تبیان، دستیار زندگی

براساس بررسی ها، دسته های مختلف غذایی برخلق و خو موثرهستند.

۱- کربوهیدرات ها

کربوهیدرات ها اگر چه در رژیم غذایی باید با احتیاط استفاده شوند اما برای تقویت انرژی و خلق و خو بسیار حیاتی هستند. آنها اولویت اول بدن برای سوخت هستند و می توانند سطح سروتونین بدن را هم افزایش دهند. اما نکته کلیدی، پرهیز از مصرف شیرینی ها است که می تواند قندخون را افزایش دهد و در نهایت با افزایش انسولین به خستگی و بی حالی منجر شود.به جای آن باید از کربوهیدرات های حاصل از غلات، حبوبات، نان گندم و برنج قهوه ای استفاده کرد. بدن خیلی آهسته از این مواد استفاده می کند و در نتیجه قند خون در حد متعادل حفظ می شود و انرژی همچنان پایدار خواهد ماند.

۲ – خشکبار:

خشکبارهایی مثل بادام، پسته و گردو افزون بر پروتئین فراوان، دارای منیزیم هم هستند. (ماده معدنی که در تبدیل قند به انرژی تاثیر حیاتی دارد) تحقیق ها نشان می دهد، کمبود منیزیم در بدن می تواند سبب تخلیه انرژی از بدن شود. منیزیم همچینن در غلات کامل به ویژه درحبوبات وجود دارد. خشکبار همچنین حاوی سلنیوم هستند که این نوع ماده طبیعی، تقویت کننده خلق و خو است. این ماده معدنی همچنین در گوشت ها، غذاهای دریایی، دانه ها و غلات وجود دارد.

۳ – گوشت لخم :

گوشت گوساله و گاو لخم و مرغ،جوجه بدون پوست وکباب های ترکی بدون چربی منبع پروتئین هستند که خود پروتئین حاوی آمینواسید تیروسین است و این ماده با تقویت سطح دوپامین و نوراپی نفرین،هوشیاری و تمرکز را افزایش می دهد. گوشت ها همچنین حاوی ویتامین ب ۱۲ هستند که از بی خوابی و افسردگی جلوگیری می کنند.

۴ – ماهی سالمون :

ماهی های چرب سالمون سرشار از اسیدهای چرب امگا ۳ هستند. این مواد بدن را در مقابل افسردگی محافظت می کنند. امگا ۳ موجود در ماهی ها مزایای متعدد زیادی دارد که از آن جمله می توان به سالم ماندن قلب اشاره کرد. درکنار ماهی ها، خشکبار و سبزی های برگ سبز تیره هم دارای امگا ۳ هستند.

همچنین بررسی ها نشان می دهد،افرادی که هر روز صبحانه می خورند پرانرژی تر بوده و در تمام طول روز خوش اخلاق ترند. صبحانه ای که دارای فیبر فراوان و مواد مغذی مثل کربوهیدرات ها (شامل غلات کامل )، چربی های مفید و پروتئین های مناسب باشد، بهترین صبحانه ها هستند.

یکی دیگر از راه های تنظیم قند خون، پرانرژی بودن و خلق مثبت،خوردن وعده های کوچک اما متعدد هر۳ تا ۴ ساعت یک بار است.

میان وعده هایی متشکل از کره بادام زمینی روی کراکرهای تهیه شده از غلات و گندم به اضافه یک ساندویچ گوشت بدون چربی و سالاد به همراه شیر و لبنیات بهترین میان وعده ها هستند.

سلامت نیوز: خوردن میوه‌های سرشار از رنگدانه‌ها مانند هویج می‌تواند تاثیر زیادی در زیباتر شدن چهره شما داشته باشد.

تحقیقات انجام شده در دانشگاه بریستول که با هدف تعیین رابطه بین رنگ صورت و جذابیت انجام شده است نشان می‌دهد افرادی که پوست صورت آن‌ها به رنگ زرد متمایل است جذاب‌تر و در عین حال سالم‌تر به نظر می‌رسند.

در همین حال محققان متوجه شدند رنگ‌دانه‌های زرد به نام کاروتنوئید که در میوه‌ها و سبزیجات خاصی مانند هویج وجود دارند نقش کلیدی در تولید این رنگ زرد در پوست صورت بازی می‌کنند.

برای بررسی اثر این میوه روی پوست صورت، محققان از ۴۰ داوطلب خواستند چهره ۵۱ نفر را از نظر شادابی، سلامت و جذابیت رده‌بندی کنند. نتایج این تحقیقات قرار است به زودی در نشریه رفتار انسان و تکامل به چاپ برسد.

یان استفن یکی از دانشمندانی که در انجام این پژوهش شرکت داشته است در این باره گفت: شاید با انتشار این گونه خبرها بتوانیم مردم را به خوردن میوه و سبزی بیش‌تر تشویق کنیم. خصوصا این که دو ماه بعد از شروع مصرف میوه اثرات آن به طور وضوح خود را نشان خواهند داد.

او در ادامه گفت: شاید با گفتن این مطلب که اگر شما میوه و سبزی نخورید ممکن است تا ۴۰ سال بعد دچار حمله قلبی شوید چندان مردم را به خوردن این غذاهای سالم تشویق نکند. اما در عوض اگر به آن‌ها بگویید ظرف مدت چند ماه پس از خوردن میوه و سبزی اثرات آن باعث زیباتر شدن چهره شما شود تعداد بیش‌تری به خوردن این مواد غذایی علاقه نشان دهند.

مطالعات قبلی هم نشان داده بود خوردن میوه و سبزی باعث تغذیه پوست، مو و ناخن‌ها می‌شود. این مواد غذایی شامل ویتامین A هستند که نقش مهمی در جایگزینی سلول‌های پوستی دارند.

مصرف مرکبات، کیوی و برخی میوه‌های دیگر به بدن در ساخت کلاژن کمک می‌کند. کلاژن یک پروتئین است که نقش بسیار مهمی در بافت پوست بدن باز می‌کند و می‌تواند به حذف چین و چروک‌ها، جای زخم‌ها و مانند آن‌ها کمک کند.

ماءالشعیر به دلیل داشتن ویتامین های گروه B و اسید آمینه برای پوست و مو بسیار مفید است و خواص درمانی بسیاری برای خانم های باردار و شیرده دارد و تا حدودی در افزایش ضریب هوشی مؤثر است. ویتامین ها گروه B محلول در آب هستند و به راحتی وارد فاز آبی ماءالشعیر در حین جوشش می شوند که در سنتز میانجی های عصبی نقش مهمی دارند، باعث رفع استرس و بسیاری از اختلالات عصبی دیگر می شوند.

ماءالشعیر یکی از نوشیدنی های معمول است که از جوانه «جو» حاصل می شود و در رفع تشنگی مؤثر است.

ماءالشعیر در رفع خستگی اعصاب، مؤثر است و به دفع سنگ های کلیوی کمک می کند. ماءالشعیر در تأمین آب و الکترولیت های بدن مؤثر است، همچنین ماءالشعیر از استحصال دانه های جو به دست می آید و علاوه بر جو از آب رازک و سایر افزودنی های مجاز خوراکی در آن به کار می رود.

ماءالشعیر دارای چند نوع ترکیب مختلف از جمله ساکارز، گلوکز، مالتوز و ویتامین C، ویتامین های گروه B، اسیدهای آلی، انواع آمینواسیدها، املاح، اسید نوکلئیک و آب گازدار است که در مراحل ساخت آن بعضی از این اجزا از مواد خاصی حاصل می شوند و در طول انجام پروسه بدون تغییر می مانند.

مزه تلخ ماءالشعیر، مربوط به رازک است. رازک همچنین خاصیت آنتی بیوتیکی دارد که به پایداری ماءالشعیر کمک می کند.

عصاره مالت جو حاوی فیبرهای غذایی محلول است که در رفع التهاب روده، یبوست ، فتق معده بسیار موثر است.

فیبرها اثرات زیادی در بدن دارند، از جمله باعث تنظیم عملکرد روده، کاهش خطر بیماری های قلبی و بعضی انواع سرطان می گردند.

ماءالشعیر غنی از انواع فیتوکمیکال ها مانند فلاوونوئیدها، کاروتنوئیدها و آنتوسیانین ها است که در بهبود عملکرد خون رسانی قلب و کاهش ابتلا به پرفشاری خون و سلامت کلیه ها، محافظت از بدن در برابر بروز سرطان ها، سکته های قلبی و مغزی بسیار مؤثر هستند.

زیاده روی در مصرف هر نوع ماده غذایی(حتی اگر مفید باشد) برای سلامتی بدن مضرّ است. بنابراین به مقدار مناسب و متعادل ماءالشعیر بنوشید، نه زیاد.

زیاده روی در مصرف ماءالشعیر، به علت داشتن قند و گازCO2 برای سلامتی مضرّ است، زیرا قند و اسید موجود در آن باعث پوسیدگی دندان ها و ایجاد کالری اضافی و چاقی می شود.

مصرف نوشابه های گازدار برای افرادی که مشکلات معده دارند ضرر دارد زیرا گاز موجود در نوشابه CO2 است که به صورت محلول به حالت اسید کربنیک است.

برای کسانی که معده های حساسی دارند ورود این اسید در معده( اگر چه ضعیف است)، میزان اسیدیته معده را بالا می برد و دو اثر دارد:

۱) ممکن است فرد دچار التهاب یا زخم های گوارشی شود.

۲) پس از مدتی به دلیل هضم سریع تر غذا به کمک این اسید اضافی معده تنبل شده و در صورت نخوردن نوشابه به راحتی نمی تواند غذا را هضم کند.

مصرف چای سبز در تعداد انگشت شماری از خانواده ها رایج است اما این اطمینان وجود دارد که افراد با آگاهی از فواید این چای بیشتر به سمت مصرف این نوشیدنی باارزش جذب می شوند. اخیرا از فواید بسیار چای سبز صحبتهای زیادی می شود و حتی چای را بهترین نوشیدنی پس از آب می دانند. هم چای سیاه و هم چای سبز دارای رنگدانه هایی هستند که اثر کاهش ابتلا به سرطانهای مختلف در آنها دیده شده است. زمانی که چای با غلظتی مناسب دم بکشد، تنها محتوی نیمی از کافئین یک فنجان قهوه است. با این حال چای بدون کافئین هم وجود دارد.

مردم چین از دیرباز چای سبز را به عنوان یک نوشیدنی دارویی مصرف کرده و می کنند و به دلیل اهمیت ویژه این گیاه، اصول خاصی نیز برای تهیه آن دارند. به تازگی علاوه بر مردم چین، چای سبز در بسیاری از کشورهای جهان طرفداران فراوانی یافته است. دلیل اصلی این استقبال، آشنایی مردم دیگر کشورها با خواص درمانی این نوع نوشیدنی است. هرچند در مواردی توصیه و پیشنهاد مردم به یکدیگر عامل اصلی مصرف برخی مواد غذایی یا نوشیدنیها است اما در مورد چای سبز علاوه بر توصیه دهان به دهان، پژوهشگران نیز خواص دارویی آن را تایید کرده اند. نوشیدن روزانه سه تا چهار فنجان چای سبز مانع از ابتلا به بسیاری از بیماریها می شود. پژوهشگران ۲۵ مورد را به عنوان دلایل اصلی مصرف چای سبز می دانند.

گیاه چای در آب و هوای گرم رشد می کند. برای تولید چای معمولا برگهای کوچکتر و جوانتر انتخاب می شوند. در مجموع سه نوع چای وجود دارد: چای سیاه، چای سبز و چای اولانگ (نوعی چای چینی). مزیت چای سبز بر چایهای دیگر این است که کمتر تحت تاثیر فرآیند قرار گرفته و ترکیبات موجود در آن پایدار باقی مانده است. چای سبز به عنوان یک ترکیب ضدسرطان و آنتی اکسیدان شناخته شده است. تحقیقات نشان می دهد که نوشیدن مرتب چای سبز می تواند در پیشگیری و درمان بیماریهای لاعلاجی مثل سرطان بسیار موثر باشد.

بسیاری از خواص چای سبز مربوط به ماده ای به نام کاتچین است که فعالیت آنتی اکسیدانی آن بسیار بالا بوده و نسبت به آنتی اکسیدانهای معروفی چون ویتامینهای C و E بسیار قویتر عمل می کند. نوشیدن چای سبز می تواند احتمال ابتلا به بیماریهای مختلف را کاهش دهد؛ از بیماریهای ساده باکتریایی گرفته تا بیماریهای مزمنی چون بیماریهای قلبی، سکته، سرطان، مشکلات دهانی دندانی، و استئوپرز. گیاه چای گل بزرگی است که دارای برگهای همیشه سبز است و همانطور که اشاره شد، چای سبز بومی کشور چین است و در آن کشور بیش از پنج هزار سال مورد مصرف بوده است. امروزه چای در تمامی نقاط آسیا و بخشهایی از خاورمیانه و آفریقا نیز کشت می شود. چای سیاه تخمیر داده می شود و به اندازه چای سبز سالم نیست. چای سبز تخمیر داده نمی شود و چای اولانگ نیمه تخمیر شده است.

مروری بر خواص چای سبز:

پیشگیری و درمان سرطان:

چای سبز حاوی ترکیباتی بنام کاتچین، فیتوکمیکال و پولیفنول است که این ترکیبها نوعی آنتی اکسیدان (Antioxidant) محسوب می شوند. آنتی اکسیدان قابلیت مبارزه با سلولهای سرطانی را داراست. این ترکیب می تواند از رشد سلولها و تومورهای سرطانی جلوگیری کند. میزان شیوع سرطانهایی چون پستان، کولون، پوست، پانکراس و معده در بین افرادی که چای سبز می نوشند بسیار کمتر است. تحقیقات به عمل آمده نشان می دهد که افرادی که روزانه چای سبز می نوشند خطر ابتلا به سرطان خود را تا حد بسیار زیادی کاهش می دهند.

همچنین اشخاص مبتلا به سرطانهایی نظیر سرطان خون، ریه، معده، سینه و روده که چای سبز می نوشند در درمان بیماری خود کمک عمده ای می کنند. محققیق نوشیدن چای سبز را عاملی برای جلوگیری از ابتلا به سرطان می دانند چراکه میزان آنتی اکسیدانهای موجود در آن ۱۰۰ برابر تاثیرگذارتر از ویتامین C و ۲۵ برابر تاثیرگذارتر از ویتامین E است. توجه کنیم که ویتامین C و E به عنوان دو آنتی اکسیدان مهم مطرح هستند. به این ترتیب با نوشیدن چای سبز و دریافت آنتی اکسیدان، بدن در مقابل ابتلا به سرطان مصون می شود. تحقیقات نشان می دهد که در کشورهایی که مردم هر روز چای سبز مصرف می کنند موارد سرطان کمتر بوده است، هرچند بین این دو هیچ رابطه علت و معلولی تایید نشده است. اما چای سیاه فاقد چنین خاصیتی است. حتی اگر به مقدار زیاد چای سیاه مصرف کنید، احتمال ابتلا به سرطان روده، کیسه صفرا و مخاط رحم را افزایش می دهید. به افراد سرطانی نوشیدن دو یا سه فنجان چای سبز در روز پشنهاد می شود. در ژاپن با وجود بالاترین آمار در استعمال سیگار، کمترین مقدار سرطان ریه در آنها مشاهده شده است. مطالعات حاکی از آن است که مصرف بیشتر چای سبز با کاهش بروز سرطان سینه ارتباط دارد.

جلوگیری از بیماریهای قلبی عروقی:

یکی از عوامل اصلی امراض و حمله های قلبی، وجود کلسترول بالا در خون انسان است. چای سبز علاوه بر ویتامینهای A و C خود، باعث کاهش کلسترول در خون نیز می شود که این موضوع خطر حمله قلبی و امراضی از این دست را پایین می آورد. همچنین مصرف چای سبز می تواند از بروز بیماریهای قلبی عروقی جلوگیری کند. مصرف روزانه پنج فنجان چای سبز یا بیشتر می تواند تا ۶۱ درصد از بروز بیماریهای قلبی بکاهد. وجود رادیکالهای آزاد در سرخرگ می تواند منجر به بروز بیماریهای قلبی عروقی شود. در حالی که کاتچین موجود در چای سبز قادر است از پوشش درونی سرخرگ در برابر رادیکالهای آزاد محافظت کرده و به این وسیله از بروز بیماریهای قلبی جلوگیری کند. در ژاپن با وجود اینکه استعمال سیگار بسیار رایج و معمول است اما کمترین آمار بیماریهای قلبی در آنها گزارش شده است. عده ای دلیل این کاهش را مصرف زیاد چای سبز می دانند. همچنین از آنجاییکه چای سبز موجب کاهش کلسترول بد خون (LDL)، تری گلیسیرید و فیبرینوژن (پروتیینی در خون که در شکلگیری لخته خون نقش دارد) می شود، به این وسیله قادر است از بروز آرترواسکلروز (سخت شدن سرخرگها) پیشگیری کند. با مصرف چای سبز کلسترول خون به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. به این ترتیب می توان با نوشیدن چای سبز میزان کلسترول خون که یکی از شاخصهای مهم ابتلا به بیماریهای قلبی است را کاهش داد. پژوهشگران معتقدند حتی پس از سکته قلبی نیز نوشیدن چای سبز باعث ترمیم سلولهای آسیب دیده رگها و قلب می شود و روند ترمیم سلولها را تسریع می کند. نوشیدن روزانه حداقل سه فنجان چای سبز به بیماران قلبی توصیه می شود.

نکته دیگر این است که معمولا بعد از حمله قلبی پروتیینهایی در بدن تولید می شود که مرگ سلولی را به همراه دارد، درحالی که کاتچین موجود در چای سبز فعالیت این پروتیین را متوقف کرده و به این وسیله سکته های مغزی و قلبی را به حداقل رسانده و سرعت بهبود را افزایش می دهد. یکی از عناصر فعال در چای سبز به اندازه آسپرین از تجمع پلاکتهای خونی جلوگیری می کند که این امر گردش خون را بهبود می بخشد.

کاهش تری گلیسیرید:

کاتچین موجود در چای سبز فعالیت آنزیم لیپاز (آنزیم مسوول هضم چربیها) پانکراس (لوزالمعده) را مهار می کند. در نتیجه، شکسته شدن چربی و تبدیل آن به اجزای قابل جذب با سرعت بسیار کمی صورت می گیرد. با توجه به اینکه افزایش تری گلیسیرید خون بعد از مصرف هر وعده غذایی یک ریسک فاکتور در بروز بیماریهای قلبی است، مصرف یک فنجان چای سبز در بین وعده های غذایی روشی مناسب در کاهش تری گلیسیرید خون است.

کاهنده فشارخون:

مصرف نیم تا ۵/۲ فنجان چای سبز در روز احتمال بروز پرفشاری خون را تا ۶۴ درصد کاهش می دهد. در حالیکه مصرف بیش از ۵/۲ فنجان در روز از بروز این بیماری تا ۵۶ درصد می کاهد. بنابراین روزانه مصرف سه الی چهار فنجان چای سبز توصیه می شود.

جلوگیری از دیابت:

معمولا با افزایش سن، قندخون هم کم کم بالا می رود، خصوصا اگر به رژیم غذایی خود توجه کافی نداشته باشیم. وزن به مرور زمان بالا رفته و به دنبال آن احتمال بروز دیابت نوع دو هم افزایش می یابد. مصرف روزانه پنج فنجان چای سبز می تواند از بروز دیابت جلوگیری کند. چای سبز قادر است از عوارض ناشی از دیابت همچون آب مروارید و بیماریهای کلیوی به طرز معجزه آسایی جلوگیری کند. اما چای سبز چطور قادر به کاهش قندخون است؟ به نظر می رسد اصلی ترین مکانیسم، مهار کردن فعالیت آنزیم آمیلاز بزاق و روده (آنزیم مسوول هضم نشاسته) است. با مهار شدن فعالیت این آنزیم، نشاسته با سرعت بسیار آهسته ای می شکند و در نتیجه قندخون با سرعت کمی بالا می رود. مصرف چای به همراه یک وعده غذایی سرشار از کربوهیدرات منجر به کاهش سرعت رها شدن گلوکز و کاهش جذب آن می شود و به این وسیله از ترشح انسولین جلوگیری می کند.

ضد انعقاد:

چای سبز خون را رقیق و از لخته شدن خون جلوگیری می کند. با مصرف گوشت و روغنهای غیراشباع گیاهی مثل روغن ذرت و سویا ترکیباتی در بدن ایجاد می شود که منجر به ایجاد پلاکهای خونی می شود، در حالی که با مصرف چای سبز می توان از ایجاد لخته های خونی جلوگیری کرد.

چای سبز و جوانی:

چای سبز را به عنوان داروی ضدپیری (Anti – Aging) می شناسند. دلیل اصلی آن وجود میزان قابل توجهی آنتی اکسیدان در چای سبز به ویژه آنتی اکسیدانهای موثر در حفظ شادابی و جوانی است. آنتی اکسیدانها یکی از شاخصترین عوامل برای حفظ سلامتی و شادابی سلولهای بدن اند که باعث به تعویق انداختن شروع روند پیری سلولها هستند.

کاهش وزن و چای سبز:

با نوشیدن چای سبز متابولیسم (سوخت و ساز) چربیهای بدن تسریع می شود و به این ترتیب چربی اضافی در بدن ذخیره نمی شود. پژوهشها نشان می دهد نوشیدن روزانه سه فنجان چای سبز می تواند تا ۷۰ کالری انرژی ناشی از سوخت چربیها ایجاد کند. همچنین چای سبز قادر است جذب روده ای گلوکز و چربی را کاهش دهد و به این وسیله منجر به کاهش وزن در فرد می شود. ثابت شده که افرادی که چای سبز مصرف می کنند دارای وزن پایین تری نسبت به افرادی هستند که چای سبز مصرف نمی کنند. چای سبز مانع از ذخیره گلوکز در سلولهای چربی می شود. به این ترتیب می توان از نوشیدن چای سبز، کنترل میزان مصرف کربوهیدراتها (قندها) و ورزش مداوم به عنوان مثلثی برای حفظ سلامتی و تناسب اندامها نام برد. چاى سبز و عصاره آن باعث افزایش سوخت کالرى و چربیهاى ذخیره شده بدن و در نتیجه باعث کاهش وزن مى شود. تحقیقات پیشین بر روى حیوانات نشان داده که عصاره چاى سبز باعث افزایش فرآیند «ترموجنسیز» مى شود.

این فرآیند مربوط به تولید گرماى بدن است که در اثر هضم، جذب و متابولیسم غذاها در بدن ایجاد مى شود. این تحقیقات مشابه این فرآیند را بر روى انسان نیز اثبات کرده است. کافئین چاى سبز همچنین باعث افزایش ۲۸ تا ۷۰ درصدى ترموجنسیز در بدن مى شود. وقتى که «افیدرین» برگ به چاى سبز همراه با کافئین افزوده مى شود، این خاصیت دو برابر مى شود. در چاى سبز ماده اى به نام EGCG نیز وجود دارد که ترکیب این ماده و کافئین و افیدرین اثر بیشترى بر روى این فرآیند دارد. اما نکته اى که وجود دارد این است که مصرف چاى سبز و استفاده از کپسولهاى آن به تنهایی و به سرعت باعث کاهش وزن نمى شود و باید علاوه بر مصرف آن، از رژیم غذایى مناسب و ورزش متناوب و مداوم نیز استفاده کرد تا به نتیجه مطلوب رسید. چای سبز به عنوان فاکتوری که واقعا باعث افزایش سرعت متابولیسم می شود به اثبات رسیده و شما می توانید ۷۰ الی ۸۰ کالری اضافی دریافتی خود را نیز با نوشیدن فقط پنج فنجان چای سبز در روز بسوزانید. پس از یک سال شما قادر خواهید بود که چهار کیلوگرم از وزن خود را فقط با نوشیدن چای سبز از دست بدهید، یعنی اثری مشابه با حدود ۱۵ دقیقه پیاده روی روزانه.

پوست و چای سبز:

آنتی اکسیدانهای موجود در چای سبز سلولهای پوست را در مقابل آسیبها به ویژه رادیکالهای آزاد که یکی از عوامل ایجاد سرطان و افتادگی و آسیب به پوست اند، محافظت می کند. به این ترتیب چای سبز مانع از بروز سرطان، افتادگی و چروک خوردن پوست به ویژه پوست صورت می شود.

چای سبز و ورم مفاصل:

پژوهشگران چای سبز را به عنوان دارویی برای کاهش خطر ابتلا به ورم مفاصل ناشی از روماتیسم معرفی می کنند. این تاثیر با توقف فعالیت آنزیمهای تخریب کننده و تحلیل برنده غضروف مفاصل ایجاد می شود.

چای سبز و استحکام دندانها و استخوانها:

این نوع چای حاوی ماده ای بنام فلورین (flourine) نیز هست. فلورین سبب می شود تا ساختار داخلی دندانها محکم شود و از تضعیف مینا و پوسیدگی دندان جلوگیری بعمل آید. درصد بالای فلوراید چای سبز عمده ترین دلیل تاثیر مثبت آن بر دندان و استخوانها است. به این ترتیب، درصد بالای فلوراید در چای سبز می تواند استخوانها و دندانها را در مقابل آسیب، به ویژه پوسیدگی و پوکی محافظت کند.

آرامبخش و ضد استرس:

این نوشیدنی گیاهی نوعی آرام بخش نیز محسوب می آید. با نوشیدن این چای سیستم عصبی بدن شما مقاومتر شده، آرامش اعصاب و دوری از فشارهای عصبی را برای شما به ارمغان می آورد. از آنجایی که بسیاری از بیماریها ارتباط مستقیم با استرس و سیستم عصبی دارند، نوشیدن این چای را می توان به نوعی داروی تمام عیار بیماریها نام برد.

عملکرد مغز و چای سبز:

چای سبز فعالیت سلولهای مغز به ویژه بخشهای مربوط به حافظه را تقویت و تحریک می کند. از طرفی چای سبز باعث کاهش میزان استیل کولین در سلولهای مغز شده و با این عمل مانع از تخریب سلولهای مغز و بروز بیماری آلزایمر می شود. از طرفی آنتی اکسیدانهای موجود در چای سبز مانع از تخریب سلولهای مغز که عامل اصلی بروز بیماری پارکینسون است، می شود. به عبارتی، آنتی اکسیدانهای چای سبز با به تعویق انداختن قرار گیری سلولهای مغز در فاز پیری و فرسودگی، مانع از ابتلا به پارکینسون می شوند.

آسم و چای سبز:

تئوفیلین موجود در چای سبز در حکم داروی گشادکننده برونش (برونکودیلاتور) است که باعث آرامش و رفع التهاب و حساسیت دستگاه تنفس (بافتهای آسیب دیده) می شود. از این رو نوشیدن چای سبز برای افراد مبتلا به آسم یا افرادی که به دلیل مشاغل ویژه ای که دارند (مثل کارگران کارخانه های سیمان) یا در مناطق خاصی زندگی می کنند (ساکنان مناطق سردسیر)، توصیه می شود.

دیگر فواید:

- چای سبز همچنین قادر است کبد را سمزدایی کرده و از تجمع چربی در کبد جلوگیری کند. چای سبز نقص و کمبود استروژن را در دوران یائسگی جبران کرده و از پوکی استخوان جلوگیری می کند. در نهایت اینکه چای سبز منجر به ایجاد آرامش روح و روان شما می شود و در نتیجه، مصرف عصرانه آن برای رفع خستگی توصیه می شود.

- از فواید دیگر چای سبز می توان به این موارد اشاره کرد: بالا بردن قدرت فکری و تمرکز، پیشگیری از امراضی مثل آلزایمر، درمان التهاب و آماس مفاصل، درمان و پیشگیری از بیماری MS (multiple sclerosis) . جالب است بدانید کاتچین موجود در چای سبز باعث از بین بردن باکتریهای مولد مسمومیت غذایی یا سم تولیدشده توسط این باکتریها شده و بدین ترتیب در مسمومیتهای غذایی هم به عنوان دارویی مفید استفاده می شود.

- ویتامین C موجود در چای سبز با تقویت سیستم ایمنی بدن، بدن را در مقابل بیماریهای مختلف به ویژه بیماریهای فصلی مانند سرماخوردگی و آنفلوآنزا در زمستان، اسهال و استفراغ در تابستان و حساسیتهای فصل پاییز مقاوم می کند. در چین باستان برای افرادی که دائما بیمار بودند چای سبز تجویز می کردند.

- نوشیدن چای سبز نه تنها گوش را در برابر عفونت و تورم محافظت می کند بلکه در صورت بروز این مشکل، نمدار کردن پارچه تمیزی با چای سبز و سپس تمیز کردن گوش با آن می تواند تا حدی از تورم و عفونت بکاهد.

- تبخال مشکلی است که عامل ویروسی دارد اما با چای سبز می توان بهبود آن را تسریع کرد؛ به این ترتیب که اگر محل مورد نظر را با چای سبز مرطوب کرده و صبر کنیم تا خشک شود و این عمل را سه بار در روز تکرار کنیم، روند بهبودی و رفع محل زخم تسریع می شود.

- چای سبز بسیاری از عوامل بیماری زا را که بر سلامت دهان و دندان تاثیر منفی دارد از بین می برد. به این ترتیب می توان نوشیدن چای سبز را مکملی برای سلامت دهان و دندان دانست. علاوه بر این، چای سبز با از بین بردن باکتریهای نامناسب محوطه دهان، بوی بد دهان و تنفس بد بو را نیز مرتفع می کند. در چین باستان از چای سبز به عنوان داروی خوشبوکننده دهان پیش از حضور در مراسم رسمی و میهمانیها استفاده می کردند.

- ترکیبی موسوم به “ال تیانین” موجود در چای سبز که نوعی اسید آمینه است خاصیت آرام بخشی داشته و می تواند حالت تنش، افسردگی و استرس و هیجان را از بین ببرد.

- پژوهشگران ژاپنی با بررسی ترکیبات موجود در چای سبز دریافتند ترکیب اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) با عملکردی عایق مانند مانع از اتصال ویروس HIV روی سلولهای سیستم ایمنی بدن و ایجاد ضعف در سیستم ایمنی بدن می شوند. به عبارت دیگر نوشیدن چای سبز را می توان به عنوان عامل مکملی برای جلوگیری از ابتلا به ایدز (AIDS) با عایق کردن سلولهای سیستم ایمنی بدن دانست.

- چای سبز از تاثیرات مخرب اشعه ماورا بنفش روی DNA جلوگیری می کند.

نحوه استفاده:

برای هر نفر یک قاشق مرباخوری چای سبز را در قوری ریخته و به ازای هر یک قاشق، یک لیوان آب داغ با دمای ۸۰ تا ۸۵ درجه به آن اضافه کرده و درب قوری را به مدت هفت تا هشت دقیقه بگذارید سپس آن را بنوشید. یادآوری این نکته ضروری است که چای سبز مانند چای سیاه لزومی به دم کردن ندارد. چای سیاه و چای سبز هر دو از گیاه واحدی به دست می آیند. تفاوت در این است که برای تهیه چای سبز برگها را بخار داده، گرد (پودر) می کنند و سپس آنرا خشک می کنند ولی برای تهیه چای سیاه ابتدا برگها خشک و سپس تخمیر می شوند و در برخی اوقات مواد و رنگهای شیمیایی به آن اضافه شده و در انتها برشته می شود، یعنی فرآیند بیشتری روی چای صورت می گیرد.

میزان مصرف روزانه:

چای سبز به عنوان جایگزینی مناسب برای چای سیاه و قهوه توصیه می شود. نوشیدن روزانه سه لیوان چای سبز (حاوی سه گرم مواد حل شدنی) یا روزانه ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلی گرم عصاره استاندارد چای سبز (عصاره ها باید حاوی ۸۰ درصد پلی فنلها و ۵۵ درصد اپی گالوکزچین) مفید است. انواع فرآورده های کپسولی و مایع چای سبز نیز قابل دسترسی اند.

روش نگهداری:

برای تازه و معطر ماندن چای سبز بهتر است آن را در ظرفی تیره و در محلی تاریک و به دور از نور و رطوبت نگهداری کنید.

ترکیب شیمیایی برگ چای:

مواد متشکله برگ چای عبارتند از مواد سلولزی، مواد صمغی، دکسترین، پکتین، مواد چربی، مواد مومی، نشاسته، قند، اسید گالیک، اسید اگزالیک، کورستین، مواد پروتیینی، الیاف (فیبر)، مواد معدنی، تانن، کافئین یا تئین، ترکیبات معطر و دیاستاز. بررسیهای آماری نشان می دهد در حدود ۸۰ درصد مردم ژاپن چای سبز می نوشند به طوری که بیش از نیمی از آنها روزانه سه فنجان یا بیشتر از آن مصرف می کنند. نتایج یک بررسی جدید در ژاپن نشان می دهد که اگر به طور مرتب چای سبز بنوشید، احتمال مرگ ناشی از بیماریهای قلبی- عروقی ۲۵ درصد کاهش پیدا می کند. پژوهشگران همچنین از این مطالعات دریافتند فواید چای سبز ظاهرا برای زنان بیشتر است. زنانی که روزانه پنج فنجان یا بیشتر چای سبز می نوشیدند در مقایسه با کسانی که یک فنجان یا کمتر مصرف می کردند ۳۱ درصد کمتر با خطر مرگ در اثر بیماری قلبی روبرو بودند. در نهایت اینکه به دلیل خواص فراوان چای سبز اکنون آن را در بسیاری از کشورهای جهان نه به عنوان یک نوشیدنی که به عنوان یک داروی گیاهی می شناسند و نوشیدن روزانه آن را توصیه می کنند.

هنگامی که پوست به عللی اعم از عوامل داخلی یا خارجی نتواند این میزان آب را حفظ کند، پوستی خشک حادث می شود. از عوامل خارجی می توان مواجهه با آب و هوا یا باد گرم را نام برد. از طرف دیگر شستن بیش از حد پوست سبب از بین رفتن لایه های چربی محافظ پوست شده و پوست را خشک می کند. مواجهه پوست با بعضی مواد نیز از دسته عوامل خارجی محسوب می شوند.
شاغلی که در تماس مداوم با مواد شوینده و پاک کننده هستند مانند جراحان و تکنسین های آزمایشگاهها نیز فرد را مستعد پوست خشک می سازند.
همچنین درمانهایی که برای آکنه انجام می شود اگر بی رویه و بیش از حد اعمال شود، می تواند پوست خشک ایجاد کند. عامل دیگر داخلی مربوط به توانایی پوست در نگهداری رطوبت پوست است.
یک عامل مهم، بالا رفتن سن است که سبب کم شدن توانایی پوست در حفظ رطوبت می شود. همچنین بعضی از بیماریها مانند درماتیت آتوپیک از میزان این توانایی می کاهد.
رژیم های سخت، سوء تغذیه و کمبود مواد غذایی نیز می تواند سبب به هم ریختگی این سد حفاظتی شود. پوست خشک ظاهری خشن و مات دارد و گاهی پوسته های ریزی روی آن دیده می شود.

همچنین خطوط پوست در این موارد واضح تر به نظر می رسد. ممکن است خشکی پوست به حدی باشد که سبب ایجاد خارش شود که خود این امر پوست را مستعد عفونتهای باکتریال و قارچی می کند. هنگامی که پوست به حد بالای خشکی برسد به آن Xerosis گفته می شود.
کار عمده مرطوب کننده ها حفاظت از رطوبت پوست و دفاع در برابر آسیبهای محیطی است. معمولا هم افراد نیاز به استفاده از مرطوب کننده ندارند وافرادی که پوستشان چرب است به مصرف مرطوب کننده احتیاجی پیدا نمی کنند. هر چند این افراد هم در مواجهه با هوای گرم و خشک، باد یا هوای سرد ممکن است نیاز به استفاده از مرطوب کننده ها پیدا کنند.
مرطوب کننده ها به اشکال مختلف امولسیون مایع پماد و کرم دیده می شوند که محتوای چربی و آب در این موارد با هم فرق می کند. مهمترین نکته در انتخاب یک مرطوب کننده توجه به نوع پوست است که می تواند خشک، چرب، معمولی و مختلط باشد. برای پوستهای خشک باید از مرطوب کننده های حاوی چربی استفاده کرد و استفاده صرف از جاذب الرطوبه ها کافی نیست.
در مورد پوستهای چرب نیازی به استفاده از مرطوب کننده نیست مگر در برخورد با آب و هوای گرم یا سرد.
در مورد پوست نرمال باید از مرطوب کننده ای که میزان چربی کمتری داشته باشد استفاده کرد در مورد پوست مختلط یا صورتهای دارای T- Zone (پیشانی، بین و چانه) نباید در این محلها که چربتر از سایر نقاط صورت است از مرطوب کننده استفاده نمود.
در مرطوب کننده افزودن رایحه می توانند تحریک کننده یا ناخوشایند باشد. در اینصورت باید از موادی استفاده شود که اصطلاحا هیپوآلرژیک نامیده می شوند. مورد دیگر افزودن ضد آفتاب به مرطوب کننده است، اگر مرطوب کننده برای غروب و شب استفاده می شود نیازی نیست که حاوی ضد آفتاب باشد.
از طرف دیگر معمولا استفاده از یک لوسیون مرطوب کننده زیر ضد آفتاب در صورتی که قرار است چند ساعت در معرض آفتاب قرار بگیرید، توصیه می شود. به عنوان یک قاعده نباید پوست خشک را زیاد (بخصوص با صابون) شست، همچنین نباید با آب و هوای خشن برخورد داشت.
معمولا استفاه از مرطوب کننده پس از شستن صورت توصیه می شود و باید آن را وقتی هنوز پوست کمی رطوبت دارد استفاده کرد و به آرامی روی پوست پخش کرد.
ماساژ زیادی توصیه نمی شود و ممکن است پوست را حساس کند. تعداد دفعات استفاده از مرطوب کننده بستگی به نوع پوست و نیاز آن دارد. باید مرطوب کننده را روی صورت و گردن مالید و اگر T- Zone صورت چرب است روی این قسمت از مرطوب کننده استفاده نگردد.

تابستان فصل سبزی و میوه های تازه است. این گروه از مواد غذایی فواید زیادی دارند و کارشناسان تغذیه توصیه می کنند روزانه ۵ سهم از آنها را در برنامه غذایی بگنجانیم اما گاهی بی توجهی به نکته های بهداشتی هنگام خرید، شستشو و نگهداری این مواد باعث ایجاد مسمومیت غذایی می شود.

برای پیشگیری از بروز این مشکل و آشنایی با بهترین روش شستن میوه و سبزی این مطلب را بخوانید.
طبق آمار، در اثر مصرف غذاهای آلوده به باکتری های بیماری زا، سالانه حدود ۴۸میلیون نفر بیمار و ۱۲۸هزار نفر در بیمارستان بستری می شوند و ۳هزار نفر جانشان را از دست می دهند. بیشتر این افراد می دانند برای پیشگیری از ابتلا به بیماری ها باید مواد غذایی با منشأ حیوانی را با دقت مصرف کنند اما بسیاری از این موضوع که میوه و سبزی تازه هم می توانند علت شیوع مسمومیت های غذایی باشند، بی اطلاع اند و روش صحیح شستشوی آنها را نمی دانند.

● روش های شستشوی رایج
محققان سازمان غذا و داروی آمریکا در یک بررسی روش های مختلف شستن میوه را با هم مقایسه کردند و ۴روش شستشو با صابون ضدباکتری (این روش را متخصصان ایمنی غذا توصیه نمی کنند)، استفاده از محلول رقیق سرکه (یک قسمت سرکه و ۳ قسمت آب) و سپس شستن با آب، ساییدن با فرچه و شستن با آب ساده بررسی شد. سپس از هر ۴گروه، تعدادی میوه به صورت نمونه انتخاب و پس از چند روز تعداد کلونی های باکتری آنها آزمایش شد. نتیجه نشان داد شستن میوه ها با فرچه ۸۵درصد (کمی کمتر از شستن با آب) باکتری ها را از بین می برد اما بهترین روش استفاده از محلول رقیق شده سرکه است که می تواند ۹۸درصد باکتری ها را از بین ببرد.

● شستشو با محلول سرکه
برای شستن میوه و سبزی با محلول سرکه، باید یک ظرف مخصوص اسپری را با ۳فنجان آب و یک فنجان سرکه پر و سطح میوه را با این محلول آغشته کنید و سپس با آب سرد بشویید. آب سرد، باقیمانده طعم و بوی سرکه را از بین می برد و فرایند شستن را به پایان می رساند. این کار حدود ۳۰ثانیه زمان می برد. البته این روش برای میوه هایی با سطح صاف خیلی مناسب است ولی سبزی هایی مانند بروکلی، برگ کاهو و اسفناج را که شستنشان کمی سخت تر است، در محلول سرکه بخیسانید مثلا برگ های کاهو را جدا کنید و در یک تشت بزرگ حاوی محلول سرکه قرار دهید.
تحقیقات انجام شده در مرکز تحقیقات بهداشت محیط و کشاورزی آمریکا نیز نشان داده است شستن میوه و سبزی در محلول رقیق سرکه و آب در مقایسه با شستن میوه با آب بهتر است. نتایج این تحقیق نشان می دهد خیساندن میوه ها در محلول سرکه و تمیز کردن سطحشان با فرچه می تواند ۹۸درصد باکتری ها را از بین ببرد. پیشنهاد می شود سبزی هایی مانند بروکلی و کاهو را ۲دقیقه در محلول آب و سرکه خیس کنید و پس از شستن سبزی، ظرفشان را نیز به دقت بشویید.

● ۱۱ توصیه بهداشتی
طبق هشدار متخصصان سازمان غذا و داروی آمریکا، میوه و سبزی ها هنگام رشد در مزرعه ممکن است با حیوانات، مواد خطرناک موجود در آب و خاک و بهداشت نامناسب کارگران و کشاورزان آلوده شوند. انتقال این محصولات بعد از برداشت نیز خطر آلودگی را افزایش می دهد. آلودگی می تواند بعد از خرید محصول و هنگام تهیه غذا و با نگهداری نامناسب هم اتفاق بیفتد بنابراین متخصصان این سازمان توصیه می کنند میوه ها و سبزی هایی که له یا خراب شده اند (احتمال رشد باکتری در این قسمت ها بیشتر است) انتخاب نکنید و سبزی های خردشده مانند برگ های خرد شده کاهو یا برش های هندوانه را در یخچال نگهداری کنید. اینها توصیه های دیگر این متخصصان است:

۱. قبل و بعد از شستشو و آماده کردن میوه و سبزی های تازه، دست هایتان را ۲۰ ثانیه با آب گرم و صابون بشویید. این توصیه قدیمی هنوز بهترین راه برای پیشگیری از بیماری هاست.
۲. سطح میوه و سبزی را به آرامی زیر شیر آب بشویید. لازم نیست برای این کار از صابون یا محصولات شوینده استفاده کنید اما می توانید سرکه و حتی آبلیمو در آب بریزید.
۳. قبل از پوست کندن، میوه و سبزی را بشویید تا باکتری ها از چاقو به میوه یا سبزی منتقل نشوند.
۴. سطح خیار و هندوانه را با فرچه مخصوص خوب تمیز کنید.
۵. برای کاهش آلودگی و پیشگیری از رشد و تکثیر باکتری هایی که ممکن است هنوز روی سطح میوه و سبزی وجود داشته باشند، پس از شستن، میوه را با دستمال یا حوله کاغذی تمیز خشک کنید.
۶. با توجه به اینکه ممکن است باکتری ها از زمان شکوفه زدن میوه روی درخت وجود داشته باشند، بعد از شستن دو سر میوه را ببرید.
۷. برگ های بیرونی کلم و کاهو را دور بریزید.
۸. ظرف ها را ضدعفونی کنید. تخته آشپزخانه و سطوحی که مواد غذایی با آنها تماس داشته اند، با آب گرم و صابون بشویید زیرا باکتری ها ممکن است از یک غذا به غذای دیگر منتقل شوند. برای ضدعفونی کردن نیز از یک قاشق چایخوری محلول سفیدکننده در یک لیتر آب استفاده کنید. در مورد وسایلی که با گوشت خام در تماس اند این محلول باید حدود ۱۰دقیقه روی سطح مورد نظر باقی بماند.
۹. گوشت خام را جدا و در کیسه پلاستیکی نگه دارید و مراقب باشید خونابه آن روی میوه ها و سبزی هایی که خام مصرف می شوند، نریزد.
۱۰. برای بریدن و خردکردن گوشت، میوه و سبزی از چاقوی جدا استفاده کنید.
۱۱. دمای سرد از تکثیر بسیاری باکتری های بیماری زا جلوگیری می کند بنابراین همواره میوه، سبزی و سایر غذاهای فاسدشدنی را در ظرف تمیز دردار در یخچال و در دمای زیر ۵ درجه سانتی گراد نگهداری کنید.

زن و مرد، پیر و جوان اما چه اتفاقی می‌افتد که احساس خستگی و کسالت بر ما چیره می‌شود؟

خستگی، محصول زندگی مدرن امروزی است. این روزها همه از خستگی شکایت می‌کنند؛ آیا انجام کارهای ساده برایتان دشوار شده و باوجود استراحت و خواب کافی، باز هم نمی‌توانید از جایتان تکان بخورید؟

نشانگان خستگی مزمن  

«نشانگان خستگی مزمن» بیماری بسیار شایعی است و در چند سال اخیر علم پزشکی توجه بیشتری به آن نشان داده است. در کتاب‌های پزشکی 300 سال قبل، مطالب زیادی درباره‌ این نشانگان نوشته‌‌ شده و تعریف مرکز کنترل بیماری‌‌های آمریکا در مورد آن چنین است: «نشانگان خستگی مزمن نوعی اختلال در روند فعالیت‌های جسمی و روانی فرد است که حداکثر بیش از 6 ماه طول کشیده باشد.»

بررسی‌ها نشان می‌دهد مبتلایان به این بیماری، به بیماری دیگری دچار نیستند. گاهی خستگی آنقدر شدید است که شخص قادر به ادامه فعالیت‌های شغلی، تحصیلی و اجتماعی نیست و با استراحت هم بهبود نمی‌یابد. خستگی تمام بدن را احاطه می‌کند و فعالیت بدنی و توان فرد را از او می‌گیرد.

بیماران با چه شکایتی مراجعه می‌کنند؟

بیشتر بیماران شروع خستگی را به خاطر دارند. مثلا می‌گویند تابستان پارسال سرماخوردم و از آن پس این وضعیت در من باقی‌مانده است. علاوه بر خستگی طول کشیده بیش از 6 ماه، 8 علامت دیگر هم وجود دارند و برای اثبات این بیماری باید 4 مورد از این 8 مورد نیز در فرد دیده شوند: گلودرد، دردهای عضلانی، دردهای پراکنده مفاصل بدون تورم و خون‌ریزی، سردردهای بسیار شدید، احساس خستگی حتی بعد از خواب کافی، خستگی شدید بعد از پیاده‌روی یا کوهنوردی که بیش از 24 ساعت به طول بینجامد، ناتوانی در تمرکز و کم‌حافظگی.

مهم‌ترین علت این بیماری چیست؟

علت نشانگان خستگی مزمن هنوز ناشناخته باقی مانده و حتی پزشکان نمی‌دانند که این بیماری، روانی است یا جسمی یا ترکیبی از هر دو؛ اما بیشتر افراد مبتلا دچار افسردگی هستند. به همین دلیل بعضی?ها معتقدند خستگی مزمن یکی از نشانه‌های بیماری افسردگی است و عده دیگری می‌گویند پدیده جسمی است و در اثر طولانی شدن افسردگی بروز می‌کند.

برای کشف علت بیماری روی جنبه‌های غیرروان‌پزشکی مانند بیماری‌های عفونی، اختلال‌های سیستم اعصاب محیطی مرکزی، هورمونی و... بررسی و تحقیق شده است ولی هیچ‌کدام نتوانستند با قطعیت دلیل بروز آن را تایید کنند.

شیوع این مشکل در میان مردم چقدر است؟

میزان شیوع و بروز دقیق نشانگان خستگی مزمن نامعلوم است اما در بعضی از جمعیت‌ها به 5 تا 8 درصد می‌رسد. بیماری در دهه دوم و سوم بروز می‌کند و زن‌ها 2 برابر مردان دچار آن می‌شوند.

آزمایش‌های بیماران چگونه است؟

وقتی بیمار با این علایم مراجعه می‌کند. ما همه آزمایش‌ها را درخواست می‌کنیم و بیمار را از نظر هورمونی، خونی، بدخیمی‌های نهفته و عملکرد کلیه و کبد و آنزیم‌ها مورد بررسی قرار می‌دهیم. وقتی همه جواب‌ها طبیعی بود، با اطمینان می‌گوییم که شخص مبتلا به یک بیماری زمینه‌ای یا داخلی نیست.

درمان چیست؟

چون هیچ دلیلی برای بیماری وجود ندارد، کاملا طبیعی است که درمانی هم نداشته باشیم. درمان‌های دارویی هم تاکنون رضایت‌بخش نبوده‌است. مبتلایان نباید به دنبال قرص‌ یا دارو باشند و تکنیک‌هایی مانند فیزیوتراپی و ورزش هم تا حدودی نشانه‌ها را کاهش می‌دهند.

برخی از پزشکان انواع ویتامین‌ها، مکمل‌ها یا آنزیم‌ها را تجویز می‌کنند تا روی متابولیسم و کارکرد عضلات اثر بگذارد ولی این نیز از نظر تئوری بی‌فایده است اما گاهی بیمار با مصرف همین مکمل‌ها یا ویتامین‌ها احساس رضایت می‌کند که در این صورت ما سعی می‌کنیم تا این نحوه درمان را ادامه دهیم. البته این یک تاثیر روانی و تلقینی، مشابه تاثیر دارونماست تا تاثیر واقعی. برای کمک بیشتر به مبتلایان لازم است از روان‌پزشکان کمک بگیریم. روان‌پزشک می‌تواند با صحبت‌ و مشاوره مشکل را ریشه‌یابی کند مثلا ممکن‌است افسردگی و اضطراب در فرد باعث بروز خستگی مزمن شده باشد.

آیا بیماران می‌توانند امیدوار باشند که روزی بهبود یابند؟

تحقیقات نشان می‌دهد اگر بیماری به مدت زیادی طول بکشد امید کمتری برای بهبود آن وجود دارد. نشانگان خستگی مزمن خطری برای جسم ندارد و به هیچ‌وجه بیماری کشنده‌ای محسوب نمی‌شود اما روی کیفیت زندگی بیماران اثر می‌گذارد. بعضی از بیماران خودبه‌خود بهبود می‌یابند.