تبیان، دستیار زندگی

چگونه با غرائز جنسى برخورد كنیم؟

این غرائز را خداوند در انسان آفریده و لذا سركوب آن جایز نیست، بلكه باید آن را كنترل و مهار كنیم. وجود غرائز براى حفظ و بقا و تكامل نسل بشر ضرورت دارد. اگر شكم نباشد، انسان از گرسنگى مى‏میرد، اگر غضب نباشد، انسان از خود دفاع نمى‏كند و اگر شهوت نباشد، نسل بشر قطع مى‏گردد. ولى براى ارضاى غرائز باید مسیر صحیح طى شود. غرائز مثل كپسول گاز هستند كه اگر از طریق صحیح وارد اجاق گاز شود، نتیجه‏اش حرارت و پخت و پز است، ولى اگر بدون كنترل باشد، انفجار و خطر را در پى خواهد داشت. 
خودآرایى براى زن یك غریزه است، این غریزه اگر در خانه به كار گرفته شود زندگى را شیرین و پر محبت خواهد كرد، امّا اگر این خودآرایى در خیابان انجام گرفت، سبب متزلزل كردن خانواده‏هاى دیگر خواهد شد. مردى كه در خیابان صدها زن آرایش كرده مى‏بیند، وقتى به خانه برمى‏گردد نسبت به همسر خود علاقه چندانى نشان نمى‏دهد، زیرا جلوه‏هاى خیابانى علاقه او را نسبت به همسرش متلاشى كرده است. 
به علاوه این جلوه‏ها در دل افرادى كه ازدواج نكرده‏اند طوفانى برپا مى‏كند كه یا او را مثل شمع آب مى‏كند و مى‏سوزاند و یا او را به فكر تجاوز و سوء قصد مى‏اندازد و آثار سوئى همچون فرار از خانه، تهدید، خودكشى، امراض مقاربتى و روانى و بچه‏هاى سر راهى را به دنبال دارد.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی      

چگونه بعضى گناهان، تمام كارهاى خوب انسان را از بین مى‏رود؟

اگر شخصى 20 سال خدمت مفید داشته باشد ولى فرزند كارفرماى خود را بكشد، این عمل تمام خدمات او را از بین مى‏برد. 
یك بمب كه منفجر مى‏شود و ساختمانى فرو مى‏ریزد، تمام زحمات انسان‏ها را در یك لحظه از بین مى‏برد. 
یك ناسزا، دوستى چندین ساله را به فراموشى مى‏سپارد. 
خوردن یك قاشق سم، تمام مراقبت‏هاى بهداشتى چند ساله را نابود مى‏كند. 
یك لحظه خواب در هنگام رانندگى، ماشین را به درّه پرتاب مى‏كند. 
یك لحظه فرو كردن چاقو در چشم، سبب نابینایى سالیان دراز مى‏شود. 
آرى، برخى گناهان همچون آتش، جنگل نیكى‏هاى انسان را سوزانده و به خاكستر تبدیل مى‏كند. چنانكه قرآن مى‏فرماید: «حَبِطَت اعمالهم»(سوره بقره، آیه 217.) 
البتّه در برابر آیات حبط، آیاتى داریم كه مى‏فرماید: به خاطر یك كار شایسته، بدى‏هاى انسان محو مى‏شود. «مَن یؤمن باللّه و یَعمل صالحاً یُكفِّر عنه سیّئاته»(سوره تغابن، آیه 9.) 
مثلِ كارگرى كه سالها بد كار مى‏كرده ولى یك لحظه وقتى وارد منزل كارفرما مى‏شود كودك كارفرما را مى‏بیند كه به استخر افتاده و در آستانه غرق شدن است، او را نجات مى‏دهد. این عمل تمام بدرفتارى‏ها وكم‏كارى‏هاى او را جبران مى‏كند. 
چنانكه قرآن مى‏فرماید: نماز به پا دارید كه آن حسنه‏اى است كه بدى‏ها و زشتى‏ها را از بین مى‏برد. «و أقمِ الصلوة... اِنّ الحَسنات یُذهِبنَ السَّیئات»(سوره هود، آیه 114.)

 برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

با اینكه پیامبران و امامان معصومند، پس چرا استغفار و گریه مى‏كنند؟

اگر سالن بزرگى را با نور كمى روشن كردیم جز اجناس و اشیاى بزرگ را نخواهیم دید، ولى اگر همین سالن را با نور زیاد روشن كردیم حتى یك پوست تخمه و ذره كاغذ دیده خواهد شد. 
نور افراد عادى كم است، لذا تنها گناهان بزرگ خود را مى‏بینند ولى پیامبران و امامان معصوم كه از نور ایمان بسیار بالایى برخوردارند حتى اگر یك لحظه از عمرشان را به اعلى درجه ممكن بهره نگیرند، دست به دعا و گریه برمى‏دارند. 
مثال دیگر: دراز كردن پا براى كسى كه درد پا دارد، نه حرام است نه مكروه، ولى مى‏بینیم كه گرفتاران به درد پا به هنگام دراز كردن پا از اطرافیان خود عذر خواهى مى‏كنند، زیرا براى آنان احترامى قائلند كه حتى از كار مباح خود شرمنده هستند. 
مثال دیگر: گاهى افرادى كه در تلویزیون مشغول نقل اخبارند سرفه مى‏كنند و فوراً از تمام بینندگان عذرخواهى مى‏كنند، با اینكه سرفه كردن گناه ندارد ولى چون خودشان را در محضر مردم مى‏بینند، عذرخواهى مى‏كنند. 
اولیاى خدا نسبت به ذات مقدّس او چنان معرفت و شناختى دارند كه اگر عبادات جن و انس را نیز داشته باشند، خودشان را مقصّر مى‏دانند.

 برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی

چرا بعضى با دیدن معجزات و كمالات انبیا، باز هم ایمان نمى‏آورند؟

انكار آن بزرگواران گاهى به خاطر تقلید نابجا از نیاكان است، گاهى به خاطر حفظ منافع شخصى است و گاهى به خاطر خودبینى‏ها و تعصّب‏هاى نابجاست. 
اگر در شب لامپى روشن نباشد، ستارگان آسمان را مى‏بینیم، امّا اگر چراغ خانه خود را روشن كنیم، دیگر نور بسیارى از ستاره‏ها را نمى‏بینم. كسى هم كه خود را ببیند، از دیدن كمالات دیگران عاجز مى‏شود. 
شخصى سوار بر اسب به نهرى رسید كه آب كمى داشت و اسب مى‏توانست به راحتى از آب عبور كند لكن اسب ایستاد. صاحب اسب هرچه افسار حیوان را كشید، اسب جلو نرفت، به پشت او كوبید باز هم اسب نرفت. مرد حكیمى كه این صحنه را مشاهده مى‏كرد به او گفت: آب را گل آلود كن، اسب از نهر رد مى‏شود. او آب را گل كرد، اسب حركت كرد و از نهر گذشت. صاحب اسب، حكمت این كار را پرسید، مرد حكیم گفت: آب كه تمیز است، اسب خود را در آب مى‏بیند و حاضر نمى‏شود پا روى خود بگذارد، لذا حركت نمى‏كند. انسان‏هایى هم كه خود را ببینند (مقام خود، منافع خود، قبیله خود، حزب خود و...) حاضر نمى‏شوند پا روى آن بگذارند، لذا حركت و تكاملى ندارند.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی    

تفاوت خمس و زكات با مالیات‏هاى دولتى چیست؟

مالیات پولى است كه به دولت مى‏پردازیم تا به ما خدمات برساند. كوچه و خیابان را آسفالت كند، امنیّت ما را تأمین كند، درمانگاه و بیمارستان براى ما آماده كند، براى فرزندانمان مدرسه و دانشگاه بسازد. این پول هزینه‏اى است كه نیازهاى ما را تأمین مى‏كند، شبیه پول‏هایى كه براى خوراك و پوشاك و مسكن خود خرج مى‏كنیم. 
بنابراین مالیات، منافع عمومى ما را تأمین مى‏كند، امّا خمس و زكات پولى است كه از فرد گرفته مى‏شود، تا خرج محرومان و رفع مشكلات آنان شود.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی     

از نظر قرآن، رابطه رهبر با مردم چگونه است؟

دو نوع بله قربان و اطاعت داریم: انسان گاهى بر اساس ترس و یا طمع و خودباختگى، از دیگرى اطاعت مى‏كند، همان گونه كه مردم از فرعون اطاعت مى‏كردند: «استخفّ قومه فَأطاعوه»(سوره زخرف، آیه 54) و گاهى بر اساس ایمان و عشق و محبت، چنانكه قرآن خطاب به پیامبر اسلام مى‏فرماید: اگر خشن و سنگدل بودى، مردم از دور تو پراكنده مى‏شدند. «لو كُنتَ فَظّاً غَلیظَ القلب لانفضّوا من حَولِك»( سوره آل‏عمران، آیه 159.) 
در اسلام از رابطه میان مردم و رهبر به «ولایت» تعبیر شده است. كلمه «ولایت» به معناى پیروى همراه با محبّت است. رهبر الهى نه تكلّف دارد: «و ما أنا من المُتكلِّفین»(سوره ص ، آیه 86.) نه خود را بر سایرین ترجیح مى‏دهد: «أنا بَشرٌ مثلكم»(سوره كهف، آیه 110.) و نه حقّ خود را بیش از دیگران مى‏داند. در خطرها، مردم را رها نمى‏كند. حضرت على علیه السلام مى‏فرماید: در جنگ‏ها پیامبرصلى الله علیه وآله از ما به دشمن نزدیك‏تر بود. او از طرف خداوند مأمور است كه به مردم درود بفرستد: «و صَلّ عَلیهم»(سوره توبه، آیه 103.) همان گونه كه مردم مأمورند به او درود بفرستند: «یا ایّها الّذین آمنوا صَلّوا علیه و سَلِّموا تَسلیماً»(سوره توبه، آیه 56 .) پس رابطه رهبر و مردم، رابطه عشق و درود است، نه ترس و وحشت.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی     

چگونه عمر هزار ساله و پس از آن ظهور در قیافه چهل ساله حضرت مهدى‏علیه السلام را باور كنیم؟

معمولاً موى ابرو و مژه در صورت ما ده‏ها سال ثابت است و هیچ رشدى ندارد، در حالى كه موى سر و صورت در كنار آن هر لحظه در حال رشد و تغییر و تحوّل است. هر دو از یك پوست و گوشت و خون و غذا و اكسیژن تغذیه مى‏كنند، امّا خداوند قادر اراده كرده است كه یك مو ثابت و در كنار آن موى دیگر متغیّر باشد. 
علاوه بر آنكه هیچ دلیل عقلى و نقلى و تجربى بر محدودیّت عمر انسان نداریم. عمر مانند حركت است و تندى یا كندى حركت مرز ندارد، همان گونه كه نور محدودیّت ندارد. خداوند در قرآن، عمر هزار ساله را براى حضرت نوح و خواب سیصد ساله را براى اصحاب كهف مطرح كرده است.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی    

آیا هر سخن حقّى را باید بیان كرد؟

كتمان حقّ، حرام است ولى گفتن حقّ نیز باید در صورت لزوم باشد. بسیارى از سخنان حق اگر بدون زمینه‏سازى قبلى گفته شود، مفاسدى را به بار مى‏آورد. 
شكر، شیرین است ولى اگر این شكر را به همین صورت در دهان كودكى بریزیم خفّه مى‏شود. نباید بگوییم این شكر است و شیرین و بدن هم به مواد قندى نیاز دارد، بلكه باید ابتدا این شكر را در آب حل كنیم و به تدریج به كودك بدهیم. 
بسیارى از حقایق را باید با مقدّمه مطرح كرد، زیرا همه مردم آمادگى پذیرش یك باره سخن حقّ را ندارند. مردم به حمّام مى‏روند و دوش آب را روى سر خود باز مى‏كنند ولى اگر آماده نباشند و شما بخواهید یك لیوان آب سر آنها بریزید، با عكس العمل سختى مواجه مى‏شوید. 
دلیل آنكه مردم دست مراجع را مى‏بوسند و خمس و سهم امام را به آنان مى‏پردازند، ولى در پرداخت مالیات نشاط ندارند، همین است كه مردم درباره خمس و زكات، آیات و روایاتى از افراد مورد وثوق خود شنیده‏اند و از نظر اعتقادى و فرهنگى آمادگى پرداخت را پیدا كرده‏اند و همچنین به زیارت امام و امام زاده‏اى كه درباره او شناخت پیدا كرده‏اند و هزینه آن را به راحتى مى‏پردازند و به زیارتشان افتخار مى‏كنند، امّا اگر كسى را نشناسند در سلام كردن به او انگیزه لازم را ندارند. پس آمادگى اعتقادى و فكرى شرط لازم است.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی   

عشق به اهل بیت‏علیهم السلام چه نقشى در زندگى دارد؟

از امور فطرى و حالات انسان، الگو پذیرى و قهرمان پرستى است و یكى از بهترین و مؤثرترین راه‏هاى تربیت، معرفى الگوهاى مناسب است. هرچه الگو برجسته‏تر و كامل‏تر باشد، جاذبه بیشترى خواهد داشت. ولایت و محبّت اهل بیت، بستر الگو پذیرى و پیروى از آن بزرگواران است. زیرا هر كس، كسى را دوست بدارد، سعى مى‏كند رفتار و گفتار و كردارش را هماهنگ با او بسازد. 
البتّه محبّت و علاقه‏اى ارزش دارد كه در آن كشش و گرایش و پیروى و عملى باشد. 
كودكى كه از پدر تقاضاى بیسكویت مى‏كند و پدر به او وعده خرید مى‏دهد، كودك چشم به راه پدر است تا او برگردد. همین كه پدر وارد منزل مى‏شود، مى‏پرسد: بیسكویت خریدى؟ اگر پدر بگوید: نه، ولى تو را بسیار دوست دارم، آیا كودك، دوستى بدون عمل را مى‏پذیرد؟

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی  

چرا در دنیا همواره با مشكلات و سختى‏ها مواجه هستیم؟

شخصى از كنار مغازه بلور فروشى مى‏گذشت، چشمش به لیوان‏هایى افتاد كه روى میز به طور وارونه چیده شده بود. همانجا ایستاد، كمى نگاه كرد و یكى از آنها را به همان حالتى كه بود برداشت و شروع به اعتراض به فروشنده كرد كه آقا! چرا دَرِ این لیوان بسته است و ته آن باز است؟! فروشنده خندید و گفت: اگر شما درست بنگرید و لیوان را به حالت درست بگیرید، هر دو اشكال برطرف خواهد شد. 
آرى، بسیارى از اشكالات، بر اساس باورها و تصوّرات غلط ما مى‏باشد. ما خیال مى‏كنیم كه دنیا براى رفاه است، لذا مى‏گوییم: چرا رفاه نیست؟ مثل كسى كه در چلوكبابى نشسته و اعتراض مى‏كند چرا اینجا دوش ندارد؟! او باید باور كند كه آنجا حمّام نیست. ما باید باور كنیم كه دنیا خوابگاه، عشرتكده و آخور نیست، دنیا میدان رشد است و انسان باید در این میدان با سختى‏ها مبارزه كند تا خود به رشد و كمال برسد. 
قرآن مى‏فرماید: «أخذناهم بالبأساء و الضَّراء لعلّهم یضّرّعون»(سوره انعام، آیه 48.) سختى و فشارها براى توجّه دادن به انسان است. 
آرى، تا چوب عود را نسوزانید، بوى عطرش بلند نمى‏شود. سختى‏ها وسیله غرور زدایى است. 
همان گونه كه لاستیك‏هاى ماشین را باید تنظیم باد كرد، حوادث تلخ نیز انسان را متعادل و تنظیم مى‏كند، غفلت و غرور و تكبّر را از بین مى‏برد، به علاوه تلخى‏ها انسان را به فكر و تلاش واداشته و سرچشمه انواع ابتكارات و اختراعات مى‏شود.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی