انسان با گفتن یك جمله «لا اله الاّ اللّه» رستگار مى‏شود؟

گرچه در روایت آمده است: «قولوا لا اله الاّ اللّه تفلحوا»( بحار، ج 18، ص‏202.) امّا مراد از آن تنها حركت زبان نیست، بلكه عقیده به توحید است. 
كلمه «تفلحوا» از واژه «فلاحت» به معناى رستن است و به كشاورز فلاّح گویند زیرا وسیله رستن دانه را فراهم مى‏كند. 
براى رستن دانه از زیر خاك، سه مرحله لازم است: 
1- ریشه خود را در عمق خاك فرو كند. 
2- مواد غذایى لازم را جذب كند. 
3- مانع بالاى سر خود را كنار بزند تا به فضاى باز برسد. 
انسان نیز اگر بخواهد به فضاى باز توحید برسد باید عقاید خود را به استدلال و منطق عمیق بند كند، از تمام امكانات موجود براى رشد خود بهره گرفته و جذب كند، موانع رشد را نیز از خود دفع كند. پس رستگارى در گرو عمق بخشیدن و تلاش و حركت در مسیر الهى است.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

امروزه زندگى بدون ارتباط با دیگران امكان‏پذیر نیست، پس چرا مى‏گوییم: «نه شرقى، نه غربى»؟

مراد از شعار «نه شرقى، نه غربى» آن است كه ما در انتخاب راه و شیوه حكومت، به شرق و غرب وابسته نباشیم و نسبت به هیچ ابرقدرتى خودباخته نشویم، زیرا شرق زدگى و غرب زدگى دو بیمارى مهلك و نشان دهنده خودباختگى است. امّا در كسب علم و تجربه و مهارت، ما باید هم شرقى باشیم و هم غربى. در حدیث مى‏خوانیم كه پیامبر عزیز اسلام فرمود: «اطُلبوا العلم و لو بالصِّین»(وسائل، ج‏27، ص‏27.) علم را بیاموزید، حتى اگر در چین و دورترین نقطه باشد. 
همان گونه كه گرمازدگى و یخ زدگى بیمارى است، امّا استفاده از حرارت براى پخت و پز و استفاده از یخ در مواردى لازم مفید است. 
آرى، از یخ استفاده كنیم، امّا یخ زده نباشیم. از گرما استفاده كنیم، امّا گرمازده نباشیم. از شرق و غرب استفاده كنیم، امّا شرق زده و غرب زده نباشیم.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

آنجایى كه امر به معروف و نهى از منكر اثر نمى‏كند، وظیفه چیست؟

اولاً اگر شخص دیگرى با بیان بهترى بگوید اثر مى‏كند، از او بخواهید كه این كار را انجام دهد. هنگامى كه خداوند به حضرت موسى دستور داد نزد فرعون برود و او را ارشاد كند، موسى علیه السلام از خداوند خواست كه برادرش هارون كه بیان بهترى دارد را همراه او بفرستد. «و أخى هارون هو أفصحُ منّى لِساناً فَارسله مَعى»(سوره قصص، آیه 34) 
ثانیاً گاهى با یكبار اثر نمى‏كند، امّا با تكرار اثر مى‏كند، آن هم با بیان‏هاى گوناگون. چنانكه چوب سخت با یك ضربه تبر شكسته نمى‏شود، تكرار لازم است. قرآن مى‏فرماید: ما مطالب خود را در قالب‏هاى گوناگون بیان كردیم تا شاید اثر كند. «لقد صَرّفنا فى هذا القرآن»( سوره اسراء، آیه 41) 
ثالثاً ممكن است شیوه ما صحیح نبوده كه اثر نكرده است. چون امر به معروف و نهى از منكر شرایط و اصولى دارد و با هر منكر باید به گونه‏اى متناسب برخورد كرد؛ 
گاهى گرد و غبار روى لباس شما مى‏نشیند و گاهى دوده. غبار با ضربه محكمى كه بر لباس مى‏زنید برطرف مى‏شود، امّا اگر همین ضربه را به دوده بزنید، هم دستتان سیاه مى‏شود و هم دوده به لباس فرو مى‏رود. برطرف كردن دوده با فوت است و برطرف كردن غبار با ضربه. پس هر منكرى را باید به گونه‏اى خاص برطرف كرد. 
چنانكه قرآن مى‏فرماید: «واتوا البیوت من أبوابها»( سوره بقره، آیه 189) یعنى هر خانه‏اى را باید از راهش وارد شد. 
رابعاً براى بازداشتن مردم از فساد باید راه‏هاى حلال را به روى آنان باز كرد. حضرت لوط علیه السلام هنگامى كه دید مردم به مهمانانش، سوء قصد دارند فرمود: من حاضرم دخترانم را به ازدواج شما در آوردم تا شما دست از مهمانان من بردارید. من راه حلال را براى شما باز مى‏كنم تا شما به گناه گرفتار نشوید. «هؤلاء بَناتى هُنّ أطهرلكم فاتّقوا اللّه و لا تخزونى فى ضَیفى»( سوره هود، آیه 78)

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

اگر نماز، انسان را از فحشا و منكر باز مى‏دارد، چرا بعضى نمازگزاران مرتكب خلاف مى‏شوند؟

اولاً تخمه پوك، هیچ گاه سبز نمى‏شود و نماز بدون حضور قلب، تخمه پوك است. نمازى سبب دورى انسان از مفاسد مى‏شود كه با حضور قلب باشد وگرنه حركت لب و كمر چنین خاصیّتى را ندارد. 
اگر مدرسه و دانشگاه به انسان رشد علمى مى‏دهد به این معنا نیست كه هركس به مدرسه و دانشگاه رفت به آن رشد مى‏رسد، بلكه به این معناست كه مدرسه و دانشگاه بستر رشد است به شرط آنكه با جدّیّت درس بخوانید و آنچه را مى‏خوانید بفهمید. نماز نیز اگر با اصول و شرایطى كه دارد اقامه گردد، مانع فحشا و منكر مى‏شود. «اِنّ الصّلوةَ تَنهى‏ عن الفحشاءِ و المُنكر»( سوره عنكبوت، آیه 45) 
ثانیاً نمازگزارى كه گاهى خلاف مى‏كند، اگر اهل نماز نبود خلافش بیشتر بود، زیرا همین نمازگزار براى صحیح بودن نمازش مجبور است بدن و لباسش پاك باشد، لباس و مكانش از مال مردم نباشد و همین مقدار مراعات احكام و مسائل، سبب دور شدن او از برخى گناهان و منكرات مى‏شود، همان گونه كه پوشیدن لباس سفید، انسان را از نشستن روى زمین آلوده باز مى‏دارد.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

خداوند در حوادث تلخ و شیرین زندگى انسان، چه مقدار نقش دارد؟

در قرآن مى‏خوانیم: «ما أصابك مِن حَسنةٍ فَمِن اللّه و ما أصابك مِن سَیِّئة فَمِن نَفسك»(سوره نساء، آیه 79) هر خوبى به تو رسد از خداوند است ولى هر بدى كه به تو رسد از نفس خودت مى‏باشد. 
كره زمین كه به دور خود و خورشید مى‏گردد و همواره بخشى از آن روشن و بخشى دیگر تاریك است، هر كجاى آن روشن باشد از خورشید است و هر كجاى آن تاریك باشد، از خود زمین است. 
خداوند انگور را آفرید، ولى بشر از آن شراب مى‏سازد كه مایه بروز هزاران حادثه و بیمارى است. 
خداوند به انسان قدرت داد، ولى عدّه‏اى با سوء استفاده از این قدرت، به محرومان ضربه مى‏زنند. 
خداوند به انسان عقل داد، ولى عدّه‏اى از این عقل سوء استفاده كرده و به دنبال مكر و حیله براى مردم هستند. 
پس آنچه از سوى خداوند است، نیكوست و بدى‏ها از خود ما سرچشمه مى‏گیرد.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

آیا اسلام مى‏خواهد در تمام ساعات مشغول دعا باشیم كه این همه دعا وارد شده است؟

پاسخ : گرچه در كتاب‏هاى دعا، همچون مفاتیح الجنان، براى تمام ساعات روز و تمام روزهاى سال دعا نقل شده است، امّا این مثل آن است كه وقتى شما به ترمینال اتوبوس یا فرودگاه یا ایستگاه قطار مراجعه مى‏كنید، مى‏بینید كه در تابلو نوشته شده است: براى تمام ساعات شبانه روز، وسیله آماده سفر دارند، ساعت 8 صبح، 9 صبح، 10 صبح تا آخر شب. معناى این تابلو این نیست كه همه مردم در همه ساعات مسافرت كنند، بلكه به معناى آن است كه هر مسافرى در هر ساعتى تصمیم سفر گرفت وسیله هست. در دعا هم شاید منظور این باشد كه هركس در هر ساعت، قصد خواندن دعایى داشت، دعاى مخصوص آن ساعت هست. 
به علاوه، دعاهاى كوچك، به خصوص اگر انسان آنها را حفظ كند لطمه‏اى به كار نمى‏زند و مى‏تواند در ضمن كار به دعا هم مشغول باشد.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

چرا بعضى دعاها مستجاب نمى‏شود؟

اگر به جاى بنزین مخصوص، گازوئیل یا آب در باك هواپیما بریزیم، پرواز صورت نمى‏گیرد، دعاى كسانى مستجاب مى‏شود كه در شكم آنان لقمه حرام نباشد. 
در حدیث مى‏خوانیم: «مَن سرّه أن یُستجاب دعائه فَلیطیّب كسبه»( بحار، ج‏90، ص‏373.) هركس دوست دارد دعایش مستجاب شود، درآمد و لقمه خود را پاكیزه و حلال كند. بگذریم كه دعا به معناى طلب خیر است و بسیارى از خواسته‏هاى ما خیر نیست و ما خیال مى‏كنیم خیر را طلب مى‏كنیم.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

چرا از مرگ مى‏ترسیم؟

راننده زمانى در جاده مى‏ترسد كه یا بنزین ندارد یا قاچاق حمل كرده یا اضافه سوار كرده یا با سرعت غیر مجاز رفته یا جاده را گم كرده یا در مقصد جایى را آماده نكرده و یا همراهانش نا اهل باشند. 
اگر انسان براى بعد از مرگ خود، زاد و توشه لازم را برداشته باشد، كار خلاف نكرده باشد، راه را بداند، در مقصد جایى را در نظر گرفته باشد و دوستانش افراد صالح باشند و حركتش طبق مقررات و مجاز باشد، نگرانى نخواهد داشت.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

آیا پاداش ده برابر، براى انجام هركار نیك است؟

قرآن مى‏فرماید: «مَن جاءَ بالحَسنَة فلهُ عَشر أمثالها»(سوره انعام، آیه 160) هر كس كار شایسته‏اى بیاورد، ده برابر پاداش دارد. آنچه مهم است آوردن كار شایسته به قیامت است، نه انجام آن در دنیا. 
رساندن جنس به مقصد ارزش دارد، ولى اگر جنسى را در وسط راه از بین بردیم، ارزشى ندارد. بسیارى از كارهاى به ظاهر نیك دچار آفاتى مى‏شود كه به مقصد نمى‏رسد: 
یا در آغاز، كار را با ریا و خودنمایى شروع مى‏كنیم و هدف الهى نداریم، یا در وسط كار گرفتار غرور و عُجب و خودخواهى مى‏شویم و یا بعد از انجام كار، گناهى مى‏كنیم و آثار آن را محو مى‏كنیم. 
گرچه در این سه مورد كار شایسته انجام گرفته، ولى سالم به مقصد نرسیده است. لذا قرآن نمى‏فرماید: هركس كار شایسته انجام دهد ده برابر پاداش دارد، بلكه مى‏فرماید: هر كس كار شایسته خود را تا قیامت بیاورد، ده پاداش دارد. «مَن جاء بالحسنة»

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی