تبیان، دستیار زندگی

شما در این دنیا به چه چیزی عشق می ورزید؟ آیا تا به حال به این فکر کرده بودید که متعلق عشقتان، یعنی آنچه بدان عشق ورزیده و علاقه دارید می تواند ارزش شما را تعیین کند؟

فردی تمام عشق و علاقه اش خانواده اوست، دیگری تمام عشق و علاقه اش رفتن به سفرهای زیارتی و یکی دیگر اتومبیل زیر پایش و ..... هر کس به نحوی و به اندازه ای به چیزهایی که دوست دارد عشق می ورزد و نکته اینجاست که این علاقه و عشق می تواند ارزش انسان را تعیین کند.

ارزش واقعی انسان به چیست؟

علامه محمد تقی جعفری رحمت‌الله علیه می‌‌گفتند:

برخی از جامعه شناسان برتر دنیا در دانمارک جمع شده بودند تا پیرامون موضوع مهمی به بحث و تبادل نظر بپردازند. موضوع این بود: «ارزش واقعی انسان به چیست».

برای سنجش ارزش بسیاری از موجودات، معیار خاصی داریم. مثلا معیار ارزش طلا به وزن و عیار آن است. معیار ارزش بنزین به مقدار و کیفیت آن است. معیار ارزش پول پشتوانه آن است؛ اما معیار ارزش انسان‌ها در چیست.هر کدام از جامعه‌شناسان، سخنانی گفته و معیارهای خاصی ارایه دادند.هنگامی که نوبت به بنده رسید، گفتم : اگر می‌خواهید بدانید یک انسان چقدر ارزش دارد، ببینید به چه چیزی علاقه دارد و به چه چیزی عشق می‌ورزد. کسی که عشقش یک آپارتمان دو طبقه است، در واقع ارزشش به مقدار همان آپارتمان است. کسی که عشقش ماشینش است، ارزشش به همان میزان است. اما کسی که عشقش خدای متعال است، ارزشش به اندازه خداست. علامه فرمودند: من این مطلب را گفتم و پایین آمدم. وقتی جامعه شناسان سخنان من را شنیدند، برای چند دقیقه روی پای خود ایستادند و کف زدند.

دنیا و عشق ورزیدن

حضرت علی علیه السلام درباره ویژگی عشق و عاشقی ناروا می فرمایند:

هركس به چیزى عشق ناروا ورزد، نابینایش مى‏كند و قلبش را بیمار كرده با چشمى بیمار مى‏نگرد و با گوشى بیمار مى‏شنود. خواهش‏هاى نفس پرده عقلش را دریده  دوستى دنیا دلش را میرانده است شیفته بى اختیار دنیا و برده آن است و برده كسانى است كه چیزى از دنیا در دست دارند دنیا به هر طرف برگردد او نیز بر مى‏گردد و هرچه هشدارش دهند از خدا نمى‏ترسد.   از هیچ پند دهنده‏اى شنوایى ندارد با اینكه گرفتار آمدگان دنیا را مى‏نگرد كه راه پس و پیش ندارند و در چنگال مرگ اسیرند. مى‏بیند كه آنها بلاهایى را كه انتظار آن را نداشتند بر سرشان فرود آمد و دنیایى را كه جاویدان مى‏پنداشتند از آنها جدا شده و به آنچه در آخرت وعده داده شده بودند خواهند رسید و آنچه بر آنان فرود آید وصف ناشدنى است.(نهج البلاغه،ترجمه دشتی،خطبه 109)

چه رقابت‏هاى كشنده و چه حسادت‏ها كه بر سر لاشه دنیا براه انداختند و باخوردنش رسوا گشتند.آرى،همین مواد طیب و طاهر دنیا كه خدا براى برخوردارى‏بندگانش آفریده است، همینكه هدف نهائى تلقى شود و همه نیروها و فعالیتهاى آدمى رابسوى خود جلب نماید، تدریجا حالت معبودى،بخود میگیرد و با جلب پرستش آدمى‏بخود،او را رسوا مى‏سازد،همانند پول در عین حال كه ضرورى‏ترین وسیله ارتباطات‏اقتصادى مردم با یكدیگر است[بطوریكه با فرض حذف آن،از زندگى بشرى،نابودى اقتصادى كه به تباهى زندگى منتهى میشود،قطعى است]هنگامیكه حالت‏پرستش یا سلطه بر همه امور زندگى بشر بخود مى‏گیرد،چنان فضیحت و رسوائى‏ببار مى‏آورد كه واقعا نمیتوان آنرا توصیف نمود.مگر وسیله اكثر جنایتها وخیانت‏ها و حق كشى‏ها و بى‏ارزش كردن همه ارزش‏ها و با ارزش كردن همه بى‏ارزش‏هاجز پرستش پول چیز دیگرى بوده است؟!

هرگز نباید فراموش كنیم هر آنگاه كه زیباترین و با عظمت‏ترین چیز موردپرستش قرار بگیرد،بدانجهت كه نخست عقل و قلب و سپس روح آدمى با پرستش‏آن شى‏ء تباه میشود،لذا آن زیبائى و عظمت مبدل به زشتى و حقارت میگردد.چه‏رسوائى وقیح‏تر از این كه انسان همه موجودیت‏خود را با آنهمه سرمایه‏ها و عظمت‏ها كه خدا به او عنایت فرموده است،پیش پاى امتیازات دنیوى كه جز وسایلى براى‏هدفهاى اعلاى زندگى ارزش دیگرى ندارد قربانى نماید! فضیحت موقعى شدیدترمیشود كه با فدا كردن آن همه سرمایه‏ها و عظمت‏ها براى وصول به آن وسائل،احساس‏خجلت و ممنوعیت از آن وسائل هم مینماید!!

بشر این تحقیر نابود كننده را در راه عشق به وسیله‏اى كه هیچگونه ارزش‏ذاتى و هدفى ندارند،با جان و دل میخرد!البته بدیهى است وقتى كه بیمارى عشق‏مجازى به جیفه دنیا،بینائى و شنوائى را از كار انداخت و قلب را بیمار نمود و هنگامیكه‏شهوات عقل او را و دنیا پرستى قلبش را تباه ساخت،هیچ پدیده دیگرى جز حقارت‏و رذالت و پستى قابل توقع نخواهد بود،به یك معنى باید بگوئیم:در این موقع جان‏آگاه،من،شخصیت و روحى نمانده است كه چگونگى خاصى بنام حقارت داشته باشدو این از دست رفتن شخصیت در حقیقت ناشى از انداختن خویشتن به چاه تاریك‏دنیا پرستى است كه در آمدن از آن چاه امكان پذیر نیست. بله آدمی با عشق ورزیدن به دنیا و دنیا پرستی قدر و منزلت خود را تباه کرده و خوشبختی را از خود دور می سازد چرا که پیامبر صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏ آله فرمودند:

دنیا سراى بلا و گرفتارى و محل گذران زندگى و زحمت است خوشبختان از آن دل كنده ‏اند و از دست بدبختان به زور گرفته مى ‏شود پس خوشبخت‏ ترین مردم، بى ‏میل ‏ترین آنان به دنیا و بدبخت ‏ترین مردم، مایل‏ ترین آنان به دنیاست.(اعلام الدّین فی صفات المومنین ص 342)

منابع

1)     شرح نهج البلاغه، علامه محمد تقی جعفری

2)     نهج البلاغه، ترجمه دشتی

3)     اعلام الدّین فی صفات المومنین

4)     پایگاه خبری تحلیلی تعامل

پایگاه اطلاع‌رسانی «مصر فایف» مجموعه‌ای از زبباترین نام‌های ‌ذکرشده در قرآن کریم برای نوزدان دختر را منتشر کرد.

 این نام‌ها بر اساس حروف ابجد منتشرشده و هدف از این اقدام، بهره‌مندی پدر و مادران از این نام‌ها برای انتخاب نام نوزادان دخترشان اعلام شده است.

این نام‌ها طبق حروف ابجد عبارتند از: اسماء، احلام، الاء، آمنه، آیات، ابرار، آثار، احسان، اخلاص، ارم، استبرق، اسراء، اسلام، اشراق، آفاق، افنان، اکرام، امانه، امانی، انعام، انفال، انهار، آیه، ایمان و ایلاف.

براءة، بروج، بشری، بصائر، بیان، بینه، بینات، بنین، بهجة، تحیة، تقوی، تقیا، جهاد، جنات، جنة، حسنات، حسنة حنان، حنین، حیاة حور، خلود، خیرات، دانیه، دعاء، دنیا، ذکری، ذهب.

رحمة، رحیق، رغد، رمیم، روضة، زکیه، زهرة، زینة، سجود، سجی، سرمد، سلسبیلا، سلام، سلوی، سنابل، سندس، شرعة، شفاعة، شفاء، شمس، شمائل، صباح، صدیقه، صفا، ضحی، ضیاء، طیبه، فجر، فرات، فرقان، فرح، فردوس، فداء، فضة، فلک، قسمة، قطف، قمر،کنوز، کوثر، کوکب، لقاء، لیال، لیلی، لؤلؤ.

مزن، مآل، مائده، مثانی، ماوی مروه، مریم، ملک، ملکوت، مهاد، منهاج، منتهی، مودة میعاد، میثاق، نبأ، نجوی، نداء، نمارق، نور، نهی، ود، وردة، وسیلة، وعد، وثاق، ولایة، وهج، یمنی، یسری، یاقوت، یقیق.

 حروف ابجد شیوه‌ای برای مرتب‌سازی حروف زبان عربی است که بر پایه الفبای اولیه خط فنیقی مرتب شده‌اند.