درخت است سرمایه ی اهل راست

بکارید درختی که گفته  خداست

بود نعمتـــــــــــــی سایه ی دلپذیر

بکارید درختی که زر بهر ماست

فی البداهه منصور مقدم

روز درخت کاری را به طبیعت دوستان تبریک عرض می نمایم

دو نفر با هم درباره مترسک صحبت می کردند

اولی ما امسال مترسکی ساختیم که هیچ پرنده ای ازبالای مزرعه ی ما رد نشد

دومی این که چیزی نیست ما مترسکی ساختیم که پرنده هائی که پارسال از مزرعه ی ما دانه برده بودندن به مزرعه باز گرداندند .

خوش باش که امروز به تبیان همه شور است
این جشن سرور بهر شما مـــــزد حضور است
بشنو تو زجان حـــــــــــــــرف نما کار به دوران
این همدلی و وحــــــــــــدت ما سیرت نور است
فی البداهه منصور مقدم

 آمد حبیب و رسول حـــــی ودود

زما بر محمد صادق صدها درود

گل امید شکفته شد همـــــــــه جا

آمــــد رسول رحمت و اهل جود

فی البداهه منصور مقدم

ولادت ختم نبوت و صادق آل محمد بر پیروان ولایت مبارک باد .

امروز به دنیا گل امید امام است

این امر احـــــد مُهر قیام است

آمد که شـــــــــود رهبر پیروز

قائم به جهان ماه جهان است

فی البداهه مقدم

((الگوی ازدواج))
حی داور آفریــده زوج زوج      زندگی بحر آفریده پر ز موج
ازدواج فــرض آمده نزد بشر    این كــــلام حق بود زیبا اثر
داده الگو بهـــر این امر متین    زینت وفخرآسمان ها هم زمین
ازدواجِ عالـــی وبـرتـر نگـر    داستان نیكو بخــوان ای باهنر
ساده و دورازتجمـــل با صفا     ازدواج بر تریـــن عبـــد خدا
او كه بود ی رهروپاك رسول    همسر شایسته از بهـــــر بتول
مهر زهـرا را نمودی آب پاك   اكثــر مال ومنانش هم ز خاك
ساده وآسان گرفتند جشن گل     شاد وخـــرم شد دل ختم رسل
عهـد بستن یاوری دل دادگی      با توكل بر خدا خوش زندگی
باصداقت همدل وهمراه شدند    قطره ای بودند چون دریا شدند
فضل ایزد پرثمر آن خانه كرد    از كـرم پر نور آن كاشانه كرد
درس گیریم ازچنیـن جشن وزین   هر عروسی را چنین الگو متین
تاعلی زهراشده الگوی راست    راه دیگربر گزیدن خود خطاست
شاعر: منصور مقدم

دل بدست آری یقین در گلشنی    

ارزش گیتی ندارد نیـــك مـــرد      زخــم را مرهــم بنه هنگـام درد

تا توانی مشكلــی را حــل نمـــا      باغ گل می ساز با لطـــف وصفـا

هم مرنجان هر دلـــی را هوشیــار    عاقبت هر دوستی آیـــد بــــكار

نشكنی هم هر دلـی را نیـــك زاد     مرد بـاید پـرورد دلهـــای شـــاد

گرچه گردون داده ات جای وزیـن    لیك گویم خشم را دوری گزیــن

لذتی هـرگـز نــدارد تــرد كــس    خشم وشهوت پرورد این راه وبس

دل بدست آرو همی راحت گزیــن    دور از درد وبــلا راحـت نشیــن

دوستی با عهد وپیمــــان درسـت     مهر و امضاء شد یقین روز نخست

حیف باشد عهدِ یـــاری بشكنــی    دل بدست آری یقیــن درگلشنــی

عهد خود را یاد کن با كـــردگـار     اصل پیمانـت چــه بــوده هوشیار

عهد بستی با خــــــــــــــــــــدا روزالسـت             با عبادت شاد باشی آنچــــــــــــه هسـت

شعر از منصور مقدم

 بهترین نعمت:

 نعمت بـــی حد داور کمیاست                                                نیـک بنگر شا کر نعمت کجاست                                          هرچه دیده بنگرد روری زمین                                                 در حقیقت لطف ذات کبــریاست                                             نعمت وافـــر بداد ه انس و جان                                                من یشا قرآن کلام راست راست                                                                     ایزد منان نــــــــــداده هیچ فرق                                              گرکه بدمصرف کنی آنجا بلاست                                          بهتریـــــــــن نعمت بود آل نبی                                              برترین احب احب آل و اولیاست                                            بهترین نعمت بــدان ای هوشیار                                            دوستی با دوستان مصطفی است                                           نعمت افضل کــــــه آید در نظر                                            نعمت اســـلام و قرآن و خداست                                          اندرایـــــــــن دُر گرانمایه بدان                                                  را ه نیـک حق بود هم راه راست

خواب خور آسایش این روزگار                                                در قیامت  صورتی از اژدهاست                                               گر که قدرت داری از دنیا رها                                                بهترین نعمت سرای با  صفاست

شاعر منصور مقدم

ای عزیزان شهید از خاکیان یادی کنید
                                                                                                                                       حرص دنیا غرقمـان بنموده امدادی كنید                                                    
بر سر سجاده ی عشقیـد و مهـر داوری
در قفس ماندیم جانان فكـر آزادی كنید
كنج زنـدانِ دل حزینم، ای پرستوهای عشق
بهر این دل ای شهیدان فكـر آبـادی كنید
در جوار انبیاء وحــوض كوثـــر منعمید
راه گم كردیم جان، بهــر خدا دادی كنید
در كمند زلف شیطان گیـر كرده جانمان
ای شهادت پیشگان امــروز فریادی كنید
دركویر بی كسی عریان شده صحرای دل
عِند رب ویُرزقونید فكر شمشادی كنید
ای شفیهان جــزا سیراب كوثـر گشته اید
درقیامت هم ز منصور غمان یادی كنید

شاعر: منصور مقدم

جغرافیای ایران (کلاس چهارم ابتدائی)

جهت یادگیری بهتر درس جغرافیا این شعر را سروده ام  که بسیار مورد توجه واقع شد.
بود کشـــــــور نام ایران زمین            نگین است درآسیـــــــا نازنین
فلات وسیــع وبلند این زمین              بود دُر گوهر سراســــر وزین
زکوه و زدریا و جنــگل کویر             بودخاک ایران چومُشک وعَبیر
زهررشته کوه کشورم باصفاست         هم البرزوهم زاگرس کزخداست
شما ل رشته کوه نام البرزراست         به مغرب ززاگرس سخنها رواست
به مشرق سلیمان بنامند جبال            سرفرازو برپا به دور از زوال
قلل سرفراز و نکو حـال و مال           دماوندو تفتان دنا همچـــو خال
سَنهد زردکو افتخــــاری وزین           سَبل اشترانکوه به ایران زمین
بود قسمت اعظم کشورم شوره زار       کویر نمک لوت بــــی مرغزار
به دریای مازندران صد گُـهر             خلیج بحرعمـــــان سراسر ثمر
ز کارون چه گویم چوبحر هنر            همی زنده رود عامــل صد گُهر
ز اتــرک، ارس نام ایران بلند            به سیستان روان آبی از هیرمند
زاروند وکارون بسی نام هاست           به مرز وطن شاهــــدِ مدعاست
ارومیه با نام دریاچــــــــه شاد             بود خال زیبا کـــــــــه آنجا فتاد
به غرب و به شرق وجنوب و شما ل       هوای نکو چار فصــل کل سا ل
سه ناحیه باشد به ایـران بدان              به آب و هوا مختلف هر مکان
یکی ناحیه معتـــــدل در شما ل            نه گرم ونه سردخُرم وبی مثال
دگرناحیه کــــــــوهساران بلند             بود ســـرد واز برف دارد کمند
بیابان و نیمه از آن دیگراست             که با باد و گرما قرین وبراست
جرایر خلیجــــــــــی ز ایرانیان            ز تنب و زکیش وزقشم و لاوان
ز ایرانیــــان است ملکش مدام             ز موسی وخارک وسیری تمام
به هر ناحیه آمده حاصــــــــلی             ز ایران کنـــد دور هر مشکلی
زگندم ،برنج و ز خرما تــــوان             بنام ز مَحصول ایــــــران چنان
به هر بندری بار کشتی روان              به عمان ،خلیج و به مازندران
زصیدوبه صیادوصنعتِ بهرور             به دنیابودکشورم خال وچشم هنر
ز نفت و زآهن زمس عـــلم آن             بود نام ایـــــــران نمایان جهان
تونل ، صنعتِ بـــــــــرق و آب             ز بندر،فرود گاه و راههای ناب
سراسرگُهرخاک ایــن سرزمین             بود خاک ایــــران چو خلدبرین
شاعر : منصور مقدم دبیر راهنمائی . 1/9/1383
سبل : کوه سبلان
علم : علم و فن اکتشاف ومهندسی معدن