İmam'ın Güzel Ahlakı

    Şeyh Müfid ve diğerleri şöyle naklederler: “Medine’de ikinci halifenin soyundan olan birisi sürekli İmam Musa Kâzım’a (a.s) eziyet ediyor ve kötü sözler söylüyordu. İmamı gördüğünde Hz. Ali hakkında yakışıksız sözler sarf ediyordu. İmamın dostları onu öldürmek için izin istediler, İmam onları engelledi ve, “O adam şu anda nerededir” diye sordu. Adamın Medine etrafında ziraatla uğraştığını söylediler.
    İmam (a.s) bineğine binip onu görmeye gitti. İmam bineğiyle onun tarlasına girdi. Adam İmama tarlaya girmemesini ve ekinine zarar vermemesini söyledi. İmam (a.s) o şekilde yanına vardı ve oturdu, gülümseyerek tatlı sohbete koyuldu, tarlasına ne kadar masraf ettiğini sordu. Adam, “yüz dinar” harcadığını söyleyince, “ne kadar kâr umduğunu” sordu. Adam gaybı bilmediğini, ama yaklaşık iki yüz dinar kazanmayı umduğunu söyledi.
İmam (a.s) ona üç yüz dinar verdi ve “Bunu al, ektiklerin de sana kalsın, Allah ümit ettiğin rızkı sana verecektir.” dedi.
    Adam kalkıp İmamın alnından öptü ve onu affetmesini istedi. İmam (a.s) gülümseyerek ondan ayrıldı. O günden itibaren o adam İmamı Mescitte gördüğünde, “Allah, risaletini nereye koyacağını daha iyi bilmektedir.” ayetini okurdu.
   Adamın arkadaşları; “Ne oldu sana? Önceleri farklı şeyler söylüyordun?” dediklerinde adam şöyle dedi: “Sözlerimi duydunuz; şimdi de duyunuz.” dedi. Daha sonra İmam hakkında dua etmeye başladı. Arkadaşları ona düşmanca tavır almaya başladılar, o da onlara karşı aynı tavrı takındı.
   Daha sonra İmam (a.s) ashabına; “Benim yaptığım mı iyidir; yoksa sizin yapmak istediğiniz mi? Ben az parayla onu ıslâh ettim ve şerrini def ettim.” Bihar’ul-Envar, c.45, s.102, h: 7