جلد نوزدهم - صفحه 48 - معناي عيد از نظر پيامبران
صفحه : 48
حضرت ابراهيم كه اين عيد منتسب به او هست و بنيانگذار ايثار است ، صورت عمل ،يك معناست و معنا و محتواي عمل ، يك باب ديگر. اينجا صورت عمل هم يك مشكلي است براي حلش و يك امري است كه فوق طاقت نوع بشر است . اما آن چيزي كه ابراهيم را ابراهيم مي كند، مسئله اين صورت نيست ، مسئله آن سيري است كه فرموده است و منتهي به اين مسائل شده است .
ابراهيم كه به حسب روايات شريفه ما، در آن وقتي كه طرف آتش داشت مي رفت ،ملائكه آسمان به او گفتند كه حاجت داريد؟ گفت به شماها نه . آن يك باب ديگري ازمعارف را داشته است . و ما صورت عمل را مي بينيم و از آن هم اعجاب مي كنيم واعجاب آور هم هست . لكن آنهايي كه اهل معارف الهي هستند، باطن اين صورت راملاحظه مي كنند. اصل اعمال انبيا مطلقا به حسب صورت ، با اعمال ما به حسب نوع موافق است . آنها نماز مي خوانند ما هم نماز مي خوانيم ، آنها روزه مي گيرند ما هم روزه مي گيريم ، آنها حج مي روند ما هم حج مي رويم ، آنها قرباني مي كنند ما هم قرباني مي كنيم ، وقوف مي كنند ما هم وقوف مي كنيم ، اين صورت را همه با هم مشتركيم . لكن - تفاوت - آن چيزي كه اعمال ما را با آنها متفاوت مي كند و اعمال انبيا را بعضيها با بعضي ديگر متفاوت مي كند، آن مغز عمل است . آن چيزي است كه آنها از آن مبداء الهام مي گيرند و اين اعمال را با الهام از آنجا عمل مي كنند.
مسئله وحي و گرفتن وحي كه در انبيا هست - و آنها هم متفاوت هست - يكي از امورمهمي است كه انسان تصورش را نمي تواند بكند كه مسئله چي هست و از چي بوده است .واسطه ، جبرئيل است ، جبرئيل چه جور واسطه بوده است ؟ آيا پيغمبر نازل كرده است جبرئيل را و به ولايت او نازل شده است ؟ با جبرئيل نازل شده است و آن وحي را رسانده است ؟ مسائلي كه در آن صحبت است .
معناي عيد از نظر پيامبران
مسئله قرباني فرزند يك باب است كه به حسب البته ديد نوع بشر، مسئله مهمي است ،
