تبیان، دستیار زندگی

مقامات آژانس فضایی آمریكا (ناسا) اعلام كردند كه این زباله را بیش از یك سال پیش یكی از فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی به خارج از ایستگاه پرت كرده و دور انداخته بود. این زباله فضایی یك مخزن مایع خنك كننده آمونیاك سمی ۶۳۵ كیلوگرمی است كه ناسا و شبكه ناظر فضایی آمریكا از زمان پرتاب آن تاكنون آن را تحت نظر دارند تا مطمئن شوند كه خطری از جانب این زباله مردم زمین را تهدید نمی‌كند. هنوز معلوم نیست این زباله دقیقا در كجا فرود خواهد آمد. به گفته یكی از مدیران ناسا احتمال اینكه زباله به مردم زمین آسیبی برساند بسیار اندك است، اما در هر حال شی بزرگی است كه باید احتیاط ‌های لازم در مورد آن صورت گیرد. احتمال می‌رود كه بخش‌هایی از این زباله حین ورود به جو به دلیل حرارت فوق‌العاده ایجاد شده ذوب شوند، اما بخش‌هایی نیز سالم می‌مانند.

روزنامه آفتاب یزد

امروز صبح که از خواب بیدار شدی،نگاهت می کردم؛و امیدوار بودم که با من حرف بزنی،حتی برای چند کلمه،نظرم را بپرسی یا برای اتفاق خوبی که دیروز در زندگی ات افتاد،از من تشکر کنی.اما متوجه شدم که خیلی مشغولی،مشغول انتخاب لباسی که می خواستی بپوشی.

وقتی داشتی این طرف و آن طرف می دویدی تا حاضر شوی فکر می کردم چند دقیقه ای وقت داری که بایستی و به من بگویی:سلام؛اما تو خیلی مشغول بودی.یک بار مجبور شدی منتظر بشوی و برای مدت یک ربع کاری نداشتی جز آنکه روی یک صندلی بنشینی. بعد دیدمت که از جا پریدی.خیال کردم می خواهی با من صحبت کنی؛اما به طرف تلفن دویدی و در عوض به دوستت

 تلفن کردی تا از آخرین شایعات  خبر شوی. تمام روز با صبوری منتظر بودم.با اونهمه کارهای مختلف گمان می کنم که اصلاً وقت نداشتی با من حرف بزنی.متوجه شدم قبل از نهار هی دور و برت را نگاه می کنی،شاید چون خجالت می کشیدی که با من حرف بزنی،سرت را به سوی من خم نکردی. تو به خانه رفتی و به نظر می رسید که هنوز خیلی کارها برای انجام دادن داری.بعد از انجام دادن چند کار،تلویزیون را روشن کردی.نمی دانم

تلویزیون را دوست داری یا نه؟ در آن چیزهای زیادی نشان می دهند و تو هر روز مدت زیادی از روزت را جلوی آن می گذرانی؛ در حالی که

درباره هیچ چیز فکر نمی کنی و فقط از برنامه هایش لذت می بری...باز هم صبورانه انتظارت را کشیدم و تو در حالی که تلویزیون را نگاه می کردی،شام خوردی؛ و باز هم با من صحبت نکردی. موقع خواب...،فکر می کنم خیلی خسته بودی. بعد ازآن که به اعضای خانواده ات شب به خیر گفتی ، به رختخواب رفتی و فوراً به خواب رفتی.اشکالی ندارد.احتمالاً متوجه نشدی که من همیشه در کنارت و برای کمک به

تو آماده ام. من صبورم،بیش از آنچه تو فکرش را می کنی.حتی دلم می خواهد یادت بدهم که تو چطور با دیگران صبور باشی.من آنقدر دوستت

دارم که هر روز منتظرت هستم.منتظر یک سر تکان دادن،دعا،فکر،یا گوشه ای از قلبت که متشکر باشد. خیلی سخت است که یک مکالمه یک طرفه داشته باشی.خوب،من باز هم منتظرت هستم؛سراسر پر از عشق تو...به امید آنکه شاید امروز کمی هم به من وقت بدهی.

آیا وقت داری که این را برای کس دیگری هم بفرستی؟ اگر نه،عیبی ندارد،می فهمم و هنوز هم دوستت دارم. روز خوبی داشته باشی...

 از طرف...دوست و دوستدارت:خدا

منبع وبلاگ پیام امروز

گویند روزی شخصی، نابینایی را در راهی دید که در یک دست سبو و در دست دیگر فانوس داشت به او گفت تو که نمی بینی فانوس به چه کارت آید گفت این فانوس از بهر کوردلان تاریک اندش است که به من نخورند و سبوی من را نشکنند

معروف است كه روزی مجنون در خانه ی كعبه شنید كه مردی لیلی را می خواند دلشاد شد كه بی كمان لیلی در همان حوالیست و دمی بعد به دیدار او خواهد رسید اما به جای لیلی زن دیگری را دید كه آمد و با آن مرد به راهی رفتند مجنون از این واقعه سخت در شگفت شد و چون به یارا رسید گفت امروز حادثه ی عجیبی دیدم كه مردی نام لیلی را می برد و مقصودش كس دیگری بود و عجبا از این حادثه كه هر روز به مب رخ می دهد هر روز نام لیلی عالم را كه هزاران لیلی مجنون اوست بر زبان می آوریم و كس دیگر یا چیز دیگری را اراده می كنیم آن گدای راه نشین می گوید یا الله یعنی مرا نان دید ؛مرا دستگیری كنید و آن دیگری گوید یا الله یعنی ای نامحرمان به كنار رید و حجاب گیرید كه من از راه می رسم و از حقیقت آن نام هیچ نقشی در ذهنشان نمی آید
كافر و مومن خدا گویند لیك در میان هردو فرقی هست نیك
آن گدا گوید خدا از بهر نان بی طمع پیش آی و الله را بخوان
گر بدانستی گدا از گفت خویش پیش چشم او نه كم مندی نه بیش
سالها گوید خدا آن نان خواه همچو خر مصحف كشد از بهر كاه

تابلوی شام آخر لئوناردو داوینچی

لئوناردو داوینچی هنگام كشیدن تابلوی شام آخر دچار مشكل بزرگی شد؛ می‌بایست نیكی را به شكل عیسی و بدی را به شكل یهودا، از یاران مسیح كه هنگام شام تصمیم گرفت به او خیانت كند، تصویر می‌كرد. كار را نیمه تمام رها كرد تا مدل‌های آرمانیش را پیدا كند.

روزی در یك مراسم همسرایی، تصویر كامل مسیح را در چهره یكی از آن جوانان همسرا یافت. جوان را به كارگاهش دعوت كرد و از چهره‌اش اتودها و طرح‌هایی برداشت.

سه سال گذشت. تابلو شام آخر تقریبأ تمام شده بود؛ اما داوینچی هنوز برای یهودا مدل مناسبی پیدا نكرده بود. كاردینال مسئول كلیسا كم كم به او فشار می‌آورد كه نقاشی دیواری را زودتر تمام كند.

نقاش پس از روزها جستجو، جوان شكسته و ژنده‌پوش و مستی را در جوی آبی یافت. به زحمت از دستیارانش خواست او را تا كلیسا بیاورند، چون دیگر فرصتی برای طرح برداشتن نداشت.

گدا را كه درست نمی‌فهمید چه خبر است، به كلیسا آوردند؛ دستیاران سرپا نگه‌اش داشتند و در همان وضع، داوینچی از خطوط بی‌تقوایی، گناه و خودپرستی كه به خوبی بر آن چهره نقش بسته بودند، نسخه برداری كرد.

وقتی كارش تمام شد، گدا، كه دیگر مستی كمی از سرش پریده بود، چشم‌هایش را باز كرد و نقاشی پیش رویش را دید و با آمیزه‌ای از شگفتی و اندوه گفت: " من این تابلو را قبلأ دیده‌ام!"

داوینچی با تعجب پرسید: "كی؟"

- سه سال قبل، پیش از آنكه همه چیزم را از دست بدهم. موقعی كه در یك گروه همسرایی آواز می‌خواندم، زندگی پر رویایی داشتم و هنرمندی از من دعوت كرد تا مدل نقاشی چهره عیسی شوم !!!!

از كتاب "شیطان و دوشیزه پریم" پائولو كوئیلو

یک روزخیر و شر با هم رفتند دریا

شر زود تر اومد بیرون و لباسهای خیر را پوشید و وقتی هم که خیر بیرئن اومدمجبور شد لباسهای شر را بپوشه

از اون روزه که ما انسانها بیشتر وقت ها خیر و شر را جابه جا می گیریم

اگه یه جایی توی یه راهی به یه در بزرگی برخوردی که یه قفل خیلی محکم هم داشت  از باز کردنش  ناامید نشو چون اگه قرار بود باز نشه جاش دیوار می زاشتند 

درست است که کشتی ها در لنگرگاه در امانند ولی آنها برای این کار ساخته نشده اند

تا با کفش های کسی راه نرفته ای در مورد راه رفتم اون قضاوت کن

قبل از اینکه مایه پند آیندگان شوی از گذشتگان پند بگیر 

برنده کسی است که بیشتر دورتر و دورتر از دیگران ببیند

دیگران ببخش نه برای اینکه آنان لایق ببخشش هستند بلکه به خاطر اینکه تو لایق آرامشی

توی دو دوتای زندگی همیشه جواب چهار نمی شه

برای اینکه شروع به رانندگی کنید اینکه چگونه راندن را بلد باشید کافی نیست

بلکه باید چگونگی افتادن از دره را هم بدانید

طناب

داستان درباره ی یک کوهنورد است که می خواست از بلندترین کوه ها بالا برود.اوپس از سال ها اماده سازی ماجراجویی خود را اغاز کرد.

ولی از انجا که افتخار کار را فقط برای خود می خواست تصمیم گرفت به تنهایی از کوه بالا برود.شب ،بلندی های کوه را در برگرفته
بود و مرد هیچ چیز را نمی دید. همه چیز سیاه بود اصلا دید نداشت ابر روی ماه و ستاره ها را پوشانده بود

همان طور که از کوه بالا می رفت پایش لیز خورد.در حالا که به سرعت سقوط می کرداز کوه پرت شد.در حال سقوط فقط لکه های سیاهی مقابل
چشمانش می دیدو احساس وحشتناک مکیده شدن به وسیله ی قوه جاذبه او را در خود می گرفت.

همچنان سقوط می کرد ، در ان لحظات تمام رویداد های خوب و بد زندگییش به یادش امد.اکنون فکر می کرد مرگ چقدر به وی نزدیک است.
ناگهان احساس کرد طناب دور کمرش محکم شدودر میان اسمان و زمین معلق ماند.در این لحظه سکون چاره ای برایش نماند جز انکه فریاد بزند

خدایا کمکم کن

ناگهان صدای پرطنینی از اسمان شنیده شد:
چه می خواهی.
-ای خدا نجاتم بده
واقعا باور داری که می توانم نجاتت دهم
-البته که باور دارم
اگر باور داری طنابی که به دور کمرت بسته است پاره کن

یک لحظه سکوت....ومرد تصمیم گرفت با تمام نیرو طناب را بچسبد.
گروه نجات می گویند که روز بعد یک کوهنورد یخ زده را مرده پیدا کردند.بدنش از طناب اویزان بود وبادستهایش محکم طناب را گرفته بود در حالی که او فقط یک متر از زمین فاصله داشت.