تبیان، دستیار زندگی

جلد نوزدهم - صفحه 49 -  جهاد اكبر

صفحه : 49

لكن آن چيزي كه مبداء اين عمل مي شود، آن چيزي كه مقابله مابين پدر و پسر را در آن جا متحقق مي كند، اين يك مسائل قلبي و روحي و معنوي است ، فوق اين مسائلي كه ماهامي فهميم . ما همين مي گوييم كه ايثار كرد، قرباني كرد و واقعا اين طور بوده است ، مهم هم هست . لكن آيا درنظر ابراهيم هم ايثار بوده است ؟ ابراهيم هم در نظرش اين بوده است كه حالا يك چيزي ، تحفه اي مي برد پيش خدا؟ اسماعيل هم - سلام الله عليه - در نظرش بوده كه يك جانفشاني دارد مي كند براي خدا؟ يا مسئله اين نيست . اين مسئله اي است كه تا نفسانيت انسان هست ، خوديت انسان هست ، ايثار اسمش هست . من ايثار مي كنم در راه خدا فرزندم را، من ايثار مي كنم در راه خدا جان خودم را. اين ، براي ما مهم است و زيادمهم است ، براي ابراهيم نيست مسئله اين ، ايثار نيست . ابراهيم خودي بيند تا ايثاري كرده باشد، اسماعيل خودي نمي بيند تا ايثار كرده باشد. ايثار اين است كه من هستم و تو هستي و عمل من و براي تو و ايثار. اين ، در نظر بزرگان اهل معرفت و اولياي خدا شرك است ،در عين حالي كه در نظر ما كمال بزرگي است ، ايثار بزرگي است .

عيد براي ما يك معنا دارد، براي ابراهيم و براي پيغمبرها يك معناي ديگري دارد، ماهم عيد مي كنيم ، آنها هم عيد مي گيرند، لكن آنهايي كه عيد مي گيرند عيد لقاست ، آنهاعود مي كنند به آن جايي كه از آنجا ظاهر شدند و عيد مي گيرند براي اين امر، البته بعد ازارجاع به - باز از آن معناي سير الهي - بعد از ارجاع اسمش عيد مي شود. و بعدهاي معنوي اش بسيار زياد است و دست ما از آن كوتاه است و بعدهاي سياسي و اجتماعيش هم زياد است و زياد بوده است و اميدواريم كه زياد بشود.

جهاد اكبر

اميدواريم كه مسلمانها به خود بيايند و از همين عباداتي كه خداي تبارك و تعالي براي آنها مقرر فرموده است ، از همينها، هم سير معنوي بكنند و هم برداشتهاي سياسي وهم عمل .

اين طور نباشد كه نماز را ما همان جهت تقرب الي الله آن را ملاحظه كنيم . البته آن