تبیان، دستیار زندگی

 كیست كه كاشفته آن زلف چلپا نشود

دیده ای نیست كه بیند تو و شیدا نشود

ناز كن ناز كه دلها همه در بند تواند

غمزه كن غمزه كه دلبر چوتو پیدا نشود

رخ نما تا همه خوبان خجل از خویش شوند

گركشی پرده ز رخ كیست كه رسوا نشود

اتش عشق بیافزا، غم دل افزون كن

این دل غمزده نتوان كه غم افزا شود

چاره ای نیست بجز سوختن اتش عشق

اتشی ده كه بیفتد به دل و پا نشود

ذره ای نیست كه از لطف تو هامون نشود

قطره ای نیست كه از مهر تو دریا نشود

سر زخاك سر كوی تو نهد جان ، ای دوست

جان چه باشد كه فدای رخ زیبا نشود  

یادمان باشد که ......

تنها تفاوت میان گل وعلف داوری ماست.

ای عقده گشای دل دیوانه من

ای نور رخت چراغ كاشانه من

بردار حجاب از میان تا  یابد

راهی به رخ تو چشم بیگانه من

دیوان امام (ره)

 ای دوست بروی دوست بگشای دری      

 صاحب نظرا، به مستمندان نظری

 ما بی خـبرانیم زمنزلگه عشق      

 ای با خبر، از بی خبر آور خبری

دیوان اشعار امام(ره)

تهمت مانند زغال است اگر نسوزاند ، سیاه می كند.

چشم غرق اشک ، دل غرق خون ، تو چه میدانی از دریائی که می جوشد از درون

برای بودن تو . . . دیدن تو ،

دوستان درمذهب ما بی وفائی کارنیست

                    شمع اگرعاشق نباشد تا سحر بیدار نیست