1- توكیو
گرانترین شهر جهان است. ژاپن پیشرفت اقتصادی خود را
مدیون پایتختش می داند. وسعت این شهر 2187 کیلومتر مربع است.
در پرجمعیتترین
شهر دنیا با جمعیتی بالغ بر 13 میلیون نفر، هیچگاه نمیتوانید آسمان خراش تکی پیدا
کنید، چرا که این شهر در معرض زلزلههای شدید قرار دارد و در گذشته چندین بار از
این نوع زلزله ها تجربه کرده است.
هزینههای زندگی در این شهر پیشرفته، زلزله
خیز و پرجمعیت سر به فلک می زند.
2- پاریس
عنوان دومین شهر پرهزینه دنیا از آن پاریس پرزرق و
برق است. نام دومین شهر بزرگ اروپا بیش از هر چیز به خاطر معماری های خیره کننده و
ساختمان های تاریخی بیانتها بر سر زبانهاست.
این شهر هر سال پذیرای 45 میلیون
گردشگر است که بیش از 60% آنها خارجی هستند.
شهری که به عنوان شیکترین شهر دنیا
شناخته می شود، چندین نقطه تحول تاریخی را به خود دیده و از سر گذرانده است.
غذا
و مسکن در پایتخت فرانسه بسیار گران است.
3-
لندن
لندن مرکز استراتژیک اقتصادی دنیاست که به عنوان
پلی بین اقتصاد غرب و شرق عمل می کند.
این شهر به لطف 565 میلیارد دلار درآمد
از تولید ناخالص ملی عنوان ثروتمندترین شهر اروپا را به خود اختصاص داده است. کسانی
که میخواهند در این شهر زندگی کنند، از بعضی از هزینهها مو به تنشان سیخ می شود.
دفتر مرکزی 100 نهاد اقتصادی برتر بریتانیا و نیز 100 نهاد برتر اروپا در منطقه
"سنترال لندن" این شهر قرار دارد. هزینههای زندگی در این شهر سرسام آور است.
اجاره بهای ماهیانه یک واحد آپارتمان دو خوابه در منطقه "سنترال لندن" از 1500
تا 2000 پوند است. همچنین یک وعده غذایی در رستوران برای یک نفر 10 پوند خرج بر
میدارد. حمل و نقل هم گران و پرهزینه است. رفتن با اتوبوس از ایستگاهی به ایستگاهی
دیگر 20 پوند خرج روی دست یک نفر می
گذارد.
4-مسكو
چهارمین رده این فهرست در اختیار "خرس سرخ" یا همان
مسکو، پایتخت روسیه است.
25% تقاضا برای نفت در داخل روسیه متعلق به این شهر
است. هزینه پوشاک، تفریح و سرگرمی، امکانات و تسهیلات و غیره سرسام آور است.
اجاره بهای ماهانه یک آپارتمان مبله دو خوابه هم دست کمی از این موارد ندارد و
از 4500 دلار شروع می شود. رقم قبضهای ماهیانه هر خانوار حدود 250 دلار است و هزینه
خورد و خوراک یک خانواده سه نفره هم در حدود 500 دلار در ماه است.
اگر کسی در
مسکو باشد و دلش یک فنجان قهوه بخواهد باید 9 دلار برای آن کنار بگذارد؛ رقمی که از
هر شهر دیگری در دنیا بیشتر است.
5-ژنو
پرجمعیت ترین شهر سوئیس بعد از زوریخ و یکی از
مهمترین شهرهای این کشور رتبه پنجم این رده بندی را در اختیار خود دارد.
دفتر
مرکزی چندین نهاد مهم بین المللی از جمله صلیبسرخ و سازمان مللمتحد که خدماتی
جهانی ارائه میکنند در این شهر واقع شده است.
اجاره بهای آپارتمان سه خوابه در
این شهر حدود 3000 دلار و هزینه خورد و خوراک یک خانوار هم چیزی در حدود 1200 دلار
در ماه می شود. بیمه، مسکن، خورد و خوراک و حمل و نقل در ژنو گران و پرهزینه
هستند.
6-زوریخ
این شهر که رشته کوه آلپ دور تا دورش را احاطه
کرده، آرمانشهر گردشگران است.
اما این فقط گردشگران نیستند که آرزویشان رفتن به
زوریخ است، سرمایهگذاران سهام هم به دلیل ساختار مالیاتی این شهر در طلبش می
کوشند. اجاره بهای ماهیانه آپارتمانی در اطراف این شهر مهم حدود 1500 دلار است.
قبضهای خدماتی، حمل و نقل و خورد و خوراک هم دست کمی از اجاره بها ندارند و
آنها هم گران و پرهزینه هستند.
7-كپنهاگ
کیفیت بالای زندگی، مهمترین شاخصی است که پایتخت
دانمارک با آن شناخته می شود.
جمعیت این شهر بعد از سرشماری که در سال 2009
انجام گرفت، 667 هزار و 228 نفر اعلام شد.
اجارهبها در حومه کپنهاگ از 2500
دلار آغاز میشود. تفاوت هزینه خورد و خوراک در خانه و صرف غذا در رستوران بالاست و
غذا خوردن در رستوران اصلا به صرفه نیست. قبض های آب و برق و گاز و حمل نقل هم گران
و پر هزینه هستند.
8- نیویورك
نیویورک، به عنوان قطب صنعتی آمریکا با 10 میلیون
جمعیت، پرجمعیتترین شهر این کشور است.
دفتر مرکزی اکثر بانکها و موسسات مالی
دارای خدمات جهانی در نیویورک واقع شده است.
مردم از سراسر دنیا به اینجا
میآیند و این شهر گرانترین شهر آمریکا به حساب می آید. یک آپارتمان دوخوابه
معمولی 4000 دلار در ماه هزینه دارد. اما گرانی به همین جا ختم نمی شود و قبض های
خدماتی، خورد و خوراک و حتی نشریات، قهوه و غذاهای بسته بندی هم پر هزینه
هستند.
9- پكن
دومین شهر بزرگ چین است که سرمایهگذاران را از آن
سوی آبها جذب خود می کند.
نرخ اجاره در این شهر واقعا بالاست و اجاره بها در
مرکز این شهر از 7000 رنمینبی (وجه رایج چین) شروع می شود. هزینه خورد و خوراک،
روزنامههای بینالمللی، یک فنجان قهوه و غذاهای بستهبندی هم از این قاعده مستثنی
نیستند و گرانی شامل حال آنها هم می شود.
10-
سنگاپور
کشور- شهر سنگاپور که 700 کیلومتر مربع وسعت دارد و
یک جمهوری به حساب می آید، در واقع یک جزیره است.
جمعیت این جزیره که از
قومیتهای گوناگون تشکیل شده، حدود 5 میلیون نفر است. در سنگاپور، اجارهبها،
قبضهای خدماتی، قیمت خودرو، هزینه خورد و خوراک همگی گران و پرهزینه
هستند.