Hüzün Yılı

Hz. Peygamber için acıların en büyüğü idi... Kendisine babalık yapmış, en kötü günlerinde yanında ayrılmıyan peygamberi himayecisi ve destekçisi olan amcası vefat etmişti. O bir güneş yıldızıydı O bir kahraman'dı O bir nur'du O'nun yardımlarıyla İslam nurlanmış O'nun yardımlarıyla İslam filizlenmişti. Müslümanların Mekke'de barınmalarını ve yaşamanın tek destekçisiydi, tek dayanağıydı. O'nun ve Hz. Hatice'nin vefatlarıyla Allah Hz. Muhammed ( s.a.a. )'ın Mekke'den çıkmalarını ve hicret etmelerini emretmişlerdi. Hz. Muhammed ( s.a.a. ), Hz. Ebu Talib ( a.s. )'ın vefatlarıyla meşgülken yaşı ilerlemiş olan ve Enbia'ların efendisinin eşi olan ve inanılmaz aşamada büyük bir takvayla mükafatlandırılan Hz. Peygamber ( s.a.a. )'e canı ve malıyla teslim olan anamız " Hz. Hatice ( a.s. )'da ölüm döşeğindeydi. " Hz. Hatice, Hz. Fatıma ( a.s. )'ın annesiydi baş ucunda Hz. Fatımatü'z- Zehrâ bekliyordu, gözyaşlarıyla. O'nu son istek ve arzularını yerine getirmeye çalışıyorlardı. Annelerini ve müslüman mü'minlerin annelerini yalnız bırakmak istemiyorlardı. Özellikle de Hz. Muhammed ( s.a.a. )'ın yine onun yanında ayrılmıyor, zaten en büyük destekçisi ve yardımcısı olan Hz. Ebu Talib ( a.s. )'ı yetirmişti. Eğer değerli eşini de yetirirse daha büyük bir zor ve çıkılması güç olan bir duruma düşecekti. Hz. Hatice tüm bu endişeler içerisinde son nefesini vermeyi ve Rabbi'ne gitmeyi arzuluyordu. Acaba Rabbi O'nun için neler neler hazırlamıştı. O'nun için en büyük mutluluk, rabbi'ne kavuşmak orda Rabbi'nin elçisi olan eşini beklemekti. O'ndan geldik O'na döneceğiz. O'na teslim olacağız. Va Hazreti Hatice ( a.s. ) ruhu'nu Rabbi'ne teslim etti. Bu Hz. Muhammed ( s.a.a. )'ın için çok büyük bir acıydı. Kısa bir zaman önce değeri amcalarını kaybetmenin acısı içerisinde kıvranırken büyük bir acıya daha da katlanmak zorumda olacaktı. İslam için müslümanlar için inanılması ve aşılmasının çok güç bir desteğinin kaybı O'nları daha da güç durumlarda bırakacaktı. O sadece bir eş değildi. O bir Allah'ın yardımcısı destekleyicisiydi. O çocukların annesi idi. O bir Hizbullah idi. Kainattın kadınlarının kimliğini oluşturacak insan şahsiyetliğinin onuru olan kadın kimliğinin sembolu olan Hz. Fatımatü'z- Zehrâ'nın annesi idi. Hz. Hatice ( a.s. ), kendisine inanan ilk insan, kendine biçilen zamanı doldurmuş ve Rabbi'ne kavuşmuştu... Hz. Hatice'nin ölümüyle yalnız kalan Hz. Muhammed ( s.a.a. )'ın o yılını hüzün içerisinde geçirdiği için o yıla hüzün yılı demeye başladılar. Hz. Hatice, Hz. Muhammed ( s.a.a. )'in oturduğu Huzeyme'nin evinde vefat etti. Hacun kabristanına gömüldü... Hz. Muhammed ( s.a.a. )'in bundan sonra ki, hayatı Hz. Hatice olmadan devam edecekti. Sevgili eşinin yerini, sevgili kızı Hz. Fatımatü'z- Zehrâ ( a.s. ) alacaktı. Babasını vefat  edinceye kadar terketmeyecek, O'nun babasının annesi olarak kalacaktı. Hz. Muhammed ( s.a.a. ) daha sonra bir kaç kadınla evlenmesine rağmen her zaman Hz. Hatice ( a.s. )'mı sevdiğini ve hiç bir kadının da Hz. Hatice'nin yerini tutmadığını söylerdi.

Hz. Peygamber'in (s.a.a) Nezdinde Hatice'nin (r.a) Yeri

Peygambere İman Eden İlk Kadın : Hz. Hatice ( a.s. )