تبیان، دستیار زندگی

چگونه مردم را به كارهاى نیك دعوت كنیم؟

راه‏هاى دعوت مردم به حق، گوناگون است كه به موارد آن اشاره‏اى مى‏كنیم: 
1- دعوت زبانى: آیاتى كه مى‏فرماید: «قل» یعنى بگو. 
2- دعوت عملى: «و ثیابك فطهّر»(سوره مدّثر، آیه 4.) لباس خود را تطهیر كن (تا دیگران نیز لباسشان را تطهیر كنند). 
3- دعوت مستقیم: «أقیموا الصّلوة»(سوره بقره، آیه 83 .) به طور مستقیم به مردم بگو: نماز به پا دارید. 
4- دعوت غیرمستقیم: داستان‏هاى قرآن. مثلاً وقتى مى‏گوید: برادران حسود، یوسف را به اسم بازى بردند و او را در چاه انداختند، به طور غیر مستقیم به همه نوجوانان هشدار مى‏دهد كه دشمنان نیز به نام ورزش، شما را گمراه و از هدف اصلى پرت مى‏كنند و به چاه ذلّت مى‏كشانند. 
5 - دعوت جمعى: «و كان رَسولاً نَبیّاً»(سوره مریم، آیه 51 ) پیامبران مأمور دعوتِ عموم مردم بودند. 
6- دعوت خصوصى: «و كان یَأمر أهله بِالصّلوة»(سوره مریم، آیه 55 ) پیامبر موظّف است خانواده خود را به نماز دعوت كند. 
7- دعوت همسر و فرزند: «قل لازواجك و بَناتك»(سوره احزاب، آیه 59 .) اى پیامبر! به همسران و دخترانت بگو... 
8 - دعوت فامیل: «و أنذر عَشیرتك الاقربین»(سوره شعراء، آیه 214.) بستگان نزدیك‏تر را هشدار ده. 
9- دعوت هموطنان: «لِتُنذر اُمّ القُرى‏ و مَن حَولها»(سوره انعام، آیه 92.) مردم مكّه و اطراف آن را هشدار ده. 
دعوت جامعه بشریّت: «اِنّى رسول اللّه الیكم جَمیعاً»( سوره اعراف، آیه 158.) من به سوى همه شما فرستاده شده‏ام. 
آرى، غوّاصى كه به دنبال لؤلؤ و مرجان است و صیّادى كه به دنبال صید ماهى است، نباید تلاش خود را به یك گوشه دریا و به یك ماهى و لؤلؤ متمركز كند. 
افرادى كه به دنبال بدست آوردن سود بیشترى هستند، عمر خود را در داد و ستد یك كالا تلف نمى‏كنند.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی  

توبه چیست و چگونه باید باشد؟

اگر راننده در مسیرى به انحراف رفت، پس از توجّه، از راهى كه رفته بازمى‏گردد، ولى اگر به مسیر خود ادامه دهد و فقط به زبان بگوید: منحرف شدم، منحرف شدم، ماشین به مسیر اصلى برنمى‏گردد و هیچكدام از مسافران، عذر این راننده را نمى‏پذیرند. 
توبه، یعنى بازگشت از خلافكارى و جبران گذشته، كه در این صورت خداوند، هم توبه را مى‏پذیرد: «انّ اللّه یقبل التوبة»(سوره توبه، آیه 104) و هم توبه كننده را دوست مى‏دارد: «انّ اللّه یُحبّ التّوابین»(سوره بقره، آیه 222 )اگر مال كسى را به ناحق خورده است، به صاحبش برگرداند و اگر نمى‏خواهد شناخته شود، از طریق بانك یا واسطه دیگر، بدون آن كه خودش را معرّفى كند، مبلغ را به حساب او بریزد. 
اگر كسى را آزرده، عذرخواهى كند. اگر نمازى را نخوانده، قضا كند. اگر حقّى را كه باید اظهار كند، كتمان كرده است اعلام كند و به هر حال آنچه را خلاف كرده باید به نحو مطلوبى اصلاح كند. 
قرآن در كنار جمله «تابوا» فرمود: «واصلحوا»(سوره بقره، آیه 160.) یعنى توبه، همراه با اصلاحات و جبران كاستى‏هاست. 
توبه باید فورى باشد، زیرا اگر گناهان جمع شوند، توبه مشكل مى‏شود. غبار روى لباس با فوتى برطرف مى‏شود، ولى انبوه خاكِ روى زمین، با فوت برطرف نمى‏شود.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

امام صادق علیه السلام:

«اَفضَلُ العِبادةُ اِدمانُ التَّفکُّرفی اللهِ و فی قُدرَتهِ»

ترجمه:
برترین عبادت مداومت نمودن بر تفکر درباره خداوند و قدرت اوست. (جهادالنفس، ح53)

چرا قرآن، غیبتِ دیگران را به خوردن گوشت برادر مرده تشبیه كرده است؟

دلائل متعدّدى براى این تشبیه قرآن بیان شده است: «أیُحِبُّ أحدكم أن یأكل لحم أخیه مَیتاً»(سوره حجرات، آیه 12.) 
1- مُرده، روح ندارد تا از خود دفاع كند و شخصى هم كه مورد غیبت قرار مى‏گیرد، حضور ندارد تا از خود دفاع كند. 
2- غیبت، ریختن آبرو است و آبرو كه رفت، قابل جبران نیست. همان‏گونه كه گوشت مرده، اگر كنده شود، قابل جبران نیست. 
اگر مالى گم شود، قابل جبران است امّا آبرو كه رفت، دیگر جبرانش شبیه محال است و تفاوتى هم نمى‏كند كه به قصد جدّى باشد یا از روى شوخى و مزاح، زیرا در هر دو صورت، آبروى طرف مى‏ریزد. 
3- گوشت به تدریج رشد مى‏كند ولى یكباره خورده مى‏شود، آبرو هم به تدریج پیدا مى‏شود ولى غیبت كننده یك مرتبه آن را مى‏ریزد. 
انسان سالها زحمت كشیده تا وجهه و آبرویى كسب كرده است و شما با غیبت كردن، نتیجه زحمات او را نابود مى‏كنید.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی        

با توجّه به اختلاف شیوه‏هاى امامان معصوم، آیا اهداف آنان متفاوت است؟

اصول و اهداف همه آنان ثابت است، ولى شیوه‏هایشان متفاوت است؛ گاهى حركات متفاوت است ولى هدف یكى است، مثلاً تیغه‏هاى قیچى بر ضد یكدیگر حركت مى‏كنند ولى هدف یكى است و آن بریدن. 
گاهى حركات گروهى كه در زمینِ ورزش مشغول مسابقه هستند، متفاوت است ولى هدف همه آنان برنده شدن گروه‏شان است. 
آرى، هدف تمام امامان معصوم به تكامل رساندن مردم است، تكاملى جامع و كامل و بدون آفت ولى این تكامل، زمانى با رفتن به جبهه جنگ است و زمانى با شركت در كلاس درس و گاهى با هجرت و گاهى با سكوت و...

 برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی

خدا كه به همه مَحرم است، پس چرا در نماز، مردان و زنان باید خود را بپوشانند؟

همیشه پوشیدن لباس به خاطر مَحرم و نامَحرمى نیست، بلكه گاهى پوشیدن لباس جنبه تكریم و ادب دارد. معمولاً افراد در خانه خود، لباس ساده مى‏پوشند ولى وقتى مهمان وارد خانه مى‏شود، به احترام مهمان، لباس كامل و مناسب مى‏پوشند و اگر قرار باشد در مجلس عروسى شركت كنند، لباس كامل‏ترى بر تن مى‏كنند. این تغییر لباس‏ها، به خاطر ادب و احترام مهمانان مجالس است. 
حضور در محضر خداوند در حال نماز نیز مقتضى پوشیدن لباس مناسب و كامل است.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی       

فلسفه تلخى‏ها و ناگوارى‏ها چیست؟

ناگوارى‏ها دو گونه است: برخى به دست خود ماست و برخى در اختیار ما نیست. 
بسیارى از حوادث تلخ به خاطر عدم دقت و مدیریّت خودماست. اگر در داد و ستدها، اسناد تجارى را محكم تنظیم نكردیم و ضامن و وثیقه از طلبكار نگرفتیم و او مال ما را نداد، مقصّر خود ما هستیم. 
اگر روى حوض آب نرده نگذاشتیم و كودك در آن افتاد و غرق شد، مقصّر خود ما هستیم. 
اگر مراعات بهداشت، قوانین رانندگى و آداب اجتماعى را نكردیم و گرفتار امراض و تصادفات و تحقیرها شدیم، مقصّر خود ما هستیم. 
و امّا دسته دوم، دلایل متعدّدى دارد: 
سختى‏ها، سبب رشد و تكاپوى انسان است. پیشرفت و رشد علوم، در سایه رفع نیاز و برطرف كردن مشكلات حاصل شده است. 
حوادث تلخ، كفّاره بسیارى از لغزش‏هاست. 
حوادث تلخ، سبب تنظیم روحیّات مردم است. 
پیامبر اكرم‏صلى الله علیه وآله فرمودند: اگر براى انسان سه چیز: مرض، مرگ و فقر نبود، غرور انسان شكسته نمى‏شد و انسان در مقابل هیچ چیز سر فرونمى‏آورد. «لولا ثلاثة فى ابن آدم ما طَأطأ رأسه شى‏ء المرض و الموت و الفقر»( بحار، ج‏6، ص‏118.) 
حوادث تلخ، كمالات انسان را شكوفا مى‏كند. آنكه گرفتار شده، با صبر و پایدارى رشد مى‏كند و آنكه در رفاه است و براى نجات مردم تلاش مى‏كند، با ایثار و از خودگذشتگى رشد مى‏كند.

 برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی   

چرا بعضى دانشمندان با اینكه عمر خود را در راه شناخت پدیده‏ها گذرانده‏اند، به خدا ایمان نمى‏آورند؟

خداپرستى مربوط به اراده انسان است، نه علم انسان. نجّارى كه دائماً نردبان مى‏سازد از هیچ كدام بالا نمى‏رود، زیرا قصد بالا رفتن ندارد. 
سوزن كه براى همه لباس مى‏دوزد، خودش لباسى ندارد. 
آئینه فروش دائماً در میان آئینه‏هاى مغازه خود مى‏چرخد، ولى ممكن است حتى یقه خود را صاف نكند، ولى عابرین با نگاه به یكى از آینه‏ها، سر و صورت خود را مرتّب مى‏كنند. بسیارى از دانشمندان نیز پدیده‏ها را شناخته‏اند، امّا قصد شناخت پدید آورنده را نداشته‏اند.

 برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی    

چه كنیم كه خدا را دوست داشته باشیم؟

محبّت در گرو توجه به نعمت یا خدمت است. 
یاد نعمت‏هاى خدا، علاقه ما را به او زیاد مى‏كند، چه نعمت‏هاى عمومى و چه نعمت‏هاى خصوصى. 
نعمت‏هاى عمومى از قبیل باد، باران، خورشید، كوه‏ها، گیاهان، خوردنى‏ها، آشامیدنى‏ها، همسر، فرزند، عقل، علم، زبان، چشم، گوش و سایر اعضا، نعمت شب و روز، خواب و بیدارى، آزادى و قدرت انتخاب و گرایش به خوبى‏ها و كمالات و تنفّر از بدى‏ها كه هر كدام از این نعمت‏ها نباشد، زندگى بشر فلج مى‏شود. 
راستى، اگر آب دهان ما شور یا تلخ بود، چه مى‏كردیم؟ 
اگر خداوند نعمت خواب و حتى غلطیدن در خواب را دو سه روز از ما بگیرد چه مى‏كنیم؟ 
نعمت‏هاى خصوصى، امكانات و استعدادهایى است كه خداوند به هر یك از افراد بشر عطا كرده است و اگر انسان فكر كند مى‏بیند چه بسیار نعمت‏هایى كه در اختیار اوست و دیگران به دلایلى از آن محرومند. 
آرى، فكر كردن در نعمت‏هاى الهى، انسان را عاشق خدا مى‏گرداند و قرآن به این امر سفارش كرده است. «فاذكروا آلاءَ اللّه»( سوره اعراف، آیه 69.)

 برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی  

چرا خداوند انسان‏ها را متفاوت آفریده و آیا این تفاوت‏ها ظلم نیست؟

شخصى برق سالن و تالار عروسى را خاموش و فرار مى‏كند. اگر او را براى مجازات دستگیر كنند، كیفر عادلانه زمانى است كه تمام حوادثِ پیش آمده را به حساب آورند. مثلاً: 
به خاطر تاریكى ظرف‏هایى شكسته شد. دو نفر از پله‏ها افتادند. سر چند نفر به ستون خورد. شیرینى‏ها ریخت. اطفالى ترسیدند و گریه كردند. براى خارج شدن از سالن تاریك، زمان زیادى تلف شد. خانواده‏هاى عروس و داماد از مهمان‏ها خجالت كشیدند. 
آرى، تمام آثار خاموش شدن سالن، باید محاسبه و بر اساس آن، جریمه تعیین شود. 
قرآن در این زمینه مى‏فرماید: «نَكتُبُ ما قَدّموا و آثارهم»(سوره یس، آیه 12.) هم خود اعمال را مى‏نویسیم و هم آثار آنها را. 
در حدیث مى‏خوانیم: هر كس كار خوبى را بنا نهد، پاداش تمام كسانى كه به آن كار عمل كنند، بدون آنكه از عامل كم شود، به او داده مى‏شود. همان گونه كه اگر كسى راه بدى را به روى مردم باز كند، در گناه تمام كسانى كه در آن راه پا نهند شریك است. 
«مَن سَنّ سُنَّة حَسنةً عُمِل بها من بَعده كان له أجره و مثل اُجورهم من غیر أن ینقصّ من اُجورهم شیئا و مَن سَنّ سُنَّة سَیِّئة فَعُمل بها بعده كان علیه وزره و مثل أوزارهم من غیر أن یَنقصّ من أوزارهم شیئاً»(كنزالعمّال، حدیث 43079.) 
گاهى یك نفر دیگرى را سیگارى یا معتاد مى‏كند و دومّى نفر سوم را و او نفر چهارم را، نفر اول در گناه نفرات بعدى شریك است. 
در حدیث مى‏خوانیم: والدین در تمام كارهاى خیر فرزندان شریكند و معلّم كلاس اول، در پاداش تحصیل دوره‏هاى بعد شریك است.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی