تبیان، دستیار زندگی

آیت الله گلپایگانی: اگر روزه دار غير جماع كار ديگري كه روزه را باطل مي كند انجام دهد، وبعد با حلال خود جماع نمايد، بنابر احتياط براي هر كدام يك كفاره واجب مي شود. اگر روزه دار جماع حرام كند و بعد با حلال خود جماع نمايد، يك كفاره جمع كافي است .

اگر روزه دار آیت الله گلپایگانی: غير جماع ... كاري كه حلال است و روزه را باطل مي كند، انجام دهد،مثلا آب بياشامد، و بعد كار ديگري كه حرام است و روزه را باطل مي كند آیت الله گلپایگانی: غير از جماع ... انجام دهد، مثلا غذاي حرامي بخورد، يك كفاره كافي است .

اگر روزه دار آروغ بزند و چيزي در دهانش بيايد، چنانچه عمدا آن را فروببرد، روزه اش باطل است و بايد قضاي آن را بگيرد و كفاره هم بر او واجب مي شود، و اگر خوردن آن چيز حرام باشد، مثلا موقع آروغ زدن خون يا غذايي كه ازصورت غذا بودن خارج شده به دهان او بيايد و عمدا آن را فرو برد، بايد قضاي آن روزه را بگيرد، آیت الله گلپایگانی: و كفاره جمع هم بر او واجب مي شود. و بنابر احتياط كفاره جمع هم بر او واجب مي شود.

اگر نذر كند كه روز معيني را روزه بگيرد، چنانچه در آن روز عمدا روزه خود را باطل كند، بايد يك بنده آزاد نمايد، يا دو ماه پي در پي روزه بگيرد،يا به شصت فقير طعام دهد.

آیت الله گلپایگانی: كسي كه مي تواند وقت را تشخيص دهد، اگر به گفته كسي كه مي گويد مغرب شده افطار كند، و بعد بفهمد مغرب نبوده است ، قضا و كفاره بر او واجب مي شود. اگر به گفته كسي كه مي گويد مغرب شده افطار كند، و بعد بفهمدمغرب نبوده است ، قضا و كفاره بر او واجب مي شود. ولي اگر خبردهنده عادل بوده ،فقط قضاي آن روزه واجب است .

كسي كه عمدا روزه خود را باطل كرده ، اگر بعد از ظهر مسافرت كند، ياپيش از ظهر براي فرار از كفاره سفر نمايد، كفاره از او ساقط نمي شود، بلكه اگر قبل از ظهر مسافرتي براي او پيش آمد كند، بنابر احتياط كفاره بر اوواجب است .

اگر عمدا روزه خود را باطل كند، و بعد عذري مانند حيض يا نفاس يا مرض براي او پيدا شود، كفاره بر او واجب نيست .

اگر يقين كند كه روز اول ماه رمضان است ، و عمدا روزه خود را باطل كند،بعد معلوم شود كه آخر شعبان بوده ، كفاره بر او واجب نيست .

اگر انسان شك كند كه آخر رمضان است يا اول شوال ، و عمدا روزه خود راباطل كند، بعد معلوم شود اول شوال بوده ، كفاره بر او واجب نيست .

اگر روزه دار در ماه رمضان با زن خود كه روزه دار است جماع كند، چنانچه زن را مجبور كرده باشد، كفاره روزه خودش و روزه زن را بايد بدهد، و اگر زن به جماع راضي بوده ، بر هر كدام يك كفاره واجب مي شود.

اگر زني شوهر خود را مجبور كند كه جماع نمايد، يا كار ديگري كه روزه راباطل مي كند انجام دهد، واجب نيست كه كفاره روزه شوهر را بدهد.

اگر روزه دار در ماه رمضان آیت الله گلپایگانی: زن خود را مجبور به جماع كند، و در بين جماع زن راضي شود، بنابراحتياط واجب بايد مرد دو كفاره و زن يك كفاره بدهد. با زن خود كه روزه دار است جماع كند،چنانچه به طوري زن را مجبور كرده باشد كه از خود اختياري نداشته باشد، و در بين جماع زن راضي شود، بايد مرد دو كفاره و زن يك كفاره بدهد، و اگر با اراده واختيار عمل را انجام دهد، اگرچه مجبورش كرده باشد، مرد بايد كفاره خودش وزن را بدهد.