تبیان، دستیار زندگی

حضرت علی (ع):هرسخنی که در آن یاد خدا نباشد لغو است وهر سکوتی که با اندیشیدن همراه نباشد سهو است وهر نگاهی که در آن پندآموزی نباشد لهو است

محبت را به دل دادن صفای سینه می خواهد.به یاد همدیگر بودن دل بی کینه می خواهد

آبشار با این همه زیبائی اش فرومی ریزد چه برسد به من چه برسد به تو....

هرگز نمی گیرد کسی در قلب من جای تورا

هرگز ندیدم برلبی لبخند زیبای تورا

خورشید عشق تو هنوز سوزد مرا سرتازپای

درکوی راه زندگی روشن کند راه مرا

ای کاش آشنائیها نبودیابه دنبالش جدائی ها نبود

یامرابااونمی کردی آشنا یا مرا ازاونمی کردی جدا

عشقی که باپرمرغی بدست آید باساقه ی کاهی ازدست می رود

آفتاب را به تو نمی دهم

تاخرده خرده بشکافی اش

واز آن هزار ستاره بسازی

خدایا اورا که در تنهاترین تنهاییم تنهای تنهایم گذاشت در تنهاترین تنهایش تنهای تنهایش نگذار...

آنگاه که بادستانت واژه عشق رابرقلبم نوشتی سواد نداشتم امابه دستات اعتماد داشتم حال سواد دارم اما دیگر به چشمان خود اعتماد ندارم...