تبیان، دستیار زندگی

آینه
صاف و صـــادق دل مثال آینه      بی غرض دورازریا باشدخصال آینه
گر که بیند عیب آن گویـــد بیان    عین را گوید نه بیش وکــم کمال آینه
روی در روی همه بنهاده نیک     شوکت و فر و شرف هم از جلال آینه
غیبت و فخر تمسخر کـی مرام     عطر پاکی می تراود از جمــــال آینه
هر اثر تابــــــــد در آن دُرثمین      گل ببیند گل چــو جاری از زلال آینه
صحبت از فقرغنا زیبا و زشت      کین ندارد وحدت است از اتصال آینه
مومن است آئینه ی مومن یقین     این کلام احمـــــد است فخر کمال آینه
چون بودهردوستی دردین دوست    برگزید منصـور این رسـم و مقال آینه

شعر از منصور مقدم

بختیاری بام ایران
بختیاری بام ایران بـود وهســت        جایگاه راد مــردان بود وهسـت
هر مكانش گلشنی وبا صفــاست        در حقیقت بهترین ملك خداست
گـر سؤالی داری از علم وهنـــر        جان جانان بختیاری كن گــــذر
مجتمع هرشهر و ده دراین مكان       نامشان را یاد آرم ایـن زمـــان
ترك ولر همراه هم با یـك نظــر        یارهم غمخـــوار هم در هر سفر
شهركرد است مركز استـــان ما        بام كشور نــــام در ایـــران ما
دومین شهر بـزرگ بـــوم مــن         آن بـروجن هست نامش در سخن
لردگان وفارسان وجونقان وجونكی    همدل وهم دین باشند جملــگــی
شهر سامان شهره ی علم وهنـــر      مأمن دهقان و عمـــان نامــــور
جونقان با نام بیضـــاءسرفـــراز        قلعه ی اسعد درآنجــا گنج و راز
شهر فرخ چال اشتـــــرهـرچگان       كاج ودشتك وباب حیدرگندمـان
پیر بلوط وسورك وردنجـان وبن       اردل و ناغان و گهرو وكــــران
فیل آباد, شمـــس آبــاد وكیـان         هم خراجی ,قلعه تك هم گشنگان
گز ز بلداجی ودیمــــه آب ناب          زردكوه دركوهرنگ چشمه سراب
شهریاری و شلمــــــزارو دزك         هفشجان,وانـان وهـوره ارجنـك
تنگ صیاد وسورشجان هم فـلارد      پل زمانخان خال زیبـا خوش نهاد
خانمیرزا تا به بازفت هـــم دواب       باغ رستم هم شلیل هم راستــاب
پیـرغار وهم سفید دشـت با صفـا        مرغملك آقا سید ملك خـــدا
هم كیــار و لار میزدج گندمــان         دان محــال اربعـه جانان چنــان
گر نیا وردم نكـــو نامی به شـعر        شهــرو ده یا روستـا ای یارمهـر
این بـــدان از بـــر ندارم نام آن        با بهشت گردد قرین هم خوان آن
به عجب شیرین بگفتـی این زمان     ای مقدم آفرین گو مردمان جونقان

شاعر : منصور مقدم جونقانی . سال 1378

در کعبه ی دل
آسان مَنگـــــــر رفتن در خد مت والائی    این راه نکو خواهد هم واله و شیــــدائی
تا حرص وطمع داری غرق گنهی باری    لایق به حرم تا کـــی ای عاشق هر جائی
گرشوق حرم داری صد گونه خطردرره    پا در سفری با دل گــــــــر طالب فردائی
بـــــی معرفت هستی کی حلقه توانی زد    دل صاف و خدائی کن ای صاحب بینائی
عشقِ حــــــرم و کعبه بی وصل نینجامد    این شوق طلب دارد صدخاره به صحرائی
قدر تــو زحد افزون با خاک نی همگون    گر مهــــــــــــر خدا داری از عالم والائی
درکعبه ی دل جاکن وززمزم آن مشحون    ترک سروتن بنما زین رمـــی چه پروائی
درگردهوس تا کی با بانگ جرس محمل     بربند به صد تعجیل گـــــرطالب عقبی ئی
دل در گرو ش بگذار تا روز ابد منصور    گر یاد حـــــــرم کردی با دیده ی دریائی

شاعر منصور مقدم  

اصفهان
اصفهان سرچشمــــه ی علم هنر   شهر زیبا مردمـــانت بختـــور
شهـره در عالم بـــه تاریخ بشـر    مرد مـا نت اهـل دانش باهنـــر
صد نشانت یادگار انــــدر جهان    باغ و بستـــانی یقین عین جنان
كاخ عـالی چلستــــونت با صفا    مسجـــد شیخت پـر از عطرخدا
هر پلی بر زنـــده رود ت استوار   نام نیكـــویش بـودصد افتخار
نام خواجو برلبــــــان گل آورد     سی وسه,پل از دلـت غم می برد
مارنان وجـــی صفا بر زنده رود   زندرودت خوش بودباعطر وعود
از منارجنان خبـــر در عالم است   اینچنین گلدسته را دانم كم است
باغ گلها پارك و هرمیـدان وزین   اهل بازارت به كسوت مرد دین
چها رباغ و باغهای سطـــح شهر   نام نیكــویت نموده كل عالم نام ور
حاصلت دركل ایران صنعت است    صنعت زیبای توعشقی بنام همت است

شعر از منصور مقدم

 نماز نشانه‌ی كرامت انسان است.

زندگی جنگ است             جانان بهر جنگ آماده شو

در باره تصاویر دو صفحه 108و 109 فارسی دوم ابتدائی این مطالب که به صورت شعر سروده ام را تقدیم می نمایم .انشالله در امر آموزش مؤثر باشد.

کشورم زیبا بود هر جای آن

با بیان شعر گویم جان همان

مرقد سلطان دین در مشهد است

شاه دین آقا رضا گل سرمد است

از د ماوند ،ارگ بم گویم سخن

تخت جشمید است مهر ِ انجمن

بیستون درغرب کشور با صفاست

هر پلی بر زنده رود هم کیمیاست

شهر تهران گوهری دارد وزین

ساحت آزادی، بود گوهر چنین

طوس هم آرامگه استاد طوس

شاهنامه هـــــم نگینی آن اوس

شهر شیرازاست از سعدی بدان

حافظش شیرین سخن ایرانیان

در شمال ماسوله هم باشد نگین

بحرو کوه، صحرای ایران نازنین

فی البداهه  منصور مقدم

           ای پول عجب معركه داری
ای پول عجب معركه داری      گه شادی وگه غم به شماری
در نزد گروهی تو عزیزی      در نـزد گـروهی توخـواری
در دست نبـاشی نـبرم راه      بر میل وهوسها ره چـاری
بی حد تو كـاهد همه راعمر    در روز پـسین هیزم نـاری
اندك به قناعت تو چه نیكو     از حـد گـذرد بـار به باری
زیباست اگر صــورت دنیا     بی شك به قبورصورت ماری
بی رنـــــج نیابم اثر از تو     بی كار وتلاش كی به شماری
راحت طلبان خواب تو بینند    بیـدار شـوند حـال خـماری
شعر از : منصور مقدم جونقانی.

از سر نارحتی این حرف را ناگفته ام
رازها دارد که من حرف دلم راسفته ام
آل احمد شافع روز جزاست
اشک ها جاری به حال اولیاست
حرمله بینش کمی مردانگی
این سعد تا کی چنین بی مایه گی
حرمت روز خدا خون خدا را بشکنی
ای یزید ابن یزد اهریمنی
روز عاشورا حسین گفته اینچنین
دین نداری مرد باش آزاده دین
سالهاست مردم عزاداری کنند
نذر بستناند علمداری کنند
گفت آن شاعر قوی دل شاد شاد
با ال علی هرکه در افتد ور افتاد.
فی البداهه  .

باسجده ی خون همه به فــرمان امام
هفتاد و دو ســـــرباز که در خدا     همراه حسین شدند بـه آن دشت بلا
شور وشعفی به پا چواز دین کردند     با سجده ی خون، حفظ آئین کردند
تعلیم نمــــودند همه را درس سخا      رفتن به سجده سفـری سوی خدا
با بانگ انا الحق چه سجودی کردند     با دست دعا طلب چه جودی کردند
امیـــــــد شهادت طلب یاران بود      هر چند نمازشان ز خـون باران بود
در هر طرفی فقط خــــدا را دیدند    در بزم وصال عجب گلی را چیدند
مانند علـــی رکوع به داور کردند      با مهــرعلی چه عشق باور کردند
در دشت بلا میــــــــان قوم اعدا       کردند به پا ذکــــر سلامی صحرا
هم حمد نمود ند همـــــی ذکر سلام     باسجده ی خون همه به فـرمان امام
یاران حسین تشهدی خوش خواندند     تا آخر امر حــــق مع الحق ماندند
کردند اقامــــــــه آن نماز وسطی      با دیــــــد یقین نمازشان شد بر پا
مقبول شد آن نماز عاشــــــــوائی      سر لوحــه شده مرام عزت خواهی
با ذکر نماز ظهر عاشــــــــورائی      روشن شـده آن ظلمت شب یلدائی
تا راه شود که دیگــــران، زد ستم      باعشق خدا به حق کنندسجده ی جم
این بیعت خـون است نمــازی یاران      این عشق حسین است ره سـرداران
شاعر: منصور مقدم